Σε κείνο το παρελθόν, οι επεκτατικές πολιτικές βασιζόταν στα όπλα. Απέναντί τους υπήρχε το θάρρος. Άνθρωποι που γνώριζαν πως έχουν παιδιά και μάνα, έχοντας το θάρρος και την επίγνωση του αδίκου, στέκονταν απέναντι σε κείνα τα όπλα, με ελεγχόμενο φόβο και περίσσια ελπίδα.
Ομως αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι περίεργο, μα πολύ περίεργο..
Γιατί τόσος φόβος σε τούτο το παρόν, που την θέση των όπλων έχει λάβει μια απλή οικονομική διείσδυση; Τώρα που δεν έχουμε σφαίρες απέναντί μας μα τούτους τους οικονομικούς εκβιασμούς τι στο καλό φοβόμαστε; Γιατί δεν υπάρχει ελπίδα για να παρακινήσει την αντίδραση;
– Γιατί δεν βλέπουμε τον εχθρό !!!, μου είπε προχθές στο μανάβικο ο Σταμάτης. «Στα παλιά τα χρόνια τον ξέραμε !!. Είχε το όπλο και ήταν στο τάδε σημείο… Ξέραμε που να τον πολεμήσουμε !!»
– Τότε γιατί όποιον και να ρωτήσεις βρε Σταμάτη, ξέρει να σου ποιοι είναι οι υπαίτιοι; Γιατί όλοι αναφέρονται στα ίδια πρόσωπα; Πως λες λοιπόν πως δεν τους ξέρουμε;
Μούγκα ο Σταμάτης….
Ξέρουμε λοιπόν τον εχθρό. Γνωρίζουμε ότι παλιά χρησιμοποιούσε όπλα μα τώρα χρησιμοποιεί εκβιασμούς. Άλλοτε εκβιάζει λαούς δημιουργώντας εντός τους, εμφυλίους και έριδες, άλλοτε εκβιάζει λαούς δανείζοντας τους ενώ γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν έχουν την δυνατότητα αποπληρωμής..
Το παρελθόν υπήρξε δάσκαλος σε όσους επιβουλεύονται ξένες περιουσίες. Τους έμαθε πόσο ηλίθια πράξη ήταν η εισβολή με την χρήση των όπλων λόγω του υψηλού κόστος συντήρησης – κατοχής του υποταγμένου Κράτους. Μέχρι και στα άχρηστα χωριά έπρεπε να έχουν δυνάμεις κατοχής.. Παντού έπρεπε να έχουν δυνάμεις κατοχής και καταστολής. Τεράστιο το κόστος αδερφέ μου…
Εκεί λοιπόν, κινήθηκαν έξυπνα και αποφάσισαν πως πρέπει να αλλάξουν τακτική και να καταλαμβάνουν με άλλον τρόπο μόνο τα σημεία που τους ενδιαφέρουν. Επέλεξαν όχι όλο το κράτος αλλά μόνο κάποια πλουτοπαραγωγική περιοχή του (π.χ. πετρέλαια, αέριο, χρυσός, κ.τ.λ.), κάποιο επικερδές συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας (π.χ. τουρισμός) ή κάποιο μέρος που έχει στρατηγική σημασία (στρατιωτικές βάσεις), ή τέλος πάντων επέλεξαν κάποιες επενδύσεις που προστατεύουν την παγκοσμιοποιητική τους ανάπτυξη (π.χ. λιμάνια, αεροδρόμια, διαδίκτυο, επικοινωνίες) .
Όλα αυτά μπόρεσαν και τα πέτυχαν με πολύ μικρό κόστος: Με ψεύτικο και ανύπαρκτο χρήμα και φούσκες χρεόγραφα, δάνειζαν τις χώρες αυτές από τις οποίες ήθελαν τα προαναφερόμενα. Ήξεραν πως οι χώρες αυτές δεν θα μπορούσαν να τα επιστρέψουν και θα τις εκβίαζαν μετά να τους δώσουν σαν αντάλλαγμα όσα εκ των προτέρων είχαν βάλει στο μάτι…. Φρόντιζαν βέβαια να μην μπορούν οι δανειζόμενες χώρες να χρησιμοποιήσουν το ίδιο όπλο που χρησιμοποιούσαν οι δανειστές και έτσι δεν επέτρεψαν να υπάρξει μηχανισμός του δανειολήπτη που να του επιτρέπει να εκδώσει χρήμα και να τους πληρώσει με το … ίδιο νόμισμα (!!), δηλαδή το ψεύτικο χρήμα. Μα πως αλλιώς οι δανειζόμενοι θα ήταν εγκλωβισμένοι δανειζόμενοι ώστε να αναγκαστούν μετά να εκποιούν και να παραδίδουν αυτά που επιθυμούσαν εκ των προτέρων οι δανειστές;
Αν πάλι αυτοί οι δανειστές (ακούγονται πολλές φορές και ευεργέτες) είχαν μπροστά τους υποανάπτυκτα κράτη, διαπίστωναν πως οι οικονομικές ραδιουργίες τους δεν θα είχαν τα αποτελέσματα που επιθυμούσαν. Σε αυτά τα κράτη λοιπόν επέβαλαν άλλες πρακτικές όπως η δημιουργία εσωτερικών ερίδων, ικανών για δημιουργία εμφύλιων αλληλοσπαραγμών, τέτοιων που η βοήθεια τους να είναι αναγκαία. Μετά, όταν ωριμάσει το πράγμα τότε θα εφαρμόσουν και τον οικονομικό εγκλωβισμό.
Συνεπώς οι λαοί που ήταν σχετικά ανεπτυγμένοι έπεφταν θύματα των Κρατών – Λύκων μέσω του υπέρμετρου δανεισμού τους ενώ οι μη αναπτυγμένοι λαοί έπεφταν θύματα μέσω της δημιουργίας εμφύλιων αλληλοσπαραγμών. Για την επιτυχή έκβαση του σχεδίου χρειαζόταν στα κράτη που δεχόταν αυτήν την επίθεση να κυβερνούν ανίκανοι πολιτικοί. Αυτό ήταν το πιο εύκολο σημείο του σχεδίου…
Δεν χρειάζεται συνεπώς να ψάχνουμε τους εχθρούς μας.
Εχθροί μας είναι οι δόλιοι δανειστές των οποίων πλέον η δολιότητα είναι καταφανέστατη ακόμα και σε αυτούς που παραπλανήθηκαν με το «εφόσον οφείλουμε πρέπει να κάνουμε ότι μας λένε». Εχθροί μας είναι και οι ακούσιοι ή εκούσιοι συνεργάτες στην υλοποίηση του δόλιου σχεδίου τους ιδίως οι πολιτικοί «δενεκπροσώποι» μας. Αυτοί εγκλώβισαν τη χώρα με υπογραφές των δανειστών και των συνεργατών τους.
Αυτά είπα του Σταμάτη λίγο πριν με ρωτήσει αν θα πάρω και εγώ μπάμιες.
* Οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης
Λογιστής-Φοροτεχνικός Α’ Τάξης
E-mail : eurohania@yahoo.gr
