Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ δεν αποτελεί, δυστυχώς, χαρακτηριστικό γνώρισμα της μεταπολεμικής ελληνικής πολιτικής και των κομμάτων της.
ΕΤΣΙ, για τα 8 χρόνια καταστροφικών μνημονίων «κανείς δεν φταίει»(!) από όσους μας κυβέρνησαν ή και μας κυβερνούν. Βλέπετε, όλο το πολιτικό μας σύστημα είναι διαποτισμένο από την απατηλή «πεποίθηση» ότι για όποιο κακό μας συμβαίνει (πρέπει να) «φταίνε οι άλλοι»!
H ΕΞΟΥΣΙΑ που ασκείται στη χώρα μας γίνεται πιο γλυκειά, όταν την απενεχοποιείς με λαοπλάνα λόγια εξαπολύοντας ταυτόχρονα κατηγορίες σε βάρος των προηγούμενων.
…ΟΜΩΣ, ΝΑ και μια εξαίρεση στον κανόνα, από σημαίνον στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ν. Φίλη, βουλευτή, που σε συνέντευξή του (2-6-18) στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, είπε μεταξυ άλλων:
«Ο κόσμος της Αριστεράς αλλά και ο ευρύτερος κύκλος της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από απαιτητικούς και υποψιασμένους πολίτες. Υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν ακόμη και σήμερα με τραυματικό τρόπο τη διάψευση των προσδοκιών του 2015. Υπάρχει κόσμος που χρεώνει και σε εμάς λάθη αλλά και αποφάσεις που χειροτέρεψαν τη ζωή του. Σε αυτούς τους πολίτες δεν μπορείς να απευθύνεσαι με επιχειρήματα παλαιάς κοπής, για το κακό που αντιπροσωπεύουν ο Μητσοτάκης και η διψασμένη για επιστροφή στην εξουσία Ν.Δ.»
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ο ίδιος:
«Πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει ξανά τα μυαλά και την καρδιά των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων, αναδεικνύοντας το έργο της διακυβέρνησης αλλά και την προοπτική που υπάρχει αν ξεφύγουμε από το λίγο και το στενό που μας καθηλώνει και ανοιχτούμε σε έναν πιο ευρύ και φιλόδοξο ορίζοντα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Αυτόν τον κόσμο με τον οποίο συνομιλώ καθημερινά πρέπει να ξαναφέρουμε κοντά μας, με την αναζωογόνηση του κόμματος, που σήμερα είναι εντελώς περιθωριοποιημένο και παρακολουθεί από μεγάλη απόσταση την άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Εν κατακλείδι, μόνο οι διορθωτικές κινήσεις στην πολιτική μας και η κινητοποίηση των αριστερών και δημοκρατικών πολιτών μπορούν να διασφαλίσουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές».
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ μονοκομματικές, με πολλά «πρέπει» και ευχολόγια που προσπαθούν μεν να αποδώσουν τις ευθύνες που αναλογούν στην «πρώτη φορά» αριστερά κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν και μια απεγνωσμένη προσπάθεια επανασυσπείρωσης ενός διαλυμένου και απογοητευμένου κόσμου: του κόσμου της «αριστεράς», ή αυτού που αυτοονομάζεται αριστερά. Μια αριστερά που ποτέ στην πραγματικότητα δεν διέθετε τόσο υψηλό ποσοστό. Εχουμε, λοιπόν, την αίσθηση πως ο κ. Φίλης απευθύνεται μάλλον σε μια ευκαιριακή αριστερά της προσκολλήσεως -μιλάμε για το 2015- με την προοπτική του κομματικόυ όφελους. Ο,τι ακριβώς έγινε στη δεκαετία του 1980 με το πολυσυλεκτικό τότε ΠΑΣΟΚ.
ΑΛΛΑ η χώρα δεν είναι μόνον «η αριστερά» του κ. Φίλη. Αποτελείται από όλους τους Έλληνες όλων των αποχρώσεων. Ή μήπως όχι;
