Πάνε αιώνες τώρα, που η πίστη των ανθρώπων του τόπου μας, “φύτεψε” σ’ αυτή την γωνιά της Κρητικής γης ένα μικρό εκκλησάκι τ’ Αι Γιαννιού του Ριγολόγου. Χρόνια θυμούνται οι παλιότεροι, η μάνα μας έλεγε: “το νου σας τη μέρα της γιορτής δεν τρώνε ούτε λάδι, γιατί πιάνει ρίγος”.
Ο τάδε… έφαγε κι ύστερα του βάζανε 3 κουβέρτες μ’ αυτός τουρτούριζε… δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος…
Κι άλλος… κι άλλος έπαθε τα ίδια!… Ομως αν πήγαινε μια πέτρα στη χάρη του Αγίου κι έκανε το σταυρό του, το ρίγος περνούσε!…
Οι πέτρες αυτές ακόμα υπάρχουν στη θέση τους, άλλες κρεμασμένες κι άλλες τοποθετημένες στο πεζούλι του τάφου, που ευρίσκεται μέσα και στο δυτικό μέρος του ναού και λένε πως είναι του κτήτορα.
Υπάρχει μάλιστα και επιτύμβια πλάκα που φέρει ανάγλυφη παράσταση λεόντων με στέμμα, κατά τον Gerola αγνώστου οίκου, ο οποίος αναφέρει σχετικά: “Entro cornice rettangolare seudo soste nuto dotesta di leone con stema ingoto”.
Πιθανόν είναι οικόσημο της οικογένειας Βλαστών. Γράφει στο βιβλίο της “Το χωριό μου – Λαμπιώτες Αμαρίου”, σελ. 47, η φιλόλογος Καδιανή Τζουλάκη – Δημητρακάκη.
Φαίνεται σε τέτοια μέρη οι άνθρωποι από τα παλιά χρόνια συνήθιζαν να δίνουν τα “ραντεβού” τους με το Θεό!
Τηρούσαν τις παραδόσεις των γονιών τους κι αυτό τους γέμιζε την ψυχή κι ένιωθαν μια περισσή αγαλλίαση κι αυτή την ονόμαζαν (πίστη).
Ψήλωναν κάτι παραπάνω και πλησίαζαν τον Θεό!
Εβλεπαν και βλέπουν από πιο ψηλά τη ζωή και τη ματαιότητα των εγκοσμίων κι αυτό τους αρέσει, τους ικανοποιεί ανάγκη εσωτερική.
Σε τέτοιους τόπους εύρισκε αποκούμπι ο Χριστιανός από παλιά, όταν αλλόθρησκοι “κρατούσαν” αυτόν τον τόπο.
Αδιάψευστη μαρτυρία, μια οπή πήλινη (σωλήνας), στη στέγη του ναού, απ’ όπου περνούσε το σχοινί της καμπάνας, για να την χτυπούν από μέσα και να μην τους συλλαμβάνουν…
Εκεί βρεθήκαμε στις 29 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ιωάννου, για να τον γιορτάσουμε και φέτος, να θυμηθούμε τη ζωή και το μαρτυρικό τέλος του και να πάρουμε δύναμη από τη δύναμή του!
Ενα πανέμορφο μέρος, στην τοποθεσία “Σόπατο” της παλιάς κοινότητας Λαμπιωτών – Αμαρίου.
Δίπλα περνά τα νερά του ο ποταμός Πλατής ή Λυγιώτης και τα ρίχνει στη θάλασσα της Αγίας Γαλήνης.
Ο παπά Μανώλης Στριλιγκάς, ένας δραστήριος κληρικός, διακονεί εδώ και χρόνια την Ενορία μας.
Μαζί με το Εκκλησιαστικό του Συμβούλιο, αλλά και τη συνδρομή όλων των χωριανών, έχει αξιοποιήσει σωστά τον χώρο γύρω από τον Ναό.
Στον δε Ναό, έχει αναδείξει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν την ιστορία του.
Εντός του Ναού μεταξύ των άλλων εικόνων, υπάρχει και χειροποίητη της Γέννησης του Αγίου Ιωάννη -έργο και δωρεά της συγχωριανής μας Ελένης Σπανδάγου, το γένος Σιγανού.
Κάθε χρόνο δίδει το “παρών” με το τασιμάρι του – ένα αρνί για κλήρωση υπέρ του Ναού, ο κτηνοτρόφος Αντώνης Πατεράκης του Αναστασίου.
Με υγεία να γιορτάζουμε τον Άγιό μας
Χρόνια Πολλά
* δάσκαλος
