Αγιολογικό Λειμωνάριο

Ένα ακόμα ανεκτίμητο βιβλίο του, (το 27ο παρακαλώ) μου χάρισε πριν λίγες μέρες ο πολυγραφότατος Άγιος πατέρας Ιγνάτιος Χατζηνικολάου και στην αρχή μου κακοφάνηκε γιατί νόμισα πως μου το στέλνει για να μου δείξει πως με νίκησε αφού από το πρώτο του βιβλίο συναγωνιζόμαστε βιβλίο προς βιβλίο μέχρι το 25ο που σταμάτησα εγώ γιατί δεν άντεξα στον ανταγωνισμό. (Φυσικά και κάνω χιούμορ)
Ας είναι όμως, το νέο του βιβλίο δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα όπου μας διδάσκει και μας ποδηγετεί. Είναι μια νέα έμπνευση που αποβλέπει στο να μας κάνει γνωστούς άγνωστους αγίους που χωρίς να είναι κατώτεροι των γνωστών χάνονται στο απέραντο πέλαγος των αγίων.
Είναι ένα χαστούκι στη σημερινή κοινωνία που έχουμε ξεφύγει από το Θεό και κανένας δεν ενδιαφέρεται για την ψυχή αλλά μόνο πως θα εξασφαλίσει χρήματα , ανέσεις και κοινωνική προβολή και η αγιότητα έχει παρεξηγηθεί γιατί θεωρούμε τους νεότερους αγίους ή υπεράνθρωπους ή ιδιόρρυθμους και όχι απλούς ανθρώπους της καθημερινότητας με τις αδυναμίες τους και τις αμαρτίες τους.
Σύμφωνα με την εκκλησία μας η αγιότητα πρέπει να είναι η επιδίωξη κάθε Χριστιανού και ο πατέρας Ιγνάτιος πάνω από εξήντα χρόνια , πότε σαν δάσκαλος, πότε σαν παπάς, πότε σαν ιεροκήρυκας και πότε σαν συγγραφέας, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να μας δείχνει το σωστό δρόμο και να προσεύχεται για εμάς. Τον ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας αλλά το πόσο τον ακούμε είναι άλλο θέμα. Να τον έχει ο Θεός καλά για πολλά χρόνια ακόμα γιατί και ένας στους χίλιους να το ακούει το κέρδος για τη θρησκεία μας είναι μεγάλο.