Ο ΠετροΣήφης (Πετράκης Σήφης )
έπιασε πάλι κοντυλοφόρο
πού ’χει τη μπένα ντου χρουσή
και χιλιοπλουμισμένη
Έβαλε για μελάνι τζη
το αίμα τση καρδιάς του
που μένει ανεξίτηλο
στο πέρασμα του χρόνου
κι έγραψενε γραφή μεστή
και μοσκομυρισμένη
με γνήσια αρώματα θύμου και μαντζουράνας
από τσι κακοτράχαλες τσ’ Ασή Γωνιάς μαδάρες.
Τη στόλισε με σγουραφιές παλιού καιρού κεντίδια
και σε φυλλάδα τά ’κλεισε ούλοι να τα διαβάσουν.
Το ντόπο ντου σκιαγραφεί απ’ ούλες του τσι μπάντες
με τα καλά, με τα κακά, χαρίσματα-κουσούρια
μαζί με τόσα πράματα από τα περασμένα
που όντεν ακούς Ασή Γωνιά ο νους σου ταξιδεύει
σε καπετάνιους θρυλικούς, καλόσειρους αθρώπους
σε θρύλους και σε λαϊκά νάκλια και ιστορίες
πατροπαράδοτες αρχές π’ αντέξανε στο χρόνο,
σε συντεκνιές και κουμπαριές , βάφτισες και γλεντάκια.
Ακόμη μέσα τζη θα βρεις έθιμα και συνήθειες,
μιας κοινωνίας που βαστά γερά και τιμημένα,
που αντιστέκεται γερά τη σήμερον ημέρα
και που κατέχει να γελά, κατέχει πότε κλαίει.
Θα ταξιδέψεις με το νου σε τόπους αγιασμένους
από το γιαίμα Γωνιωτών ηρώων και μαρτύρων,
που δε δειλιάσανε ποτές στους εθνικούς αγώνες
και πρώτοι απ’ ούλους σήκωναν τση λευτεριάς σημαίες.
Ούλες οι ιστορίες του ηχούνε εις τα αυθιά σου
σαν τα κουδούνια κουραδιού καλά τσαφαρισμένου
κακάρισμα τση πέρδικας ,σφύριγμα του αέρα
στσ’ Ασηγωνιώτικες πλαγιές και τους κυπαρισσάδες.
Σε συναρπάζουν, σ’ οδηγούν, μια λέξη κι ένα πλάνο
των περασμένων εποχών ασπρόμαυρης ταινίας,
τ’ Αη Γιωργιού σ’ εσπερινό ,γιορταστικό τροπάρι
κι ευλαβικό τρισάγιο , στη μνήμη των προγόνων.
