Fiat 127 (1971)
Το πιο εμπορικό μικρό αυτοκίνητο
Αν και η πρωτιά ανήκει δικαιωματικά στο Mini της BMC, που είχε δείξει το δρόμο μία δεκαετία νωρίτερα, το Fiat 127 που προηγήθηκε κάποιους μήνες του επίσης έξοχου Renault 5 έχει μείνει στην ιστορία ως το πρώτο εμπορικά πετυχημένο σύγχρονο μικρό αυτοκίνητο, σε σημείο που να ταυτίζεται με τον όρο σουπερ -μίνι. Η εκμετάλλευση χώρου ήταν αιώνες μπροστά από τα Fiat 600/850 που διαδέχτηκε και έγινε ακόμα καλύτερη τον επόμενο χρόνο, όταν το δίθυρο αμάξωμα απέκτησε και τρίτη πόρτα, στον χώρο αποσκευών. Ο τετρακύλινδρος κινητήρας των 903 κ.εκ. απέδιδε 47 ίππους, το κιβώτιο είχε 4 σχέσεις και η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη γύρω – γύρω. Η εξαιρετική για τα μέτρα της εποχής οδική συμπεριφορά, χάρη στην μπροστινή κίνηση, έφερε πολλούς υποψηφίους αγοραστές αντιμέτωπους με τη νέα τάξη πραγμάτων, που ήθελε και σωστά την ενεργητική ασφάλεια να είναι η προτεραιότητα των σύγχρονων αυτοκινήτων. Το 127 σχεδόν μονοπώλησε την κλάση του και η επιτυχία του πιστοποιείται από τα 3 εκατομμύρια αντίτυπα που πουλήθηκαν ως το 1983, που αντικαταστάθηκε από το Uno.
Subaru 1.300G 4WD (1971)
To μικρό τετρακίνητο
Ενα ιαπωνικό αυτοκίνητο που, αν και πολύ σημαντικό, πέρασε απαρατήρητο από τον πολύ κόσμο. Η Subaru, μία από τις παλιότερες και τεχνολογικά πιο προηγμένες εταιρείες της Ιαπωνίας, ξεκίνησε το 1917 ως Nakajima Aircraft Company και μέχρι το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ασχολούνταν με την αεροναυπηγική. Το 1946 μετεξελίχτηκε σε Fuji Sangyo, με αντικείμενο την κατασκευή μοτοποδηλάτων, και το 1953 πήρε την τελική της μορφή, ως Fuji Heavy Industries. Τα μοντέλα που κατασκεύαζε ήταν τα S 360, μικρογραφίες του VW Veetle, που γνώρισαν σημαντική εμπορική επιτυχία. Το 1964, πολύ νωρίτερα από πολλές ευρωπαϊκές φίρμες, ανακάλυψε την αξία της εμπρόσθιας κίνησης με το 1.000, που μετεξελίχτηκε στο εξαιρετικό ΡΡ-1 δύο χρόνια αργότερα. Το ΡΡ-1 απέκτησε τετρακίνητη (κατ επιλογήν, από ένα κουμπί στο μοχλό ταχυτήτων) έκδοση, την 1.300G, που παρουσιάστηκε επίσημα στο Σαλόνι του Τόκιο τον Οκτώβριο του 1971, 10 ολόκληρα χρόνια πριν η Audi την κάνει μόδα με το Quattro. Η σειρά μετονομάστηκε σε Leone την άνοιξη του 1972, όνομα με το οποίο έκανε σπουδαία καριέρα στην αμερικανική αγορά στις δεκαετίες του ’70 και του ’80.
Alfa Romeo Alfasud (1972)
Με την καλύτερη οδική συμπεριφορά
Κατά γενική ομολογία, το αυτοκίνητο της δεκαετίας του ’70. Το όνομά του, ωστόσο, ήταν μικρό δείγμα της πολιτικής παρέμβασης, που εμπόδισε την ανάδειξή του σ’ ένα από τα κορυφαία αυτοκίνητα του αιώνα. Σημαίνει “Alfa του Νότου” και περί αυτού ακριβώς επρόκειτο: η ιταλική κυβέρνηση, θέλοντας να περιορίσει το χάσμα μεταξύ του βιομηχανικού Βορρά και του αγροτικού Νότου, διέταξε την κρατικοποιημένη τότε φίρμα να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο στη Νάπολη για να συναρμολογεί το νέο, επαναστατικό της μοντέλο. Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, η τελική παραγωγή άργησε πολύ (μερικοί λένε πως ποτέ δεν τα κατάφερε) να πιάσει τα στάνταρ των παραδοσιακών μονάδων του Μιλάνου και του Τορίνου και, σε συνδυασμό με τις ατέλειωτες απεργίες των εργαζομένων για «ψύλλου πήδημα», κατέστρεψε την εικόνα τόσο του μοντέλου, όσο και της ίδιας της Alfa Romeo. Εκτός από προβλήματα με τα ηλεκτρικά του, το αυτοκίνητο σκούριαζε ανεπανόρθωτα και οι φήμες λένε ότι αυτό οφειλόταν στο σοβιετικής προέλευσης ανακυκλωμένο ατσάλι που επέβαλε να χρησιμοποιηθεί η κυβέρνηση του Μπερλίνγκουερ, για να βοηθηθεί η τραγική κατάσταση της οικονομίας της τότε ΕΣΣΔ. Κρίμα, γιατί το δημιούργημα του μηχανικού Rudolph Hruska (μέλος της ομάδας του Porsche, που σχεδίασε το VW Beetle) ήταν ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο, με αεροδυναμικό σχήμα, άριστη εκμετάλλευση χώρων, θαυμάσιο επίπεδο τετρακύλινδρο κινητήρα 1,2 λίτρων, 60 ίππων και εμπρόσθια κίνηση, μια καινοτομία για την παραδοσιακή Alfa Romeo. Επιπλέον, οι ανεξάρτητες αναρτήσεις και το ακριβές τιμόνι χάριζαν στην Alfasud υποδειγματική οδική συμπεριφορά, που δεν ξεπεράστηκε παρά μετά από 15 χρόνια.
