Αφιλόξενη πόλη για τα ΑμεΑ τα Χανιά

» Τεράστια προβλήματα προσβασιμότητας αντιμετωπίζουν καθημερινά συμπολίτες μας

1 από 1

Και ο λόγος δεν είναι μόνο οι “ανακρίβειες” που ειπώθηκαν στο βίντεο που προβλήθηκε τότε, κατά την τελετή απονομής των βραβείων, όπως για παράδειγμα οι αναφορές σε mini bus που εξυπηρετούν τα άτομα με κινητικά προβλήματα, τα οποία είναι ανύπαρκτα ή οι μεγαλοστομίες του δημάρχου περί πλήρους προσβασιμότητας των ΑμεΑ στο κέντρο της πόλης και τις δημόσιες υπηρεσίες.
Είναι ότι δυστυχώς η καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία παραμένει πολύ σκληρή για να συμμερισθούν οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους το πανηγυρικό κλίμα της βράβευσης.
Σχεδόν έναν χρόνο μετά την περιβόητη τελετή τα “Χ.ν.” συνάντησαν τον Χανιώτη αναπληρωτή οργανωτικό γραμματέα της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών Μανόλη Σπανουδάκη και μίλησαν μαζί του για τα προβλήματα της προσβασιμότητας στην πόλη των Χανίων. Προβλήματα που παραμένουν άλυτα παρά τα όποια βήματα έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια.

■ Χώροι στάθμευσης

1 από 1

Πολλοί χώροι στάθμευσης έχουν χωροθετηθεί στη δεξιά μεριά του δρόμου μη επιτρέποντας την ασφαλή έξοδο των οδηγών ατόμων με αναπηρία από το αυτοκίνητο στον δρόμο.
Το βραβείο που απέσπασαν τα Χανιά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αφορούσε μια ηλεκτρονική εφαρμογή που επιτρέπει στα άτομα με αναπηρία να γνωρίζουν που βρίσκεται μια θέση στάθμευσης για ΑμεΑ και αν είναι διαθέσιμη σε πραγματικό χρόνο. Πρόκειται για μια εφαρμογή πράγματι πρωτοποριακή, όπως επεσήμανε ο κ. Σπανουδάκης. Ωστόσο, τόνισε ότι η εφαρμογή περιλαμβάνει πολύ λίγες από τις 160 θέσεις στάθμευσης για ΑμεΑ που υπάρχουν. Την ίδια στιγμή, πολλές από τις θέσεις αυτές έχουν χωροθετηθεί λάθος: Κάποιες βρίσκονται στη δεξιά μεριά του δρόμου με συνέπεια να μην μπορεί να βγει με ασφάλεια από το αυτοκίνητο ένα άτομο με καροτσάκι που οδηγεί, άλλες έχουν χωροθετηθεί σε δρόμους με μεγάλη κλίση, όπως συμβαίνει στην οδό Πετρόφ στη Ν. Χώρα, και σε άλλες περιπτώσεις δεν έχει προβλεφθεί επαρκής χώρος στο πεζοδρόμιο προκειμένου να μπορεί να βγει ο ανάπηρος με το καροτσάκι του.

