«…Αυτοί, αυτοί βαρέσανε τον βουλευτή!!!»

Τέτοιες ημέρες, εκείνο τον “Σπαραγμένο Μάη” του ‘63, “βαρέσανε τον βουλευτή!”.
Τον Γρηγόρη Λαμπράκη!
Τον βουλευτή με την στεντόρεια φωνή για το Λαϊκό Δίκαιο, τον πολυχειροκροτημένο Βαλκανιονίκη, τον σημαντικόν επιστήμονα, τον έντιμο, αγωνιστή, ένα κορυφαίο πολίτη αυτής της χώρας…
Πενήντα έξι χρόνια, και όλα τα εμβλήματα του άξιου βίου του, αναβαπτίζονται στα συγκλονιστικά αφηγήματα ξανά και πάλι, για να αναδυθούν εκλεκτός οίνος πόσιμος με ευφροσύνη, και “απολυτίκιο λόγο”…
Ο ταχύς Αρκάδας, ο Ωραίος Άνθρωπος… θρηνήθηκε ως έφηβος, Θεός και Περιούσιος του Λαϊκού Αισθήματος!!! ΔΙΚΑΙΩΣ!!
…Ελευσίνα, 1963. Μικρό σχολειό… Κλαίμε· στα τραγικά νέα για τον πολυτραυματία. Εχασε τη μάχη με τη ζωή ο Λαμπράκης…
…Αυτοί, αυτοί, φώναζε ο Χατζηαποστόλου ανταριασμένος στη σκοτεινιασμένη Σαλονίκη, μετά τα γεγονότα. Τους είδα!
Το τρίκυκλο με τους Γκοτζαμάνη, Εμμανουηλίδη που με το λοστό στο δεξί, είχε κτυπήσει στο κεφάλι τον βουλευτή, έμεινε στη συλλογική συνείδηση, αναπόσπαστο “δολοφονικό μέρος” της ντροπής!
Της πολιτικής ντροπής, γι’ αυτή την ασχήμια του παρακράτους, που, αποδόμησε θλιβερά το κύρος της κυβέρνησης Καραμανλή!
Γνωστά πράγματα, επονείδιστα πράγματα… Προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος! Γνωστά πράγματα, κι αυτά. Ένας Κρήτας δικαστικός, ΔΕΝ φοβάται…
Ο Χρήστος Σαρτζετάκης, ερευνά, προσπαθεί, ανεβάζει, το λειτούργημά του…
Γνωστά πράγματα κι αυτά…
Δημοσιογράφοι τολμηροί, Ρωμαίος, Βούλτεψης, Μπέρτσος… ξενυχτούν, τρέχουν, “ενοχλούν”! Γνωστά κι αυτά. Επίσης κι αυτά γνωστά.
Γνωστά τόσα κι άλλα τόσα, και πώς να γραφτούν σ’ ένα άρθρο…
«…Είναι ωραίο να πεθαίνεις για την Ειρήνη».
Ηταν το ιδεολογικό – κοινωνικό “moto” του αγωνιστή…
Και μπορεί να επαληθεύτηκε τραγικά η ευγενική του πίστη, όμως η άδικη απώλεια του ανδρός από την πατρίδα, ως οντότητα, εκτόπισμα, καθώς και, “εγγυητικό κεφάλαιο” συλλογικής αξιοποίησης, θα μένει στο διηνεκές, μια αθεράπευτη θλίψη…