Κύριε διευθυντά,
Αγιά Σοφιά, ο «ο ήλιος της χριστιανοσύνης», ο «επίγειος παράδεισος», το σύμβολο της χριστιανοσύνης, επί 2000 χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, στην Πόλη.
Η Αγιά Σοφιά, ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, ήταν και είναι ένα μεγαλειώδες έργο αρχιτεκτονικής, πλούτου και απέραντου κάλλους. Θυμάμαι, μικρή μαθήτρια τον δάσκαλό μας, όταν μας δίδαξε στο μάθημα της ιστορίας, για την ιστορία της.
Ο Μ. Κωνσταντίνος έκτισε τον πρώτο ναό που κάηκε στη Στάση του Νίκα. Μετά ο Ιουστινιανός οικοδόμησε τον υπέροχο ναό που διατηρείται ως σήμερα. Με δέος ακούγαμε τον δάσκαλο. Άφωνοι, μικροί μαθητές, ακούγαμε ότι η τελευταία λειτουργία του ναού της Αγίας Σοφίας ήταν η 29η Μαΐου 1453.
Ο τότε αυτοκράτορας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μετέσχε στην τελευταία λειτουργία, μετάλαβε τα άχραντα μυστήρια, αφού αποχαιρέτησε με λυγμούς και δάκρυα τους λειτουργούς και τους οικείους του. Ολη τη νύχτα επιθεωρούσε τα τείχη και έδιδε θάρρος στους στρατιώτες υπερασπιστές. Δυστυχώς όμως την 8η πρωινή, ημέρα Τρίτη, συνέβη η Άλωση της Πόλης. Μέρα αποφράδα. Μεγάλος αριθμός πιστών, γυναικόπαιδων κατέφυγαν στην Αγ. Σοφία γιατί ήλπιζαν για την σωτηρία τους από τον όλεθρο. Σφαγιάσθηκαν όλοι από τους Μωαμεθανούς ανελέητα. Δάκρυα κύλησαν στα παιδικά μας μαγουλάκια και ρίγος αισθανόμασταν στα κορμάκια μας. Έντονα συναισθήματα ένιωσα αργότερα και ενήλικας πλέον όταν επισκέφτηκα την Αγιά Σοφιά. Τα βήματά μου με οδήγησαν στο κέντρο του κτίσματος. Τα μάτια μου υψώθηκαν στον πανύψηλο τρούλο της που έμοιαζε ουρανός καταγάλανος. Μνήμες ζωντάνεψαν, φαντάστηκα δεήσεις, δοξολογίες, στέψεις αυτοκρατόρων και την σφαγή των πιστών κατά την άλωση. Έντονα συναισθήματα, τα ίδια έντονα συναισθήματα γεννώνται και όλες αυτές τις μέρες με όλα όσα διαδραματίζονται. Η χριστιανοσύνη αγωνίζεται να παραμείνει η Αγία Σοφία ο φωτεινός φάρος της θρησκείας, του πολιτισμού του φωτός. Αντεξε 2000 χρόνια. Συνεχίζει να υπάρχει. Πρέπει να συνεχίσει να δίδει τη λάμψη της σε όλη την οικουμένη πέρα από πολιτικά παιχνίδια σκοπιμότητας.
Μαριάννα Μαυροματάκη