■ Ράμπες, πεζοδρόμια, φανάρια

1 από 4

Τα τελευταία χρόνια έχουν ανακατασκευαστεί πεζοδρόμια στην πόλη, με πρόβλεψη για ράμπες και οδηγούς όδευσης τυφλών, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται σε πολυσύχναστους δρόμους της πόλης. Ωστόσο, πίσω από τους δρόμους – “βιτρίνα” η πλειονότητα των πεζοδρομίων θυμίζει περασμένες δεκαετίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κεντρική περιοχή πίσω από το υπεραστικό ΚΤΕΛ. Πεζοδρόμια κατεστραμμένα, χωρίς ράμπες, στενά, με δέντρα ή διάφορα εμπόδια πάνω τους. Ακόμα όμως κι εκεί που έχουν κατασκευαστεί οδηγοί όδευσης τυφλών δε λείπουν οι τεχνικές αστοχίες: «Για παράδειγμα συχνά ο οδηγός όδευσης τυφλών αντί για να είναι μια αδιατάρακτη ευθεία όπως θα έπρεπε, κάνει συνεχώς ζικ – ζακ γιατί υπάρχουν κάδοι σκουπιδιών, δέντρα κ.λπ.», σχολίασε ο κ. Σπανουδάκης ενώ αναφέρθηκε και στο πρόβλημα της κατάληψης των οδηγών όδευσης από τραπεζοκαθίσματα και εμπορεύματα. Η αυτόνομη κίνηση για τα άτομα με προβλήματα όρασης καθίσταται δύσκολη όμως και λόγω της έλλειψης ηχητικών σημάτων από τα φανάρια. Μόλις δύο φανάρια στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς σε ολόκληρη την πόλη έχουν εγκατεστημένο το σχετικό σύστημα γεγονός που καταδεικνύει την τεράστια έλλειψη που υπάρχει.

■ Δημόσια κτήρια

1 από 2

Σοβαρά προβλήματα προσβασιμότητας παρατηρούνται και σε δημόσια κτήρια. Στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων για παράδειγμα ένα άτομο με καροτσάκι θα πρέπει να ανέβει από το ασανσέρ στο φουαγιέ του Δήμου, να περάσει μέσα από την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, να βγει στο μπαλκόνι, για να μπει στη συνέχεια μέσα στη Βιβλιοθήκη από την μπαλκονόπορτα: «Αυτό είναι πραγματικά κάτι που με λυπεί. Η πρόσβαση στα δημοτικά κτήρια όμως δεν είναι μόνο η ύπαρξη ανελκυστήρα. Χρειάζεται κι ένας οδηγός όδευσης τυφλών, μια διαφορετική επιφάνεια στις σκάλες για να μπορεί να ανέβει κι ένας με μπαστούνι κ.λπ. Ομως ακόμα κι εκεί που υπάρχει ασανσέρ, υπάρχει μπάρα Braille για τους τυφλούς ή φωνητική αναγγελία; Για παράδειγμα μπροστά από το Δημαρχείο υπάρχει κάποια ενημερωτική πινακίδα που να πληροφορεί ότι το ασανσέρ είναι από πίσω; Υπάρχει οδηγός όδευσης τυφλών που να πηγαίνει μέχρι εκεί; Ακόμα και στα Δικαστήρια μια ράμπα που υπάρχει είναι στην πίσω πλευρά. Στο κτήριο της Εισαγγελίας και του Ανακριτή; Στο Στρατοδικείο, πώς μπαίνει κανείς;».

■ Τουαλέτες ΑμεΑ

1 από 1

Οι δημόσιες τουαλέτες για ΑμεΑ είναι ελάχιστες, ενώ συχνά ακόμα και δημοτικά κτήρια όπως το ΚΑΜ δε διαθέτουν τουαλέτες γι’ αυτή την κατηγορία πολιτών.

Δημόσιες τουαλέτες ΑμεΑ μπορεί να βρει κανείς στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς. Ο χρήστης θα χτυπήσει το κουδούνι για να ειδοποιηθεί ο υπάλληλος που βρίσκεται στις άλλες δημόσιες τουαλέτες και να του ανοίξει. Για όσο διαρκεί βέβαια η βάρδια του υπαλλήλου. «Δυστυχώς, δεν υπάρχουν δημόσιες τουαλέτες για ΑμεΑ. Ομως κι αυτές που υπάρχουν είναι σε κακή κατάσταση, για παράδειγμα αυτές που είναι στο ισόγειο του Δήμου Χανίων», τόνισε ο κ. Σπανουδάκης ενώ υπογράμμισε την έλλειψη που υπάρχει σε τουαλέτες ΑμεΑ σε πολλά δημοτικά και δημόσια κτήρια όπως στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου.

