– (H μορφή του νέου χρόνου) Για τους περισσότερούς μας, η χρονιά που αφήνουμε δεν υπήρξε χρονιά οικονομικής “ανάκαμψης” ούτε καν αισιοδοξίας. Αποτέλεσε, έτσι λένε, τον τελευταίο(;) κρίκο της “μεγάλης κρίσης” που για 10 (δέκα) χρόνια μάς άλλαξε τον αδόξαστο: από στάσεις ζωής, οικονομίες, συμπεριφορές και νοοτροπίες, μέχρι πολιτικούς και πολιτικές, κόμματα, αυταπάτες και ιδεολογίες…
Για πολλούς, ο νέος χρόνος (20-20), το twenty-twenty που λέμε, εκφράζει μιαν αρμονία. Για άλλους, μια παραδοξότητα (ή δυσαρμονία). Σε όλους μας, απλά προστίθεται ένας επιπλέον χρόνος. Αλλά, γιατί να μιλάμε για ένα χρόνο άγνωστο; Κάθε χρόνος κρίνεται “προς γαρ το τελευταίον εκβάν” του! Και το 2020 δεν γεννήθηκε ακόμη. Eχει μπροστά του 365 μέρες ζωής. Αν εγκυμονεί αλλοπρόσαλλα πράγματα στη πολύπλοκη διεθνή πολιτική, στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, στο Αιγαίο και στην προσωπική μας ζωή, θα φανεί πολύ σύντομα από τους συσχετισμούς των δυνάμεων -και συμμαχιών-που εκκολάπτονται, και από το πόσο έτοιμοι είμαστε εμείς ως λαός και ηγεσία να αντιμετωπίσουμε κάθε επιθετικότητα. Καλοδεχόμαστε, λοιπόν το 2020, με την ελπίδα ότι θα είναι καλύτερο από το 2019. Το ελπίζουμε και το ευχόμαστε…
– (Oι πλούσιοι, πλουσιότεροι) Σύμφωνα με σχετική αναφορά του Bloomberg (για το 2019) «οι 500 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη πρόσθεσαν 1,2 τρισ. δολάρια στην περιουσία τους, ανεβάζοντάς την στα 5,9 τρισ. δολάρια. Πρόκειται για αύξηση της τάξης του 25%»!
Τα κέρδη αυτά έρχονται να δώσουν νέα τροφή για τη συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη σε ΗΠΑ και Ευρώπη σχετικά με την όξυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων στις δυτικές κοινωνίες και τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν… Αλλά αυτό είναι και το αιώνιο μελλοντικό δράμα του πλανήτη. Κάποτε ο Αριστοτέλης Ωνάσης είπε τα εξής προφητικά: «Θα ‘ρθει μία μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης, θα αποθηκευτεί στις Τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί μη κατέχοντες, θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση»! Οψόμεθα…
– (Τα κάλαντα) Ο πάντα διορατικός αλλά και αιχμηρός Γ. Σουρής, στέλνοντας ταυτόχρονα και πολιτικά μηνύματα στην άστατη εποχή που έζησε, θα ψάλει τα δικά του κάλαντα (Χριστούγεννα, 1910). Ετσι, υποδεχόμενος στην εξουσία τον Ελευθέριο Βενιζέλο, γράφει:
«Καλησπερούδια σας, Ρωμηοί… χαρά στο ριζικό σας,
νέου Μεσσία γέννησιν θα πω στ’ αρχοντικό σας,
Λευτέρης τούτος λέγεται, μιαν άγκυρα σηκώνει,
κι’ όσους εκείνος έχρισε τους βγάλατε κορδόνι».
Η άγκυρα στην οποία αναφέρεται ο ποιητής ήταν το έμβλημα του κόμματος του Ελ. Βενιζέλου, ο οποίος κατόρθωσε στις εκλογές του 1910, σε σύνολο 362 βουλευτών, να εκλέξει τους 307 και να γίνει ο κυρίαρχος της πολιτικής ζωής της χώρας για πολλά-πολλά χρόνια. (Η επί τούτου “κάρτα ευχών” του Ελ. Βενιζέλου (φωτ.), είναι απόσπασμα από επιστολή του Εθνάρχη. Είναι ευγενική αποστολή, για το νέον έτος, του Ιδρύματος Ελευθ. Βενιζέλος το οποίο και ευχαριστούμε).
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, λοιπόν, και καλή υγεία…
