Την τοποθέτηση συστήματος ηχητικών φαναριών σε δώδεκα κόμβους σηματοδότησης του Δήμου Χανίων ζητούν από τη Δημοτική Αρχή πέντε νέα παιδιά με αναπηρία όρασης, που ζουν στα Χανιά, διεκδικώντας το δικαίωμα της ισότητας και της ασφαλούς μετακίνησής τους στην πόλη.
Το αίτημα παρέδωσαν πρόσφατα στον δήμαρχο Χανίων Αν. Βάμβουκα κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχαν μαζί του, ζητώντας τα δώδεκα ηχητικά φανάρια να εγκατασταθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα, σε συγκεκριμένους κόμβους σηματοδότησης έτσι ώστε όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν «να αρχίσει επιτέλους η διευκόλυνσή μας, άλλα και η εφαρμογή των τυπικών και ουσιαστικών νόμων».
Πώς είναι άραγε να προσπαθείς να περάσεις από τα φανάρια της οδού Ελ. Βενιζέλου προς την οδό Νικηφόρου Φωκά (στο ύψος του Ωδείου) και από εκεί στην οδό Δασκαλογιάννη στη Σπλάντια, χωρίς να βλέπεις; Αλλά και με κατεύθυνση προς την Πλατεία Μαρκοπούλου (1ο Γυμνάσιο) έως την Πλατεία της Δημοτικής Αγοράς;
Επιχειρήσαμε να διαβούμε φανάρια-που δεν διαθέτουν ηχητικούς οδηγούς για ΑμεΑ – μαζί με τον Μάνο Τσιτσιριδάκη, τον 27χρονο Χανιώτη νομικό, ο οποίος συνέταξε το αίτημα προς τη δημοτική αρχή, σε ένα διαφορετικό οδοιπορικό στο κέντρο της πόλης…
ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΧΑΝΙΩΤΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΟΡΑΣΗΣ
Τα πέντε νέα παιδιά με αναπηρία όρασης -μεταξύ των οποίων ο Μάνος Τσιτσιριδάκης,που συνέταξε το αίτημα- τόνισαν ότι η ικανοποίηση του αιτήματός τους είναι αναγκαία για την ασφαλή μετακίνησή τους και επιβεβλημένη για τους εξής λόγους:
Επειδή, η μετακίνηση των αιτούντων σε ολόκληρη τη γεωγραφική έκταση του Δήμου είναι σχεδόν αδύνατη. Κάθε πολίτης οφείλει να ζητά εξηγήσεις από την κρατική εξουσία, αλλά και να επιδιώκει λύσεις στις παραλήψεις της.
Επειδή, η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελεί την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας που οφείλει να μην αγνοεί και να αδιαφορεί για κάποιες κοινωνικές ομάδες. Οφείλει να μεριμνήσει, ώστε να απολαμβάνουν τα στοιχειώδη, που θα τους επιτρέψουν να ζουν με αξιοπρέπεια και σεβασμό εντός του κοινωνικού ιστού.
Οπως επισημαίνουν, ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια των ατόμων με αναπηρία συνδέεται και εξαρτάται σε ύψιστο βαθμό από την αδέσμευτη μετακίνηση.
Για παράδειγμα, ένα εξαρτώμενο άτομο αρκετές φορές δυστυχώς, πιθανόν να καταντήσει ένας παρασιτικός οργανισμός καθώς θα ζει αλληλοσυνδεόμενος ή εις βάρος των υπολοίπων. Ενας άνθρωπος χωρίς την αυτοβουλία του είναι απίθανο να αποκτήσει σεβασμό και την απαιτουμένη αξιοπρέπεια από την κοινωνία.
Για τους δύο προηγούμενους λογούς οι αρμόδιοι φορείς οφείλουν να επιδιώξουν την τοποθέτηση κάθε υλικής ενέργειας, ώστε οι αιτούντες να έχουν τη δυνατότητα να ζουν ελεύθεροι με αξιοπρέπεια και σεβασμό μέσα στην τοπική κοινωνία.
