Κανείς δεν μπορεί να δηλώνει ευχαριστημένος από τον σημερινό τρόπο ζωής από τη στιγμή που ούτε ικανοποιεί στο ακέραιο τις επιθυμίες του, ούτε έχει τις δέουσες δυνατότητες για να τα βγάζει πέρα στην καθημερινότητα.
Το μόνο που κερδίζει είναι μια συνεχή παράταση μέσω μιας καινοφανούς αισιοδοξίας του από πράγματα που δεν δηλώνουν την αξία τους για την χρησιμότητα τους αλλά πάραυτα του δημιουργούν ψευδαισθήσεις ότι η πραγματική ζωή είναι αυτή ακριβώς και πως το ενδιαφέρον πρέπει να εστιάζεται στα υλικά και μόνο αγαθά.
Το δυστύχημα όμως είναι πως ταυτόχρονα όλοι αποζητούν χαμένα πράγματα όπως αξίες, ιδανικά, λογικό τρόπο σκέψης και σαφώς την προεξάρχουσα Παιδεία.
Eχοντας όμως κατ’ ουσίαν δεχθεί ο καθένας ότι αυτή η ζωή δεν πουλά τίποτε περισσότερο παρά φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες, απατηλές ορέξεις για ανούσια πράγματα αλλά και περισσό εγωισμό ή φιλαυτία, που σε συνδυασμό με την επικρατούσα αδιαφορία δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα παρερμήνευσης πραγματικών οραμάτων και αξιών, έχοντας ο καθένας απογοητευθεί από τα κριτήρια μιας παρατεταμένα σκληρής ζωής, ποντάρει σε αφηρημένες ιδέες για ένα καλύτερο αύριο χωρίς κόπο και αγώνα.