Μεσ’ στης νύχτας το σκοτάδι ένα αστέρι ξεχωρίζω
κι απ’ τη λάμψη του και μόνο είσαι ‘συ και σε γνωρίζω.
Το μυαλό μου συμμαζεύω και τα χέρια μου απλώνω
μεσ’ στα στήθια μου σε βάζω σ’ αγκαλιάζω, σε κλειδώνω.
Μείνε ‘δω μην πεις: “Θα φύγεις”…
γιατί μέσα στο σκοτάδι έρμη, μοναχή θα μείνεις.
Δασκαλάκης Δημήτρης
συνταξιούχος δάσκαλος