Honda Civic (1972)
To πρώτο ιαπωνικό με εμπρόσθια κίνηση
Το Ηonda Civic του 1972 δεν ήταν το πρώτο ιαπωνικό σουπερ – μίνι με εμπρόσθια κίνηση (η δόξα ανήκει στο Datsun 100Α του 1969) ούτε το πρώτο τεχνολογικά προηγμένο αυτοκίνητο από τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου (το Subaru FF-1 του 1970 ήταν πολύ πιο προχωρημένο). Εμεινε όμως στην ιστορία, γιατί από τότε χρησιμοποιούσε κινητήρα φτωχού μίγματος (πατέντα CVCC) και χαμηλών ρύπων, που έδειξε τον δρόμο για την καταλυτική εποχή. Ακόμα, ο αλουμινένιος τετρακύλινδρος κινητήρας με ΕΕΚ απέδιδε 60 ίππους από μόλις 1.169 κ.εκ., χαρίζοντας στο ελαφρύ Civic επιδόσεις μεγαλύτερου αυτοκινήτου: 0 – 100 σε 13 δεύτερα, τελική 150 χλμ./ώρα. Οι ανεξάρτητες αναρτήσεις, το θαυμάσιο πεντάρι κιβώτιο και φυσικά η εμπρόσθια κίνηση χάριζαν στο μικρό Honda αξιοζήλευτη οδική συμπεριφορά, ενώ η καλή εκμετάλλευση χώρου, παρά τις τρεις πόρτες και τις συμπαγείς διαστάσεις, επέτρεπε την άνετη μετακίνηση τεσσάρων επιβατών με τις αποσκευές τους. Το Civic ήταν για πολλά χρόνια best – seller στις Η.Π.Α., εκτοπίζοντας τον Σκαραβαίο από τις προτιμήσεις των νέων αγοραστών και έχτισε την αυτοκρατορία Honda που γνωρίζουμε σήμερα.
Fiat X1/9 (1972)
To προσιτό μικρό “supercars”
Οταν παρουσιάστηκε το Fiat Χ1/9, ο ειδικός Τύπος το υποδέχτηκε με διθυράμβους. Δεν ήταν μικρό πράγμα το 1972 να περνά στη μαζική παραγωγή η τεχνολογία των supercars (Ferrari, Lamborghini,Lotus κ.α.). Η τοποθέτηση του κλασικού τετρακύλινδρου σε σειρά κινητήρα 1.290 κ.εκ. 75 ίππων της Fiat στο κέντρο και πίσω από την πλάτη οδηγού και συνοδηγού, σε συνδυασμό με τις ανεξάρτητες αναρτήσεις και τα δισκόφρενα στους 4 τροχούς, έδινε στον πολύ κόσμο μια μικρή έστω γεύση αγωνιστικού κρατήματος. Ακόμα κι αν οι επιδόσεις δεν ξέφευγαν από τα μέτρα των γρήγορων οικογενειακών μοντέλων (0-100 σε 13 δεύτερα, τελική 160 χλμ./ώρα), η ταχύτητα με την οποία ανταποκρινόταν το Χ1/9 στις εντολές του οδηγού συνάρπαζε τους επίδοξους «πρωταθλητές των δρόμων». Εκτός αυτού, το εντυπωσιακό διθέσιο αμάξωμα με αφαιρούμενη οροφή («targa»), που σχεδίασε ο Bertone, παρέπεμπε σε πολύ ακριβότερες υλοποιήσεις και έμεινε στην παραγωγή για 17 ολόκληρα χρόνια με ελάχιστες βελτιώσεις. Το 1978 τοποθετήθηκε ένας μεγαλύτερος κινητήρας 1,5 λίτρων με κιβώτιο 5 σχέσεων από το Fiat Ritmo, που βελτίωσε τις επιδόσεις (0-100 κάτω από 10 δευτερόλεπτα, τελική 180 χλμ./ώρα), αλλά οι προδιαγραφές ασφάλειας και εκπομπής ρύπων που είχαν στο μεταξύ θεσπιστεί στις ΗΠΑ (η μεγαλύτερη αγορά για τα Χ1/9) χάλασαν τη σπορτίφ εικόνα του μικρού roadster.
