Από τα παλαιότερα χρόνια ορισμένοι από τους μαθητές, που αποφοιτούσαν στην Ελλάδα από το τότε γυμνάσιο, το σημερινό λύκειο, χωρίς μάλιστα να αριστεύουν, εδήλωναν με μεγάλο εγωισμό ότι αυτοί δεν θα μένανε στην Ψωροκώσταινα.
H πραγματική Ψωροκώσταινα, η κυρία με αυτό το προσωνύμιο στο Ναύπλιο, την Ελλάδα αγαπούσε και την Ελλάδα βοηθούσε, έστω ζητιανεύοντας την εποχή του Καποδίστρια.
Οι μαθητές αυτοί αισθάνονταν ότι τους καλεί η Ευρώπη και η Αμερική και ότι η Ελλάδα, η πατρίδα τους, τους έπεφτε μικρή και φτωχή. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς, η μεγάλη τους πλειοψηφία έμεινε, επιβίωσε, επρόκοψε και επρόσφορε στην Ελλάδα.
Η αιτία που πήγανε αρκετοί για σπουδές στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στην Ευρώπη ήταν το ότι δεν είχαν τη δυνατότητα να περάσουν, να επιτύχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Είχαν αποτύχει επανειλημμένα ή δεν τόλμησαν να δώσουν εξετάσεις. Υπήρξαν βέβαια και εξαιρέσεις, κάποιοι ελάχιστοι, ιδιαίτερα ικανοί μαθητές, παιδιά εύπορων συνήθως οικογενειών που σπούδασαν κυρίως στην Αμερική σε πολύ γνωστά πανεπιστήμια.
Οι περισσότεροι, σε μεγάλη πλειοψηφία από όσους σπουδάσανε στο εξωτερικό γυρίσανε στην Ελλάδα, όπου επιβιώσανε, προοδεύσανε και προσφέρανε και προσφέρουν και αυτοί στην ελληνική κοινωνία.
Πολλοί από τους άριστους στην ειδικότητά τους Έλληνες επιστήμονες μετά από τις μεταπτυχιακές τους σπουδές και τις διατριβές τους στην Ευρώπη και την Αμερική έκαμαν και κάνουν σήμερα ακαδημαϊκή καριέρα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Τη σύγχρονη βέβαια Ελλάδα δεν τη δημιουργήσαν μόνο οι επιστήμονες. Μεγάλη προσφορά είχαν οι κάθε είδους εργαζόμενοι, οι τεχνίτες, οι βιοτέχνες, οι επιχειρηματίες, οι εργάτες και οι αγρότες.
Σήμερα η οικονομική κρίση και οι ανάγκες για επιβίωση διώχνουν, δυστυχώς, στέλνουν πολύ καλούς Έλληνες επιστήμονες στο εξωτερικό. Έτσι λέμε ότι η Ελλάδα αιμορραγεί, όπως είχε αιμορραγήσει και από τη φυγή των νέων Ελλήνων εργατών σε παλιότερες δεκαετίες.
Άλλωστε παντού, όπου και να είμαστε, η Ελλάδα μας πληγώνει όλους, όπως μας είπε, μας έμαθε και μας έκανε να το νιώσουμε ο Σεφέρης. Ελπίζουμε ότι θα αλλάξουνε οι συνθήκες και ότι αυτοί που φεύγουν σήμερα θα επιστρέψουν με περισσότερα προσόντα για να προσφέρουν και στην πατρίδα μας.
Όσοι πιστεύουν ότι οικονομικά, πολιτικά και ιδιαίτερα κοινωνικά προβλήματα υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα και όχι στα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη δεν είναι σωστά ενημερωμένοι. Έτσι πολλοί λένε απλοϊκά ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Ορισμένοι δε, έχοντας ίσως διάφορα απωθημένα, λένε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ψωροκώσταινα. Πολλές φορές βέβαια στην Ελλάδα τα πράγματα είναι χειρότερα απ’ ό,τι στην άλλη Ευρώπη.
Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μας και πάντα κρατά την πόρτα ανοιχτή για την επιστροφή όσων φεύγουν σήμερα. Είναι επίσης το καταφύγιο των καταδιωκομένων Ελλήνων. Εδώ ήρθαν στην σύγχρονη εποχή οι ξεκληρισμένοι από την Κωνσταντινούπολη, οι εκδιωχθέντες από την Αίγυπτο Αιγυπτιώτες Έλληνες, οι ξερριζωμένοι Ελληνοκύπριοι. Εδώ έζησαν και προόδευσαν.
Όλοι αυτοί ήρθαν εδώ, όπου σε παλιότερες εποχές έγινε, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες το πολιτικό θαύμα του 20ου αιώνα, η επιβίωση και η αφομοίωση των πληθυσμών από τη Μικρά Ασία μετά την καταστροφή. Στην Ελλάδα με το μικρό τότε πληθυσμό των τεσσεράμισυ εκατομμυρίων ήρθαν περίπου ενάμισυ εκατομμύριο μικρασιάτες!! Οι μικρασιάτες πρόσφυγες, παρά τις τεράστιες δυσκολίες τα πρώτα χρόνια, αναζωογόνησαν τον ελληνισμό και προσφέρανε τα μέγιστα για την πρόοοδό του.
