Αγχωμένος και αγχωτικός

Αν είσαι αγχωμένος κακώς. Αν είσαι αγχωτικός πάλι κακώς. Δυο φορές κακώς.

Ο μόνιμα ή συχνά αγχωμένος κάνει κακό στον εαυτό του. Ο αγχωτικός κάνει κακό στους γύρω του. Βλέπεις οι δυο λέξεις μοιάζουν αλλά είναι τελείως διαφορετικές οι έννοιες τους. Με όλο το θάρρος θα σε ρωτήσω: πιστεύεις ότι με το άγχος σου θα λύσεις το πρόβλημά σου;

Όχι μόνο δεν θα το λύσεις αλλά θα δημιουργήσεις άλλα δέκα, θα ανεβάσεις ζάχαρο, χοληστερίνη, πίεση. Θα κατεβάσεις κέφι, ζωντάνια, δύναμη, ευεξία.

Αν είσαι αγχωτικός θα το περνάς στους άλλους. Οπότε δεν θα είσαι και η καλύτερη παρέα με αποτέλεσμα να μείνεις μόνος. Μεταξύ μας τώρα, ποιος νομίζεις ότι έχει τη διάθεση να σε βλέπει αγχωμένο, νευρικό, γκρινιάρη, να μιζεριάζεις και να παραπονιέσαι να ανησυχείς να πανικοβάλλεσαι και να τους χαλάς το κέφι; Ε; Ποιος; Κανείς δεν θέλει ενεργειακές ρουφήχτρες στη ζωή του.

Και τι κάνεις; Α! δεν ξέρω, ξέρω μόνο τι κάνω εγώ.

Με ρώτησε κάποτε η μάνα μου, παλιάς κοπής γυναίκα, «βρε κορίτσι μου τι είναι αυτό το άγχος;»

Τι να της απαντήσω, πώς να της το εξηγήσω;

Απάντησε μόνη της με ερωτήσεις: «Μήπως είναι ο κόμπος στο λαιμό; Μήπως είναι το σφίξιμο στο στομάχι; Το βάρος στο στήθος; Είναι αυτό που δεν σ’ αφήνει να κοιμηθείς και δεν έχεις τη δύναμη να σύρεις τα πόδια σου; Είναι οι πολλές οι σκέψεις; Αυτό είναι;»
– Αυτά όλα είναι μανούλα μου και άλλα χειρότερα.
– Α! να σου πω! μου λέει. Μην τρως την ψυχούλα σου για χαζά πράγματα. Μη ρωτάς συνέχεια πότε, πως και γιατί; Αυτά τρώνε τα σωθικά σου.

Στην πορεία μου το επεξεργάστηκα, διάβασα διάφορα βιβλία, συζήτησα με φίλους, με ψυχολόγους και άλλους που μελετούσαν το θέμα άγχος.
Οπότε κατέληξα στο εξής: Το λίγο άγχος, το δημιουργικό που λένε, είναι καλό έως απαραίτητο, είναι λίγο αδρεναλινικό και σε βγάζει απ’ την αδράνεια και τη βαρεμάρα, ενώ το υπερβολικό σε αρρωσταίνει. Μέχρι και σπυριά βγάζεις.

Αχ! Πότε θα βάψω το σπίτι; Πότε θα καθαρίσω; Πότε θα φτιάξω τα ρούχα, τον κήπο; Πώς θα το κάνω αυτό; Πότε θα γίνει αυτό; Αχ ήρθε και ο ΕΝΦΙΑ, η Εφορία, οι λογαριασμοί. Μετακομίζει και το παιδί.
Άντε πάλι τα ίδια.
Α! μη με αγχώνεις! Βάλε τη μηχανή στο ρελαντί και δούλευε χαλαρά, κάτσε κάτω πιες τον καφέ σου, φάε και το γλυκό σου, πάμε και μια βόλτα. Μην αγχώνεσαι και μη με αγχώνεις. Γιατί χτυπιέσαι; ίσα με τα βουνά θα ζήσεις, αφού με το άγχος δεν λύνεις κανένα πρόβλημα ξεαγχώσου και ζήσε. Μια ανάσα είναι η ζωή. Πάρε βαθιές ανάσες. Ασχολήσου με την οικογένειά σου και τους γύρω σου με αγάπη, με γλύκα, με ηρεμία.
Άσε την οικογένεια του άγχους. Το άγχος έχει δυο γιους. Το φόβο και τον πανικό και δυο κόρες την ανασφάλεια και την αϋπνία. Τα εγγόνια του είναι οι δικές σου αρρώστιες. Δεν θέλει και πολύ να ξελασκάρει και η βίδα.

Μου είπαν μια μαγική λέξη «Διαχείριση». Να μάθεις να διαχειρίζεσαι το άγχος σου, τα συναισθήματά σου και το χρόνο σου. Μη μου λες δεν μπορώ. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω ότι είναι δύσκολο. Αμ δεν το ξέρω; Από σαράντα κύματα πέρασα μέχρι να το εμπεδώσω. Ασανσέρ έχω κάνει την πίεση και τη χοληστερίνη. Ανεβοκατέβαιναν ανάλογα με τις διαθέσεις μου, αλλά τώρα τα έχω στα χέρια μου. Εγώ το έχω άγχος, αυτό δεν με έχει, δεν θα με έχει δεν θα το επιτρέψω. Το διαχειρίζομαι κάνω την αδιάφορη κάνω σα να μην υπάρχει. Κάνε και λίγο το κορόιδο μου έλεγε η μάνα μου, μην όλο σκέφτεσαι.
Το μόνο που σκέφτομαι τώρα είναι πώς να του την κάνω του άγχους δηλαδή να του ξεφύγω.

Βρήκα!! Παρεάκια με ευχάριστα αγαπημένα άτομα. Αστεία! Εύθυμες ιστορίες και γέλιο! Πολύ γέλιο και χορό όποτε έχουμε ευκαιρία. Περπάτημα! Όσο περισσότερο μπορούμε. Κι αν πονούν τα πόδια; κι αν πονάει η μέση; εντάξει για μαραθώνιο δεν θα πάμε. Κι αν δεν έχουμε λεφτά; Ναι τα σκασμένα αυτό είναι πρόβλημα, αλλά κι αυτό είναι διαχειρίσιμο, όσα έχεις ξοδεύεις, όσο φτάνει το πάπλωμα τεντώνεις τις αρίδες σου.

Όλα θα γίνουν… όλα γίνονται… στην ώρα τους. Άγχος ανυπομονησία και πανικός τέλος!!!

Υ.Γ.: Ξέρω τι θα μου πεις, είναι τα ΚΑΠΑ που δεν μας αφήνουν να ηρεμήσουμε.
Κάποτε η Κρίση οικονομική.
Τώρα Κορωνοϊός Καραντίνα.
Μα θα περάσουν. Εμείς θα βρούμε χαραμάδες να μπει λίγο φως!