Αυτοεκτίμηση

Η μοναξιά έχει πολλά πρόσωπα, ένα από τα πιο επώδυνα είναι αυτό της μοναξιάς που νιώθουμε όταν δεν αισθανόμαστε καλά με αυτό που είμαστε. Αν και ο εαυτός μας είναι ο μόνος για τον οποίο εμείς είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι, πολλές φορές δεν τον αποδεχόμαστε όπως είναι ή συμπεριφερόμαστε χωρίς αίσθημα ευθύνης και φροντίδας απέναντί του. Αυτό ίσως δείχνει χαμηλή αυτοεκτίμηση καθώς η υψηλή αυτοεκτίμηση σχετίζεται με μία στάση που μας επιτρέπει να έχουμε μια θετική και ρεαλιστική αντίληψη για εμάς και τις ικανότητές μας και με μια αίσθηση ότι μπορούμε να χειριστούμε δύσκολες καταστάσεις και να έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας.
Η αυτοεκτίμηση συνδέεται με το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας. Υπάρχει η εικόνα που έχουμε για εμάς και η ιδεατή, αυτού δηλαδή που θα θέλαμε να γίνουμε. Όσο πιο κοντά είναι αυτές οι δύο εικόνες, τόσο μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση έχουμε. Στην περίπτωση που η πρώτη εικόνα δεν είναι καλή και η δεύτερη φαντάζει μακρινή, τότε αρχίζουμε να αμφιβάλουμε για εμάς και να νιώθουμε ανασφαλείς ή κατώτεροι. Μπαίνουμε, λοιπόν, στη διαδικασία να μην εκφράζουμε τις ανάγκες μας, να μην είμαστε διεκδικητικοί, να προσαρμοζόμαστε στις επιθυμίες των άλλων, να επικεντρωνόμαστε στα ελαττώματά μας, να μην πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και να μας απασχολεί πολύ η γνώμη των άλλων.
Επίσης, η τελειομανία συνδέεται με αρνητική αυτοεικόνα. Η έλλειψη αυτοεκτίμησης μας οδηγεί στο να έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις και να θέτουμε μη ρεαλιστικούς στόχους, με αποτέλεσμα, όταν δεν τους πετυχαίνουμε να επιβεβαιώνουμε ότι είμαστε ανεπαρκείς. Ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας αντανακλάται στους άλλους. Όταν στον καθρέφτη μας βλέπουμε κάτι άσχημο, ανίκανο ή κατώτερο οι πράξεις μας είναι ανάλογες και οι άλλοι ανταποκρίνονται σε αυτό που βλέπουν. Έτσι, όταν αυτό που δείχνουμε δεν έχει την αποδοχή που περιμένουμε σιγουρευόμαστε ότι δεν είμαστε όμορφοι, ικανοί ή ανώτεροι. Όταν πρώτοι εμείς υποτιμούμε τον εαυτό μας, είναι δύσκολο για τους άλλους να τον εκτιμήσουν.
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον εαυτό μας με ένα παζλ, το οποίο αποτελείται από πολλά κομμάτια και δημιουργεί μια μοναδική και ξεχωριστή για τον καθένα εικόνα. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι σε αυτή  θα συνυπάρχουν φωτεινά αλλά και πιο σκοτεινά κομμάτια. Το ότι υπάρχουν λιγότερο όμορφα κομμάτια δε σημαίνει ότι όλη η εικόνα δεν είναι καλή και πρέπει να την κρύβουμε ή να την αλλάζουμε. Είναι αρκετά δύσκολο να αποδεχτούμε ολοκληρωτικά τον εαυτό μας. Αν όμως το κάνουμε θα είναι πιο εύκολο να τον εξωτερικεύσουμε και θα φοβόμαστε λιγότερο ότι θα απορριφθεί.