Ας ξεκαθαρίσουμε όμως και το θέμα του μεγέθους της ελληνικής πατρίδας. Η Ελλάδα ασφαλώς είναι μια μικρομεσαία χώρα, ένα μικρομεσαίο κράτος, πολύ μικρότερο από τα μεγάλα κράτη αλλά και μεγαλύτερο από πολλά άλλα κράτη. Η θάλασσα και τα διάσπαρτα σε αυτήν νησιά μας, που κατά το διεθνές ναυτικό δίκαιο έχουν και χωρικά ύδατα και υφαλοκρηπίδα δίνουν την έννοια του μεγέθους στην πατρίδα μας. Τα τρία πελάγη, Αιγαίο, Λιβυκό και Ιόνιο δίνουν πλούτο ομορφιά και προσθέτουν μέγεθος στην Ελλάδα.
ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ
Στην Ελλάδα υπάρχει πέρα από το οξύτατο οικονομικό πρόβλημα και το άλλο παγκόσμιο πρόβλημα, το πρόβλημα της προστασίας του περιβάλλοντος. Το μεγάλο όμως δικό μας ιδιαίτερο πρόβλημα είναι το δημογραφικό πρόβλημα. Αν είμαστε σήμερα έντεκα εκατομμύρια Έλληνες, πόσοι θα είμαστε στο μέλλον; Τα προγνωστικά δεν είναι καλά.
Η Ολλανδία κράτος βέβαια ανεπτυγμένο, πολύ μικρότερο από την Ελλάδα, σε έκταση το 1/4 της Ελλάδας, έχει πληθυσμό πάνω από δεκαπέντε εκατομμύρια. Η Αγγλία με την ίδια έκταση της Ελλάδας, πολύ ανεπτυγμένη χώρα, έχει πενήντα εκατομμύρια κατοίκους. Ο δικός μας πληθυσμός φθίνει, ο ελληνισμός κινδυνεύει. Επίσης οι Έλληνες σκωτόνονται στην άσφαλτο με τα αμέτρητα αυτοκινητιστικά ατυχήματα.
Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί με σχεδιασμό, με πρόγραμμα, με τα ανάλογα κίνητρα σε εθνικά πλαίσια αλλά και με ευρύ πνεύμα στο σημερινό πολυπολιτισμικό κόσμο. Ο Ισσοκράτης μας είπε ότι Έλληνες είναι όσοι μαθαίνουν και μιλάνε ελληνικά και μετέχουν της ελληνικής παιδείας. Αυτό μας το υπενθύμισε ένας σημαντικός Έλληνας, ο τότε πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, στο επεισόδιο με τον αριστούχο Τσενάι που τον πήραν αμέσως οι Αμερικανοί. Δεν είναι δυνατόν σήμερα κάποιοι να βλέπουν με δυσμένεια ακόμα και τους μικτούς γάμους. Άλλωστε υπάρχει ειδική νομοθεσία για τους τρόπους απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας όπως έγινε με την οικογένεια Αντετοκούνμπο.
Με τη μεγάλη οικονομική κρίση και τη μεγάλη ανεργία, η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός δυσκολεύονται πολύ αλλά δεν είναι Ψωροκώσταινα η Ελλάδα, όπως θυμηθήκανε ορισμένοι να την αποκαλέσουν και πάλι. Είναι μια χώρα με ένα λαό δυναμικό που με δεδομένα βέβαια την ειρήνη, τον ομαλό πολιτικό βίο και τη σταθερότητα στην περιοχή μας αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ε.Ε. δυστυχώς συνεχίζει την πολιτική της λιτότητας και δεν ρίχνει προς το παρόν τουλάχιστον το βάρος στην ανάπτυξη και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της. Δεδομένες επίσης είναι οι δικές μας κοινωνικές και πολιτικές ευθύνες για την οικονομική μας κατάσταση όπως είναι οι ευθύνες μας για τα δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής ιδιαίτερα αυτών που έχουν τα πολλά λεφτά που τα βγάζουν έξω και που κάνουν τις ψεύτικες εταιρείες στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα έχει σπουδαίους ανθρώπους στον πολιτισμό, στη λογοτεχνία, στις εικαστικές τέχνες, στη μουσική, στο θέατρο. Έχουμε δύο ποιητές νομπελίστες, τον Σεφέρη και το Ελύτη. Θα μπορούσε μάλιστα να ήταν νομπελίστας και ο Νίκος Καζαντζάκης αλλά τον εμποδίσαμε εμείς οι ίδιοι να γίνει.
Στην Ελλάδα μάθαμε πριν απ’ τις αθλητικές μας επιτυχίες από τους ποιητές μας πως μετριέται η μεγαλωσύνη στα έθνη. “Η μεγαλωσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα”, μας είπε ο Κωστής Παλαμάς.
Το αίμα συμβολίζει τους απελευθερωτικούς αγώνες που έγιναν στο παρελθόν για να είναι ένα βιώσιμο κράτος σήμερα η Ελλάδα. Το πύρωμα της καρδιάς συμβολίζει και άλλα πράγματα. Είναι μια από τις προϋποθέσεις της κάθε παραγωγικής δημιουργίας αλλά ιδιαίτερα της κάθε επιτυχίας της σύγχρονης Ελλάδας στις επιστήμες, στην τέχνη και στον πολιτισμό. Ελλάδα λένε την πατρίδα μας και στη σημερινή δύσκολη περίοδο και όχι Ψωροκώσταινα.
Για τις οποιεσδήποτε αποτυχίες στις επιδιώξεις μας δεν πρέπει να έχουμε απωθημένα εναντίον της πατρίδας μας. Πέρα από τις δύσκολες αντικειμενικές σε παγκόσμια κλίμακα συνθήκες, με τις μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες και τις αναμφισβήτητες δικές μας κοινωνικές και πολιτικές ευθύνες για τις όποιες προσωπικές αποτυχίες μας σε έναν μεγάλο βαθμό φταίμε και εμείς οι ίδιοι.