Επειδή, η ισότητα δεν είναι μονάχα ένα απλό δικαίωμα, το οποίο βρίσκουμε μέσα στις σελίδες του Συντάγματος, αλλά αποτελεί ένα από τα δύο βασικά ανθρωπινά δικαιώματα (ισότητα και ελευθερία) και η μήτρα των υπολοίπων, «Είναι τρομακτική αδικία, να φτιάχνονται πεζοδρόμια για τους πολίτες και να μην υπάρχει η ευαισθητοποίηση να συμπεριληφθούν οδηγοί όδευσης για τους τυφλούς και μερικούς βλέποντες, ράμπες για τα καροτσάκια, ηχητικά σήματα στους φωτεινούς σηματοδότες» τονίζουν, προσθέτοντας ότι: «Αποτελεί ανισότητα και παραβίαση του Συντάγματος στην πράξη η έλλειψη τόσων σοβαρών υποδομών, που οδηγούν στην απομόνωση και στην περιθωριοποίηση κάποιων συνανθρώπων και συμπολιτών μας. Καθιστά αρκετές φορές άχρηστους κάποιους ανθρώπους, οι όποιοι θα δύναται να προσφέρουν πολλά στην πόλη μας, άλλα και στην πατρίδα μας και στην ανθρωπότητα. Επιπλέον, η τοποθέτηση οδηγών όδευσης, ραμπών και ηχητικών σημάτων στην πόλη μας αποτελεί ένα δείγμα πολιτισμού».
«Αυτό που για κάθε βλέποντα θεωρείται αυτονόητο, για έναν άνθρωπο με αναπηρία είναι ακόμη δύσκολο»
«Με την τοποθέτηση των οδηγών όδευσης, των ραμπών και των ηχητικών σημάτων, θα δώσουμε τη δυνατότητα σε κάθε άτομο με αναπηρία να εργάζεται σε κάθε γωνιά του Δήμου μας, αλλά ακόμη θα μπορεί να κατοικεί και να μεταβαίνει σε ολόκληρη την έκταση της πόλης μας όπου επιθυμεί και του αρέσει. Με αυτό τον τρόπο θα ζει ανεξάρτητος και χωρίς την υποβοήθεια και την ανάγκη κανενός σαν κάθε άλλο καθημερινό άνθρωπο» αναφέρουν οι πέντε νέοι Χανιώτες.
Και επισημαίνουν ότι: «Δυστυχώς, αυτό που για κάθε βλέποντα θεωρείται αυτονόητο για έναν άνθρωπο με αναπηρία είναι ακόμη δύσκολο όχι γιατί δεν έχει την ικανότητα να αυτοεξυπηρετηθεί στο σπίτι του, άλλα καθότι είναι δυσμενέστατη η προσπέλασή του μέσα στην πόλη μας. Γι’ αυτό περιορίζονται συντριπτικά και οι επιλογές τους για διασκέδαση, για τη μετακόμισή τους από γειτονιά σε γειτονιά και από κατοικία σε κατοικία. Γι’ αυτό αναγκάζεται αρκετές φορές σαν καταδικασμένος να ζει σχεδόν για πάντα στην περιοχή που γνωρίζει σχετικά καλά και ας μην τον ικανοποιεί πλέον, ενώ η ανάπλαση της πόλης πιθανόν να προσεγγίσει έναν νέο τύπο τουριστών.
Αναφέρομαι σε μεμονωμένα, άλλα και σε οργανωμένα σωματεία και συλλόγους ημεδαπούς και αλλοδαπούς ατόμων με αναπηρία, οι οποίοι θα επιθυμούσαν να γνωρίσουν από κοντά την πόλη μας. Καλό θα ήταν η ανάπλαση να πιάσει και ζωτικούς πνεύμονες για την οικονομία μας, όπως είναι το λιμάνι της Σούδας και το αεροδρόμιο και κάθε δημόσιο κτήριο».
Τέλος οι πέντε νέοι Χανιώτες ζητούν να λάβει το Δημοτικό Συμβούλιο μια απόφαση, η οποία θα δεσμεύει την αρμόδια Αρχή να λαμβάνει μετρά υπέρ των ατόμων με αναπηρία σε κάθε επερχόμενη ανάπλαση στην πόλη μας.
Το αίτημα που κοινοποιείται προς τον δήμαρχο Χανίων, Αναστάσιο Βάμβουκα, το Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Έργων και Κυκλοφορίας και το Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής, Προστασίας ΑμεΑ και Ισότητας υπογράφουν οι: Εμμανουήλ Tσιτσιριδάκης του Φανουρίου, Παρασκευάς Θυμάκης του Ιωάννου, Ευαγγελία Τσιχλάκη του Ιωάννου, Γεώργιος Πετράκης του Εμμανουήλ, Ελένη Τσιχλάκη του Ιωάννου, κάτοικοι Χανίων, άτομα με αναπηρία όρασης.
ΕΤΣΑ ΚΑΙ ΒΑΛΟΥΝΕ ΥΨΩΜΕΤΡΙΚΕΣ ΚΑΜΠΥΛΕΣ ΑΝΑ Ο,5cm δεν θα ‘χωμεκιανενα προβλημα
μητε θα σκονταφτομε μητε θα πεφτομε