Το λυκαυγές τση δικιάς μου γενιάς, έχει τσοι ρίζες του σε μια δύσκολη εποχή, απού οι γι ευκολίες ήταν μηδενικές, κι οι γι ανέσεις ανύπαρχτες. Οι γι εμπειρίες μου είναι πολλές, τ’ ακούσματά μου πάρα πολλά. Μα και πάλι, δεν επεριορίστηκα σ’ αυτά.
Παρά αναζήτηξα κι από τσοι πλια παλιούς τσοι δικές τωνε εμπειρίες, και τα δικά ντωνε ακούσματα, απου ήρχουντανε από τσοι πλια παλιές γενιές, και τα μεταφέρανε με τσοι πανίσχυρες μνήμες τωνε από στόμα σε στόμα. Και μ’ αυτά τα στοιχεία έγραψα το βιβλίο «ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΧΩΡΑΦΑΚΙΑ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ», απου αναφέρομαι με περισσότερες λεπτομέρειες στα βάσανα, τσοι δυσκολίες, τσοι συνήθειες, και γενικά στον τρόπο ζωής των απλοϊκών αθρώπω τσ’ υπαίθρου μιας περασμένης εποχής.
Με κάποιες βέβαια ιδιαιτερότητες για την περιοχή Ακρωτηρίου κι ειδικότερα για το χωριό μου Χωραφάκια. Γιατί μια φορά κι έναν καιρό, κατά τη ταπεινή μου γνώμη η μια γενιά έδουνε τη σκυτάλη στην άλλη για τη συνέχεια, μ’ ελάχιστες διαφορές. Κι είναι αναγκαίο να μάθουνε οι καινούργιες γενιές πως οι προηγούμενες γενιές δεν ηλέγανε «πέσε πίτα να σε φάω», παρά επαίρνανε τη ζωή στα χέρια ντωνε κι απαλεύανε μ’ ούλες τσοι δυσκολίες, με θαυμαστά αποτελέσματα.
Γι’ αυτό και δεν επεινούσαμε, γιατί με την εργατικότητά ντωνε, οι γονείς μας είχανε γεμάτα τα λαδοπίθαρά ντωνε με το ευλοημένο λαδάκι, τσοι σακούλες τωνε με κριθάρι και τ’ άλλα δημητριακά και είχανε τα βαρέλια ντωνε γεμάτω με μαρουβά κρασί. Μα κι ακόμη η ζείδωρος γη επρόσφερε τα χόρτα τση εκτός απ’ ούλα τ’ άλλα, και τα γυρογιάλια, τσοι μπονάτσες και τσι φυρονεριές με τα γιαλουδέρικα, απου μαζώνανε οι καπάτσες νοικοκεράδες και με τα πυροφάνια οι γι άντρες, τσ’ αργαδινές εγεμίζανε τα τσικάλια ντωνε μ’ εκλεκτά μεζεδάκια.
Μεγάλη ήταν ακόμη και η προσφορά για τσ’ αθρώπους κείνησας τσ’ εποχής και για τσοι διατροφικές των ανάγκες βέβαια τω κοτετσιώ, απου εδιατηρούσανε και τα μαρθιά απου εσυντηρούσανε. Και με τουτεσάς τσοι προϋποθέσεις, εδιαβαίνεανε οι καιροί κι επερνούσανε οι χρόνοι, κι οι γι αθρώποι εζιούσανε χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι· κι σας ήτανε τα βάσανά ντωνε πολλά κι οι δυσκολίες τωνε μεγάλες. Τσ’ αρκούσανε οι λιγοστές πολλές φορές ώρες τση νυχτερινής ανάπαψης για να ξεκουραστούνε και τη ταχινή να ‘ναι πάλι έτοιμοι για τον αγώνα ντωνε για ζωή. Κι είναι αλήθεια και κατά τη ταπεινή κι ασπούδαχτη γνώμη μου όπου ‘ναι δυσκολίες και βάσανα, γίνεται συνεργάτης κι η γι αληθινή ευτυχία. Γιατί στσ’ ανέσεις και στην ευμάρεια δεν έχει θέση, γιατί όλο και κάτι παραπάνω τωνε λείπει και τ’ αναζητούνε, γι’ αυτό και δεν είναι ευχαριστημένοι.
Εκτός όμως από τσοι παραπάνω δυσκολίες είχαμε τη τύχη να γνωρίσει κι η γενιά μας τσ’ αξεπέραστες δυσκολίες του πολέμου, που για να γλιτώσομε από τα φονικά ντου πεσκέσια εκαταφύγαμε «εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπές της γης» (Εβρ. 1α, 38), που λέει κι ο Απόστολος Παύλος. Κι εγευτήκαμε τη γλύκα τση σκλαβιάς. Για τα δεινά απου προκύψανε από «οικεία κακά» στη συνέχεια, επικαλούμαι κενό μνήμης και τα ξεπερνώ, γιατί αναδίνουνε άσκημες μυρωδιές, και δε μ’ αρέσει να αιστάνομαι δυσοσμίες. Ακόμη τσοι ζήσαμε από κοντά τσ’ επιδημίες και τσοι πανδημίες του περασμένου καιρού, απου εξεκληρίζανε οικογένειες κι αδειάζανε χωριά, κι ήρχουντανε όξω από πίσω η μια τσ’ άλλης· και πολλές απ’ αυτές τσοι λεγόμενες παιδικές αρρώσιες, μας εταλαιπωρήσανε στα παιδικά μας κρεβάθια.
