Αυστριακά παιχνίδια… αυτονόμησης!

Επτά χρόνια μετά την οικονομική κρίση βρισκόμαστε σε μια κατάσταση με προβλήματα, που μας ταλανίζουν με κύριο το μεταναστευτικό, το οποίο οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν με ιλαρότητα.
Αρχίζουν να βλέπουν σιγά-σιγά από άλλη σκοπιά την εξέλιξη αυτού του φαινομένου και ωριμάζει η ιδέα περί αποπομπής της Ελλάδος από τη Συνθήκη Σέγκεν, οπότε οι μετανάστες θα εγκλωβισθούν στα σύνορά μας και τότε το πρόβλημα θα πρέπει να το λύσουμε χωρίς τη βοήθεια άλλων.
Υφίσταται η χώρα σκληρούς εκβιασμούς στο παρασκήνιο και απροκαλύπτως στο προσκήνιο.
Παίζεται ένα ύπουλο παιχνίδι με πρωταγωνιστή την Αυστρία, η οποία άρχισε να κάνει λάθη καταπατώντας κάθε είδους ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Είναι κράτος μέλος της Ε.Ε., που καταστρατηγεί τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, που μόλις προχθές ψήφισε. Φαίνεται πως μπροστά στο ίδιο συμφέρον δεν την ενδιαφέρουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Συνεκάλεσε σύσκεψη των Δυτικών Βαλκανικών χωρών Σλοβενία, Κροατία, ΠΓΔΜ, εξαιρουμένης της Ελλάδας και της Βουλγαρίας και ερήμην των κανόνων που διέπουν την Ε.Ε. να συζητήσουν, λέει, το κλείσιμο των συνόρων, για να διακοπεί η μεταναστευτική ροή προς όλη την Ευρώπη.
Πολλοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν, γιατί ενεργεί έτσι η Αυστρία, η οποία έχει δεχθεί πρόσφυγες στα εδάφη της.
Τούτο δεν δικαιολογεί την επιθυμία της να τίθεται αλληλέγγυος και να συμμαχεί με χώρες μη μέλη της Ε.Ε. και να τις προτρέπει να μην εφαρμόζουν τις αποφάσεις της Κοινότητας. Δυσφημείται η ίδια και κάνει ζημιά στην Ενωση και κυρίως στην Ελλάδα. Σημειωτέον ότι κατά το παρελθόν έχει κυβερνηθεί για πολύ καιρό από ακροδεξιούς με ρατσιστικό υπόβαθρο, λόγω της ξενοφοβίας. Αποβλέπει, ίσως, στην αυτονόμησή της, όπως οι χώρες του Βίζεγκραντ. Ιστορίες παράλληλες, που θυμίζουν κατάσταση του μεσοπολέμου. Η μια μετά την άλλη οι χώρες να κλείνουν τα σύνορα τους και ας γίνει, ό,τι θέλει, αρκεί να είναι μακριά απ’ την αυλή μας.
Η Ευρώπη μετά την κρίση του ευρώ κλονίζεται. Δεν είναι αυτή που ξέραμε. Η κοινωνία της παραλύει, η αλληλεγγύη της εξαφανίζεται. Η Αυστρία ωθούμενη προς αυτονόμησή της παίζει το παιχνίδι της Μέρκελ, δύσκολο για την καγκελάριο να το αντιμετωπίσει, όταν η Αυστρία γίνει περίκλειστη χώρα και η αξιοπιστία της παραλύσει.
Η Ελλάδα ζει κι αυτή καταστάσεις επώδυνες και καταστροφικές, όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες ζουν για το δικό τους και μόνο συμφέρον, καταπατώντας συνεχώς τις κοινές αποφάσεις. Δεν κάνουν τίποτ’ άλλο απ’ το να αυτοϋπονομεύονται, μπαίνοντας σε περιπέτειες εξόντωσης και σύγκρουσης μεταξύ των εξαναγκάζοντας τους ισχυρούς να τηλεδιασκέπτονται με στόχο την ανακοπή των προσφυγικών ροών.
Οι ισχυροί έχουν κατανοήσει, ότι το πράγμα έχει φθάσει στο “ως εδώ και μη παρέκει” και ελπίζουν μόνο σε εκεχειρία στη Συρία. Λένε πως ξεκινά σε μερικές ημέρες, αλλά είναι άγνωστο κατά πόσο θα είναι αποτελεσματική και δεν θα διαρραγεί.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, σε μια Ευρώπη, που παραπαίει και δυστυχώς “με την πλάτη στον τοίχο”.
Αποφεύγουμε καν να φανταστούμε τις εξελίξεις που φαίνονται να μοιάζουν με τη 10ετία του ’30.
Ο Καρλ Μαρξ είπε το αμίμητο: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται για πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Ας ελπίσουμε η επανάληψη της ιστορίας στις μέρες μας να είναι φάρσα!