“Αγγέλισσες σωστές οι μητέρες μας!” Πιο πολύ, ωστόσο, όταν τις χάσουμε το συνειδητοποιούμε. Κι αν τις αναζητούμε τότε στις άκρες του νου και στις αναμεσάδες της καρδιάς. «Να ‘χα φωνή σαν τη βροντή, φωνή σαν την καμπάνα/ να ’βγαινα και να φώναζα, που ’σαι καλή μου μάνα;», μας λέει στους δύο πρώτους στίχους του ένα λευκαδίτικο λαϊκό μοιρολόι, που έχει καταγράψει στο βιβλίο του “Μοιρολόγια Πόρου Λευκάδας” ο και συγγραφέας σφαιρικός καλλιτέχνης, ο αξέχαστος Λευκαδίτης συμπολίτης μας, Χριστόφορος Σκλαβενίτης. Δεύτερη Κυριακή του Μάη μεθαύριο, και η πιο γνωστή απ’ όλες τις παγκόσμιες γιορτές, η Γιορτή της Μητέρας. Μην ξεχάσουμε την “αγγέλισσα” που έστειλε για τον καθένα μας ο Θεός στη γη, για να μας φυλάει για δικό του λογαριασμό. Πείτε της «σ’ αγαπώ μαμά» μ’ ένα λουλούδι. Πείτε το μ’ ένα τραγούδι. Πείτε το μ’ ένα χάδι. Πείτε το μ’ ένα φιλί… Πείτε το μ’ ένα κερί στη μνήμη της, αν βρίσκεται στη Χώρα των κεκοιμημένων, όπως τη δική μου. Εμείς κι αν το έχουμε ανάγκη!
«Η μάνα μου, μια άγια γυναίκα. Με υπομονή, μ’ αντοχή κι όλη τη γλύκα της γης απάνω της. Όλοι από το αίμα της μάνας μου οι πρόγονοι ήταν χωριάτες. Σκυμμένοι στο χώμα, κολλημένοι στο χώμα, τα πόδια τους, τα χέρια τους, τα μυαλά τους γεμάτα χώματα. Αγαπούσαν τη γης και της εμπιστεύονταν όλες τις ελπίδες. Είχαν γίνει πάππος προπάππου, ένα μαζί της. Στην αβροχιά κοράκιαζαν κι αυτοί μαζί της, κι όταν ξεσπούσαν τα πρωτοβρόχια, τα κόκαλα τους έτριζαν και φούσκωναν σαν καλάμια. Κι όταν αλέτριζαν και χαράκωναν βαθιά την κοιλιά της με το γενί, ξαναζούσαν στα στήθια τους και στα μεριά τους την πρώτη νύχτα που κοιμήθηκαν με τη γυναίκα τους… Ποτέ δεν είχα δει τη μητέρα μου να γελάει, χαμογελούσε μόνο, και τα βαθουλά, μαύρα μάτια της κοίταζαν τους ανθρώπους γεμάτα υπομονή και καλοσύνη. Πηγαινοέρχονταν σαν πνεύμα αγαθό μέσα στο σπίτι, κι όλα τα πρόφταινε ανέκοπα κι αθόρυβα, σαν να ’χαν τα χέρια της μια καλοπροαίρετη μαγική δύναμη που κυβερνούσε με καλοσύνη την καθημερινή ανάγκη. Μπορεί και να ’ναι η νεράιδα συλλογιζόμουν κοιτάζοντάς την σιωπηλά». Νίκος Καζαντζάκης “Αναφορά στον Γκρέκο”.
«Μια νύχτα η μητέρα μου αγρυπνούσε μ’ ένα κομμάτι φεγγαριού στα χέρια της./ Ήταν κόκκινο, πελώριο, μυτερό στην κόψη του καθώς πριόνι κι έβγανε καπνούς./ Εκείνη καθισμένη σ’ ένα βράχο δε μιλούσε μόνο κοιτούσε μακριά κατά το Λινοκέρι./ Μια φυσαρμόνικα έκλαιγε σ’ όλο το μάκρος της ακρογιαλιάς κι έβλεπες οι σκιές να μεγαλώνουν. Ύστερα πήρε να φυσάει. Άκουγα ένα ένα τα φύλλα να μιλάν μέσα στον ύπνο μου. “Παιδί, παιδάκι” Το νερό με ταλάντευε κι όλη τη στεριά μαζί μου/ και τα τζάμια που αστράφτανε πέρα και τα λευκά μετέωρα δώματα./ Ήταν μια νύχτα πίσσα μαύρη. Αγριεμένα βελάζανε τα κύματα/ Μια γερόντισσα με ξέπλεκα μαλλιά και λαχούρι στους ώμους ασημένιο/ τον κρατούσε από το χέρι και πήγαινε μέσα στην κοσμοχαλασιά./ Ήτανε όμορφη! Όμορφη. Αγγέλισσα σωστή που ευωδίαζε δεντρολίβανο./ Μέσα σε λίγες ώρες μου ’πιε όλο το σκοτάδι ως τη στερνή σταγόνα». Οδυσσέας Ελύτης (Από τα “Ανοιχτά χαρτια”)
Και… στα πεταχτά
Μάνα, μητέρα, μαμά… Και βέβαια στο πιο ιερό πρόσωπο όλων μας -“μαμουλίνα” προσφωνούσα εγώ τη δική μου τα τελευταία της χρόνια- αναφέρεται στις σημερινές της μαντινάδες η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Η μάνα σαν τον άγγελο προσέχει το παιδί της,/ για χάρη του αν χρειαστεί δίνει και τη ζωή της», μας λέει στην πρώτη – ούτε συνεννοημένοι να ΄μαστε. «Της μάνας σου τη συμβουλή κράτα τη στο μυαλό σου,/ αληθινά σε αγαπά και θέλει το καλό σου», μας λέει στη δεύτερη.
Άλλο ψηφίζω το όποιο κόμμα γιατί θεωρώ ότι είναι το καλύτερο και άλλο ψηφίζω το όποιο κόμμα γιατί θεωρώ ότι είναι το “μη χείρον”, λιγότερο κακό απ’ τα άλλα. Άλλο ψηφίζω κόμμα κι ύστερα πρόσωπο κι άλλο ψηφίζω πρόσωπο κι ύστερα κόμμα. Άλλο ψηφίζω ύστερα από σκέψη κι άλλο ψηφίζω δίχως σκέψη. Ο καθείς και η ψήφος του. Εφόσον ψηφίζει, βεβαίως βεβαίως, ό,τι ψηφίζει και δεν αφήνει τους άλλους ν’ αποφασίζουν και για δικό του λογαριασμό…
Η απονομή των βραβείων για τον 7ο Διεθνή Διαγωνισμό Αφίσας που διοργανώνει κάθε χρόνο το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, στο αμφιθέατρό του, στο ΒΙΟΠΑ (Βιομηχανικό Πάρκο) Χανίων, αύριο Σάββατο 13 Μαΐου και ώρα 12 το μεσημέρι. Για μια μεγάλη Παγκόσμια της Τυπογραφίας Γιορτή ο λόγος. Για μια “Εορτή Εορτών” και μια “Πανήγυρι Πανηγύρεων”. “Ο πλανήτης Γη στο Οικολογικό Σταυροδρόμι” το θέμα του φετινού διαγωνισμού, που συγκέντρωσε περισσότερες από 1000 συμμετοχές…
