Στον απόηχο του 9ου Αντιφασιστικού Φεστιβάλ θα ήθελα να περιγράψω ένα περιστατικό πρόπερσι το καλοκαίρι στη Νέα Χώρα! Πίσω από το Βόλακα λοιπόν, μια ομάδα Αλβανόπουλα που ρίχναν τις βουτιές τους, αντιλήφθηκαν μια μισοπνιγμένη, αναίσθητη τουρίστρια την οποία έσωσαν και να πώς:
Δύο την κρατούσαν ανάσκελα απ’ την αριστερή πλευρά, δύο από τη δεξιά. Ένας έτρεξε με απλωτές να ειδοποιήσει το νοσοκομειακό και κάποιοι άλλοι ψάξανε να βρουν τον ναυαγοσώστη. Ένας -ο πιο ψύχραιμος προφανώς- έδινε τις εντολές. Αποθέσανε τη γυναίκα στην “αμμούτσα”, βρέθηκε κι ο ναυαγοσώστης -ευτυχώς- για τις τεχνητές αναπνοές, έφτασε και το νοσοκομειακό. Την άλλη μέρα μάθαμε μέσω του Τύπου πως η γυναίκα σώθηκε. Νομίζω όμως ότι δεν έγινε γνωστή η εθνική ταυτότητα των σωτήρων της.
Γράφω αυτά που είδα, επειδή κολυμπούσα παραπλεύρως· και τα γράφω, όχι γιατί πιστεύω ας πούμε ότι πρόκειται για τον… περιούσιο λαό, αλλά για δυο κυρίως λόγους: Ο πρώτος είναι διότι η μεταναστευτική αυτή ομάδα βρέθηκε στο στόχαστρο εθνικιστών και μη, κατά κόρον και ειδικά κατά τη δεκαετία του ’90 (1). Ο δεύτερος είναι ότι παράλληλα μ’ αυτά τα παιδιά που ασφαλώς είναι μετανάστες δεύτερης γενιάς, κάποια άλλα συνομήλικά τους στην Αλβανία πριν περίπου έναν χρόνο, μόλις πληροφορήθηκαν από διαρρεύσασα πηγή ότι έχει ζητηθεί από την κυβέρνησή τους άδεια για υδρόλυση των χημικών του πολέμου (2) στην Αδριατική, λειτούργησαν εξίσου συντονισμένα, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα φυσικά, αλλά κατά παρόμοιο τρόπο.
Αξιοποιώντας δηλαδή την τεχνολογία της εποχής μας, το διαδίκτυο (3) ο ένας με τον άλλο, αναπτύχθηκαν βαθμιαία σ’ όλες τις αλβανικές πόλεις σ’ ένα μεγάλο πολύβουο ποτάμι διαμαρτυρίας και σύγκρουσης, συμπαρασύροντας συλλόγους, σωματεία, εργαζομένους κ.λπ. Έτσι ώστε υποχρέωσαν την κυβέρνηση ν’ αρνηθεί την εξουδετέρωση των χημικών του πολέμου στον τόπο τους. Μια κυβέρνηση όχι λιγότερο ενδοτική στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα από τη δικιά μας. Ξίνισε βέβαια τα μούτρα ο Αμερικανός πρέσβης που έβγαλε μάλιστα και ανακοίνωση διαμαρτυρίας για την άρνηση αυτή, αλλά και άλλες χώρες αρνήθηκαν επίσης. Γι’ αυτό τώρα την ψάχνουν εν κρυπτώ στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου.
Αυτός όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε κι ότι δεν επιβάλλεται ν’ απαιτήσουμε μαζικά οι Έλληνες, αλλά και όλοι οι γειτονικοί λαοί, την απομάκρυνση των επικίνδυνων αυτών ουσιών από τη θάλασσά μας. Κόντρα στους εμπόρους του πολέμου, κόντρα στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που υποκριτικά από τη μια χρηματοδοτεί έρευνες για την ελαχιστοποίηση της μόλυνσης της Μεσογείου από τα πετρελαϊκά απόβλητα κι από την άλλη δίνει το ΟΚ για την υδρόλυση εν πλω (3).
Ειδικότερα εμείς οι Κρήτες μπορούμε και πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα σ’ όλους τους μεσογειακούς λαούς για ένα ΜΑΖΙΚΟ, ΣΘΕΝΑΡΟ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ. Οι εκλογές ευτυχώς τέλειωσαν -για την ώρα- ας αφήσουμε λοιπόν τις φιέστες πια στην άκρη κι ας οργανώσουμε ΣΟΒΑΡΑ τις αντιστάσεις μας το συντομότερο. Χωρίς φυσικά να ξεχνάμε το σύνολο των μαχών που οφείλουμε να δώσουμε σ’ έναν αγώνα όπου κανείς δεν περισσεύει: Ανεργία, περίθαλψη, ξεπούλημα της χώρας -η ΔΕΗ σήμερα- τα μνημόνια γενικά. Αφού ξέρουμε την πηγή και την αιτία κι αφού ούτως ή άλλως η μια μάχη γονιμοποιεί και τις άλλες.
Πολύ καιρό μείναμε (υπομείναμε) γονατιστοί. ΑΣ ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΟΥΜΕ. Να τολμάμε ν’ αγωνιζόμαστε, να τολμάμε να νικάμε.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Ας θυμηθούμε τότε, που για οποιοδήποτε ανεξιχνίαστο έγκλημα, αυτόπτες και “αυτόπτες” μάρτυρες διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι οι δράστες ήσαν Αλβανοί.
2. Ας σταματήσουμε πια αυτό το αποπροσανατολιστικό “τα χημικά της Συρίας”. Καμιά χώρα, υποχείριο των ποικίλων ιμπεριαλιστών, ποντίκι και παιχνίδι των νυχιών τους, δεν έχει κυριαρχία στα όπλα που της έχουν… πουλήσει.
3. Βλέπε τις σχετικές δηλώσεις του προέδρου της ΑΝΕΚ Γ. Κατσανεβάκη.
