Εκδήλωση πραγµατοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου µε αφορµή τον εορτασµό της Παγκόσµιας Ηµέρας Ποίησης µε µελοποιηµένη ποίηση του διεθνούς κύρους Έλληνα µουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη τιµώντας παράλληλα και τα 100 χρόνια από τη γέννησή του.
Την εκδήλωση συνδιοργάνωσε ο ∆ήµος Χανίων µε τη ∆ηµοτική Βιβλιοθήκη, τον Σύνδεσµο Φιλολόγων Νοµού Χανίων, την Περιφέρεια Κρήτης – Περιφερειακή Ενότητα Χανίων καθώς επίσης και ο Παγκρήτιος Σύλλογος Φίλων Μίκη Θεοδωράκη.
Οµιλητές ήταν ο αντιδήµαρχος Πολιτισµού του ∆ήµου Χανίων Γιάννης Γιαννακάκης και η καθηγήτρια φιλόλογος και πρόεδρος του Σ.Φ.Ν.Χ. Σίτσα Κοτσιφάκη.
Η εκδήλωση πλαισιώθηκε µε τη µικτή χορωδία του Παµµικρασιατικού Συνδέσµου Χανίων την οποία διηύθυνε η Γεωργία (Γωγώ) Ρακοπούλου – Παπαφράγκου.
Μιλώντας στα “Χ.ν.” ο αντιδήµαρχος Πολιτισµού του ∆ήµου Χανίων και µουσικός Γιάννης Γιαννακάκης υπογράµµισε µεταξύ άλλων ότι «έχουµε µεγάλη χαρά γιατί θα µιλήσουµε για την ποίηση στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη και ταυτόχρονα θα ακούσουµε και µελοποιηµένα ποιήµατα από τη χορωδία του Παµµικρασιατικού Συνδέσµου Χανίων».
Την εκδήλωση άνοιξε µε χαιρετισµό – καλωσόρισµα του κόσµου η προϊσταµένη της ∆ηµοτικής Βιβλιοθήκης του ∆ήµου Χανίων Βιβή Χουδαλάκη.
Εκ µέρους του Παγκρήτιου Συλλόγου Φίλων του Μίκη Θεοδωράκη το µέλος του ∆.Σ. και ∆ιευθυντής του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων Στέλιος Ζερβάκης απευθύνοντας χαιρετισµό τόνισε µεταξύ άλλων ότι «ότι αυτό που κατάφερε ο Μίκης Θεοδωράκης µε τη µουσική του είναι να φέρει στα στόµατα εκατοµµυρίων ανθρώπων τα λόγια των ποιητών. Αυτό από µόνο του πέρα από τη µουσική απόδοση, πέρα από την ίδια καθεαυτή τη µουσική του Μίκη είναι µία ανθρώπινη και κοινωνική δήλωση και δεν µπορεί να είναι διαφορετικά όταν αυτά τα τραγούδια αυτών των ποιητών µε αυτή τη µουσική τραγουδήθηκαν σε αγώνες για τη δηµοκρατία, για την κοινωνική δικαιοσύνη, για την αλληλεγγύη για την ειρήνη».
«Στην πρώτη της οµιλία στην Ακαδηµία Αθηνών όταν πανηγυρικά έγινε µέλος της το 2003 η Κική ∆ηµουλά, απαντά στο ερώτηµα τι χρειάζεται η ποίηση», επισηµαίνει στην αρχή της οµιλίας της η πρόεδρος του Σ.Φ.Ν.Χ. Σίτσα Κοτσιφάκη για να συνεχίσει τονίζοντας: «Πιστεύω ότι η ποίηση βοηθάει όσο το κερί που ανάβουν µπαίνοντας σε ένα έρηµο καταργηµένο ξωκλήσι µε φευγάτους όλους τους αγίους. Ωφελεί όσους την αγαπούν επειδή βρίσκουν εντός της µικρά κοµµατάκια από σκισµένες φωτογραφίες του ψυχισµού τους. Περισσότερο και πιο σωστά ωφελεί εκείνους που πιστεύουν στη µαγεία της, που δεν θέλουν να θέσουν το δάχτυλό τους επί των τύπων της κατανόησή της».
