π. Γεώργιος Σεργάκης*
Aναντίρρητα, η μορφή του αγίου Φανουρίου, δεσπόζει αρχοντικά, λεβέντικα στην εκκλησιαστική συνείδηση και στο «καρδιακό θρόνο» του χριστεπώνυμου πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και αυτό, διότι ο άγιος, πότισε με το μαρτυρικό του αίμα το ευσκιόφυλλο και αειθαλές δένδρο της ορθοδόξου πίστεως, λαμβάνοντας το δαφνοστέφανο της δόξης του Κυρίου μας. Μαρτύρησε αγόγγυστα, καρτερικά και με ιώβεια υπομονή για την αγάπη του προς τον Χριστό, αφήνοντας την παρακαταθήκη: «Ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλ. γ’, 20). Ήταν ένας ουρανοπολίτης επί της γης.
Όσον αφορά το βίο του αγίου υπάρχει μια «λειψυδρία» πληροφόρησης. Δεν γνωρίζουμε πολλά στοιχεία για τη επίγεια παρουσία του. Παρά ταύτα όμως, αισθανόμαστε ότι γνωρίζουμε τόσα πολλά για εκείνον, διότι η αγάπη του για το Χριστό δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Το μαρτυρικό του τέλος σκανδαλίζει και συγκλονίζει την τρεπτή και χοϊκή λογική μας, Υπερφυής και ουράνια αποκάλυψη…! Οι πληροφορίες που έχουμε για εκείνον προέρχονται, από την εύρεση της εικόνος του από τον τότε Μητροπολίτη Νείλο περί το 1354-1369, στην αγιοπλούμιστη Ρόδο. Η εικόνα, παρουσίαζε ένα νεαρό στρατιώτη, ο οποίος κρατούσε στο δεξί του χέρι σταυρό μαζί με αναμμένη λαμπάδα, ενώ περιμετρικά η εικόνα παρίστανε τα δώδεκα θεάρεστα και ουρανοστεφάνωτα μαρτύρια του. Επάνω αναγραφόταν ξεκάθαρα το όνομα «Άγιος Φανούριος». Ο Μητροπολίτης Νείλος ανοικοδόμησε εκ νέου ναό στη χάρη του, ο οποίος μέχρι και σήμερα, αποτελεί στη Ρόδο τόπο πνευματικής καταλλαγής, ελπιδοφορίας και ουράνιας ανατροφοδότησης.
Αύριο, 27 Αυγούστου, όλοι θα ανατρέξουμε στους ιερούς ναούς για να τιμήσουμε ευλαβώς την ιερά και μαρτυρική του μνήμη. Θα εναποθέσουμε τον πόνο μας, τη χαρά μας, την ευχαριστία μας, την ανησυχία μας, αλλά και τις προσδοκίες της καρδιάς μας πάνω στην ιερά εικόνα του, προσδοκώντας την αρωγή του. Θ’ ανάψουμε την κανδήλα του, θα προσφέρουμε το κεράκι μας, τη λαμπάδα μας, αλλά και τη φανουρόπιτά μας για να του δείξουμε την καρδιακή μας ευλάβεια. Ο άγιος Φανούριος θα μας διδάξει για μια ακόμα φορά διά της «βοής της σιωπής», ότι το στεφάνι της ενάρετης ζωής δίδεται μόνο με πίστη, αγώνα και υπομονή. Θα μας μιλήσει «μυστικά» πάνω από τον δικό του «Γολγοθά», επικυρώνοντας και αναγνωρίζοντας και το δικό μας προσωπικό σταυρό. Θα μετέχουμε για μια ακόμα φορά στην ουράνια μέθεξη, θα μας δοθεί το δικαίωμα να αισθανθούμε ουρανοπολίτες. Τι μεγάλη Ευλογία!
Αγαπητοί μου, το επίγειο «αποτύπωμα» του αγίου Φανουρίου μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε το εξής: η ζωή μας χωρίς Χριστό είναι μια τραγωδία “Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν” (Ἰωάν. 15,5). Σε όποια πνευματική κατάσταση και εάν βρισκόμαστε, ας προσέλθουμε στην αγκαλιά της μητρός εκκλησίας μας για να βρούμε την πολυπόθητη ανάπαυση. Ας μη λησμονούμε τα λόγια από τα μελιτοφόρα χείλη του Κυρίου μας: “…καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν, ὁ γὰρ ζυγὸς μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίο μου ἐλαφρόν ἐστίν” (Ματθ. 11,30).
Μάρτυρα του τοῦ Χριστοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ!
*εφημέριος Αγ. Φανουρίου Κ. Γαλατά Χανίων
