Οι κρατούµενοι δεν πίστευαν στα µάτια τους. Χιλιάδες άνθρωποι, µια ανθρωποθάλασσα από ένοπλους, άοπλους, γιατρούς, δικηγόρους, συγγενείς και φίλους πληµµύρισε τον περίβολο και τα κτήρια της διαβόητης στρατιωτικής φυλακής Σαΐντναγια, 30 χιλιόµετρα βόρεια της ∆αµασκού.
Οι ανθρωποφύλακες είχαν εξαφανιστεί από το σύµβολο του αιµατοβαµµένου καθεστώτος, ένα σύµπλεγµα λαβυρινθώδες, ικανό να “φιλοξενήσει” υπό συνθήκες θρίλερ, 15 έως 20 χιλιάδες κρατούµενους. Εκεί µαρτύρησαν περισσότεροι από 30.000 αντικαθεστωτικοί στα πέτρινα χρόνια από το 2011 µέχρι το περασµένο Σάββατο. (Tο κείµενο αντιγράφεται Παρασκευή 13/12). Στο κρεµατόριο γινόταν η αποτέφρωση των σορών όσων ξεψύχησαν από βασανιστήρια, έλλειψη ιατροφαρµακευτικής περίθαλψης και ασιτία. Τα ίχνη τους ξεγράφονταν, δεν αξιώνονταν ούτε τάφο.
Η έφοδος στη Βαστίλη του Άσαντ, έγινε σε συναισθηµατικά φορτισµένο κλίµα. Ανενηµέρωτοι για την αλλαγή του ρου της Ιστορίας, πολλοί φυλακισµένοι έκαναν µε αβεβαιότητα τα πρώτα τους βήµατα προς την ελευθερία. Μετά ξεσπουσαν σε γέλια, κλάµατα, προσευχές και συνθήµατα, ακόµα και χορούς, αναζητώντας την αγκαλιά των δικών τους ανθρώπων.
…Είναι τροµακτικές οι µαρτυρίες όσων επέζησαν «Ξέρω τι σηµαίνει πόνος, µοναξιά και απελπισία, γιατί ο κόσµος σ’ εγκατέλειψε και κανείς δεν κάνει κάτι για σένα» δήλωσε στο BBC ο Οµάρ αλ Σόγκρε που πέρασε τρία χρόνια στη Σαίντναγια και µάλιστα ως έφηβος. «Υποχρέωσαν τον αγαπηµένο µου ξάδελφο να µε βασανίσει. Υποχρέωσαν κι εµένα να τον βασανίσω. Αν αρνιόµασταν, θα µας εκτελούσαν και τους δύο» είπε.
…”Ανθρωποσφαγείο” ήταν η προσωνυµία της συγκεκριµένης φυλακής. Το καθεστώς του Άσαντ έστελνε τους αντιφρονούντες σε 27 κέντρα κράτησης. Όλα ήταν κέντρα βασανιστηρίων, πολλά ήταν στρατόπεδα θανάτου. Σε Χαλέπι, Χάµα, Χοµς, απελευθερώνονται επίσης, χιλιάδες έγκλειστοι!
…Η Συρία µετράει τουλάχιστον 100.000 εξαφανισµένους. Το να σε συλλάβουν και µετά να αγνοείται η τύχη σου, ήταν η κανονικότητα. Μια απάντηση στο ερώτηµα «πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι;» βρίσκεται σε δεκάδες υπόγεια κελιά του κολαστηρίου της Σαΐντναγια. Οι κωδικοί εισόδου χάθηκαν µαζί µε τους στρατονόµους φύλακες. Ο κόσµος έφερε βαριές, φτυάρια, σκοινιά και κοµπρεσέρ, για να σπάσει τα τσιµέντα.
Αποκαλύφθηκαν κάποιοι, που ανέπνεαν µε δυσκολία στο σκοτάδι. Σε µια περίπτωση, εµφανίστηκε ένα κοριτσάκι (!) Ήταν φυλακισµένο µε την µητέρα του. Η επιχείρηση του εντοπισµού, θα πάρει χρόνο»…
Γιώργος Ι. Αλλαµάνης
Επίµετρο: Η αντιγραφή, µόνο είναι δική µου. Και ο συγκλονισµός, εννοείται, όπως όλου του κόσµου, για τα γεγονότα στην πολύπαθη χώρα… Ίδωµεν, τι θα ακολουθήσει. Ίδωµεν…