Αλλά κι έπαε θαρρώ πως οι περισσότερες λεπτομέρειες περιττεύουνε. Σαν ηρεμήσανε τα πράματα, κι εμουλαϊνέψανε οι καιροί, και πήρε τη θέση του καθένας στην κοινωνία, η γι επιστήμη έκαμε κι εκείνη το δικό τση αγώνα κατά των ασθενειών απου εβασανίζανε, εμισερώνανε γι κι εμπέμπανε στον άλλο κόσμο τσ’ αθρώπους κεινουνά του καιρού, με θαυμαστά αποτελέσματα, συνεπικουρούμενη κατά την εδική μου γνώμη και πάλι, πολλές φορές κι από την Θεία Πρόνοια.
Κι ήρχουντανέ τα εμβόλια το ‘να πίσω από τ’ άλλο. Κι άλλες από τουτεσάς τσοι βασανιστικές και κακόβουλες αρρώσιες τσ’ εξαφάνισε, κι άλλες τσοι ‘καμε ανενεργές κι ανήμπορες να κάμουνε το όποιο κακό κι έτσα την επαλεύαμε τη ζωή ως οπέρυσι τέτοιο καιρό. Απου μας εξάφνιασε, σαν κεραυνός εν αιθρία, απου λένε, και το ξάφνιασμα ήτανε μεγάλο, κι η σύγχυση πλια μεγάλη.
Μάσκες, πλύσιμο τω χεριώ κι αλάργο αλάργο ο γεις από τον άλλο, ήτανε τα πρώτα αμυντικά όπλα, κι η γι ελπίδα σε βάθος χρόνου για εμβόλιο. Στο ενδιάμεσο διάστημα τση μάχης με τον άνισο αγώνα με τον αόρατο εχθρό και τσ’ αναμπουμπούλας με τη ξαφνική παρουσία του θανατηφόρου κορωνοϊού, ήτανε φυσικό να γίνονται και λάθη.
Μα κείνονα απου με εντυπωσίασε σε σχέση με τσοι περασμένους χρόνους απου εβασίλευε η γι αγραμματοσύνη και κυριαρχούσε ο αναλφαβητισμός. Δε μου ‘ρχεται λογικό τουτηνέ την εποχή με τη πληθώρα τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά να γρικώ τσ’ αμφισβητήσεις απου κυκλοφορούνε και να θωρώ τσ’ υπερβολές και τσ’ απειθάρχητες ανυπακοές σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Φαινόμενα που χωρίς αμφιβολία εκθέτουνε την ίδια ντωνε τη νοημοσύνη. Και μ’ αναγκάζουνε ν’ αναστορηθώ το Πύργο τση Βαβέλ απου εγίνηκε η σύγχυση τω γλωσσώ. Και λέω με τον ασπούδαχτο νου μου, μη μπα να ‘χομε με τσοι νοερούς πύργους απου χτίζομε καθένας με τον εδικό ντου νου καινούργια σύγχυση! Μόνο πως τουτηνέ τη φορά είναι σύγχυση των φρένων. Και βέβαια δεν διεκδικώ κιανένα αλάθητο, κι ούτε αμφισβητώ το δικαίωμα τση προσωπικής άποψης κι απόφασης του καθενιούς που τσοι σέβομαι απόλυτα.
Όμως κάποια σχετικά επιχειρήματα με φέρνουνε σε αδιέξοδο και δε κατέω πότε πρέπει να γελώ γη αν πρέπει να κλαίω. Εγώ προσωπικά θα συνεχίσω να προσπαθώ να μένω πιστός οπαδός τσ’ υπακοής, τσ’ υπομονής και τσ’ ελπίδας. Και παράλληλα να θαυμάζω τσ’ απόψεις των προγόνω μας με τα πεντακάθαρα μυαλά «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» και σέβομαι απόλυτα την άποψη του Χριστού που όταν προκλήθηκε από τον Διάολο να θέσει σε κίντυνο τη ζωή ντου «Αποκριθείς είπεν ότι είρηται ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου». (Λουκ. 4,12).
Εύχομαι δε από καρδιάς με τη συμβολή τσ’ επιστήμης και τη βοήθεια του Θεού να κάμουνε ανενεργό το κακόβουλο κορωνοϊό για τη σωτηρία τσ’ αθρωπότητας, σύντομα.
Θεέ μου βλέπε μας το νου μας.
Καλημέρα σας αναγνώστριες κι αναγνώστες μου.
Το γεροντάκι
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Πλια = Πιο
Απαλεύω = Αγωνίζομαι
Γυρογιάλι = Ακρογιάλι
Αργαδινή = Βράδυ
Γιαλουδέρικα = Θαλασσινά προϊόντα (κοχύλια, πεταλίδες, κλπ.)
Φυρονεριά = Το λιγόστεμα των νερών της θάλασσας
Μαρουβάς = Παλιό κρασί εξαιρετικής ποιότητας
Μαρθιά = Τα οικόσιτα αιγοπρόβατα
Ταχινή = Πρωινή ώρα
Πεσκέσια = Δώρα
Έπαε = Εδώ
Μουλαϊνέψανε = Ησυχάσανε
Μισερώνω = Τραυματίζω, κάνω κάποιο ανάπηρο
Οπέρυσι = Πέρυσι
Γροικώ = Ακούω
Κατέω = Ξέρω
