Αστραφτοδιαμαντόπετρα, πρώτη ανατολή μου,
Πανάκριβό μου κόσμημα, ουράνιο φιλί μου.
Σπάνιο κάλλος λαμπερό, ήλιος μες το σκοτάδι
Και δροσοστάλαχτη αυγή, πρώτο γλυκό μου χάδι.
Πρώτη ματιά μου τρυφερή, όμορφη μελωδία,
Άγια οπτασία μου, μοιάζεις με Παναγία.
Αγάπης θεία μουσική, τα νανουρίσματά σου,
Φύλακας πάντοτε πιστός, η άσβηστη θωριά σου.
Ολάνθιστος ο κόρφος σου και μοσχομυρισμένος,
Μ’ ανάστησε και μ’ έθρεψε ο πολυλατρεμένος.
Λιμάν’ εσύ απάγκιο σ’ όλες τις καταιγίδες
Και άραζα να βρω εκεί λίγες χαράς ελπίδες.
Της κρήνης γάργαρο νερό, όλες οι συμβουλές σου
Και κρύβω μέσα στην καρδιά ΜΑΝΑ μου τις ευχές σου.
Αξέχαστη και ακριβή, πλάσμα χωρίς ψεγάδι,
Μου άφησες ενθύμιο τσ’ αγάπης το σημάδι!