Σχολεία

Τα περισσότερα άτομα με αναπηρία βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό από πολύ νωρίς. Πολύ συχνά και στα σχολεία, καθώς δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για να δεχθούν μαθητές με αναπηρία. «Δυστυχώς στα περισσότερα σχολεία δεν υπάρχουν ράμπες, τουαλέτες για ΑμεΑ, ούτε βέβαια οδηγοί όδευσης τυφλών. Υπήρχε παλιά μια αντίληψη που ήθελε τα ΑμεΑ να φεύγουν από τις επαρχιακές πόλεις και να συγκεντρώνονται στην Αθήνα που υπάρχουν ειδικά σχολεία. Αυτή η αντίληψη όμως δεν ισχύει σήμερα. Τα παιδιά πρέπει να κοινωνικοποιούνται μαζί με τα άλλα παιδιά και γι’ αυτό υπάρχουν οι δάσκαλοι ειδικής αγωγής και η παράλληλη στήριξη. Ωστόσο υστερούμε στο δομημένο σχολικό περιβάλλον», επεσήμανε ο κ. Σπανουδάκης.

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Κομβικό σημείο για την αυτόνομη πρόσβαση των ΑμεΑ στην πόλη είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στο πλαίσιο αυτό το Αστικό ΚΤΕΛ Χανίων εφαρμόζει ένα ηλεκτρονικό σύστημα που βοηθάει τους επιβάτες ΑμεΑ να γνωρίζουν την άφιξη του λεωφορείου στην κάθε στάση σε πραγματικό χρόνο. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει ο κ. Σπανουδάκης, δε λείπουν τα προβλήματα με τη συμπεριφορά ορισμένων επαγγελματιών, προβλήματα που εδράζονται εν πολλοίς στην άγνοια. Ενδεικτικά τα όσα ανέφερε ο κ. Σπανουδάκης: «Ως άτομο με αναπηρία δικαιούμαστε απεριόριστες διαδρομές μαζί με τον συνοδό μας καθώς το κράτος πληρώνει ένα σημαντικό ποσό ετησίως για κάθε ΑμεΑ. Πολλές φορές όμως, οι οδηγοί δεν έχουν αυτή την ενημέρωση και μας γίνεται παρατήρηση», τόνισε σχετικά.

“Η αναπηρία είναι ταμπού”

Η προσβασιμότητα των ΑμεΑ στην πόλη δεν έχει να κάνει μονάχα με την έλλειψη υποδομών. Σε σημαντικό βαθμό ένα μεγάλο εμπόδιο να υπερπηδήσουν τα άτομα με αναπηρία είναι τα στερεότυπα που θέλουν τους αναπήρους στο κοινωνικό περιθώριο.
«Δυστυχώς η αναπηρία παραμένει ταμπού στην Ελλάδα. Έχουν γίνει βήματα αλλά το ταμπού δεν έχει σπάσει. Ειδικά στην επαρχία ένα άτομο με αναπηρία αντιμετωπίζεται ως προβληματικό κι όχι ως άτομο με ορισμένες διαφορετικές ανάγκες. Επίσης, υπάρχει ακόμα το στερεότυπο της “κάλπικης λίρας”, ότι ο τυφλός δηλαδή πρέπει να είναι κακομοίρης, ρακένδυτος, επαίτης με ένα μπαστούνι. Όμως πλέον έχουν κατοχυρωθεί δικαιώματα, οι ανάπηροι εργάζονται, μπορεί να κάνουν τα ίδια πράγματα με έναν αρτιμελή αρκεί να έχουν τις κατάλληλες συνθήκες. Και όταν μιλάμε για ισονομία σημαίνει ότι η πολιτεία θα πρέπει να προσφέρει αυτές τις συνθήκες που έχει ανάγκη ένα άτομο με αναπηρία», επεσήμανε σχετικά ο Σπανουδάκης.