Ο Φεβρουάριος έχει καθιερωθεί να είναι ο μήνας των ερωτευμένων και σάν επίκεντρο η 14η Φεβρουαρίου ημέρα του “Αγίου Βαλεντίνου”.
Στην πραγματικότητα, ομως, τη μερα αυτή γιορτάζεται ο Ερωτας, ο Ερως, που στην Ελληνική Μυθολογία ήταν Θεός. Ηταν ο καρπός της Θεάς της ομορφιάς Αφροδίτης και του Θεού του πολέμου Αρη.
Οι ρίζες του συγκεκριμένου εορτασμού χάνονται στα βάθη του χρόνου,φτάνοντας μέχρι την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τότε, την 14η Φεβρουαρίου πραγματοποιούνταν εκδηλώσεις πρός τιμήν της θεάς Juno, η οποία ήταν προστάτιδα της οικογένειας, των γυναικών και της συζυγικής αγάπης και πίστης (αντίστοιχης της Ηρας ). Την επομένη μέρα άρχιζε η γιορτή Lupercalia, γιορτή αφιερωμένη στη γονιμότητα και στον Ερωτα. Σύμφωνα με τις παραδόσεις της εποχής, οι ζωές των νεαρών αγοριών και κοριτσιών ήταν αυστηρά διαχωρισμένες.
Ομως, τη μέρα αυτή, την περνούσαν μαζί. Κατά την διάρκεια της Lupercia, τα κορίτσια έγραφαν το ονομά τους σε έναν κλήρο που τον τοποθετούσαν σε ενα βάζο. Κάθε αγόρι επέλεγε έναν από τούς κλήρους, διαλέγοντας έτσι την κοπέλα που θα τον συνόδευε σε όλη την διάρκεια της γιορτής. Πολλές φορές το ζευγάρωμα αυτό των παιδιών κρατούσε έναν ολόκληρο χρόνο και συχνά τα ζευγάρια ερωτεύονταν και κατέληγαν στον γάμο.
Σήμερα στις 14 του μήνα γιορτάζουν σε όλο τον κόσμο όλοι οι ερωτευμένοι. η ιδέα καθιερώθηκε από τούς Γάλλους κι από εκεί ξεκίνησε, με αφορμή τη γιορτή του ”Αγίου Βαλεντίνου”, που είναι ο προστάτης της ”Αγάπης”. Αυτό ο περίφημος Αγιος φαίνεται οτι ερήμην του εχρίσθη προστάτης τών ερωτευμένων.
Στην Ελλάδα ο εορτασμός της 14ης Φεβρουαρίου ως ημέρα των ερωτευμένων καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1977. Ειναι ευχάριστο ότι η Ελληνική κοινωνία τη δέχθηκε με αγάπη αυτή τη γιορτή και την έκανε δική της, άσχετα αν μας ήρθε από την Ευρώπη. Σωστό ειναι καθε τί το ωραίο και πολιτισμένο που μάς έρχεται να το δεχόμαστε και να το αφομοιώνουμε απ’ όπου κι αν προέρχεται. Τα βλαβερά και επιζήμια θα πρέπει πάντα να τα απορρίπτουμε και να τα επιστρέφουμε πίσω.
Η ιστορία του Αγίου Βαλεντίνου μας γυρίζει στόν 3ο αιώνα στη Ρώμη κατά την αυτοκρατορία του Κλαύδιου του Β’. Η Ρώμη περνούσε μία περίοδο αιματηρών εκστρατειών. Ο Κλαύδιος αντιμετώπιζε δυσκολίες στό να προσελκύσει στρατιώτες να καταταγούν στίς λεγεώνες του. Πίστευε ότι αυτό οφειλόταν στο ότι οι αντρες δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τις αγαπημένες τους ή τις οικογένειές τους.
Εξέδωσε, λοιπόν. διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο απαγόρευε τούς γάμους και τούς αρραβώνες. Ο Άγιος Βαλεντίνος, όμως, ο οποίος ήταν επίσκοπος στη Ρώμη και λειτουργούσε στο παρεκκλήσιο της Via Flaminia εκείνη την εποχή, μαζί με τον Άγιο Μάριο βοηθούσαν τούς Χριστιανούς και κρυφά πάντρευαν τα ζευγάρια. Οι πράξεις τους σύντομα μαθεύτηκαν από τον αυτοκράτορα και ο Άγιος Βαλεντίνος σύρθηκε από τούς πραιτοριανούς στη φυλακή.
Αλλά και μέσα από την φυλακή, ως Πνευματικός Πατέρας, τούς συμβούλευε να προσφέρουν στην συντροφό τους Αγάπη
Πίστη και Σεβασμό ο ενας πρός τον άλλο και τους εστελνε πάντα την ευλογία του.
Ο αυτοκράτορας τον καταδίκασε, επειδή δεν υπάκουε στούς νόμους του, να χτυπηθεί με ραβδιά μέχρι θανάτου και μετά τον αποκεφάλισε.
Ο Άγιος Βαλεντίνος μαρτύρησε στις 14 Φεβρουαρίου του 270 μ.Χ.
Επειδή ο Άγιος μαρτύρησε για ένα τόσο ρομαντικό σκοπό καθιερώθηκε την ημέρα της γιορτής του να γιορτάζουν όλοι οι ερωτευμένοι.
Κατά μία αλλη εκδοχή, ο Άγιος Βαλεντίνος, βοηθούσε τούς Χριστιανούς να δραπετεύουν από τις Ρωμαϊκές φυλακές οπου και υφίσταντο τρομακτικά βασανιστήρια και να επιστρέφουν στίς γυναίκες τους. Οταν τον επιασαν τον αποκεφάλισαν.
Το 1605 ο επίσκοπος Giovanni Antonio Onorati ελαβε άδεια από τον Πάπα Παύλο τον 5ο και άρχισε να ερευνά για να βρεί το σώμα του Αγίου.
Ήθελαν με αυτό τον τρόπο να βρίσκουν τούς μάρτυρες της Εκκλησίας και να ενισχύσουν την πίστη του λαού και της κοινωνίας.
Το σώμα του Αγίου Βαλεντίνου βρέθηκε σύντομα και ήταν τοποθετημένο σε ένα μολύβδινο κιβώτιο που ήταν κι αυτό μέσα σε μία κρύπτη από μάρμαρο, το οποίο ήταν σκαλισμένο με ανάγλυφες Χριστιανικές παραστάσεις.
Εγινε η επιβεβαίωση ότι ανήκε στόν Άγιο Βαλεντίνο από πολλά γνωρίσματά του αλλά και επειδή το κεφάλι του ήταν χωριστά από το σώμα, έτσι επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του ότι έγινε με αποκεφαλισμό.
Ετσι εγινε ο Άγιος της Αγάπης πρός τον συνάνθρωπό του και η ημέρα κατά την οποία μαρτύρησε έγινε ημέρα “Αγάπης”.
Ο Άγιος Βαλεντίνος παρουσιάζεται ως μία συμπαθητική, ηρωική και κυρίως ρομαντική προσωπικότητα.
Για την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου η Λαϊκή Μούσα έγραψε και ωραίες μαντινάδες, όπως:
Κυρά μου μην μου αρνηθείς
που την ψυχή μου δίνω
για να γιορτάσουμε μαζί
τον Άγιο Βαλεντίνο.
καί
Ολο τον χρόνο πώς πονώ
να δούνε δεν αφήνω
στού Βαλεντίνου τη γιορτή
μαύρο το δάκρυ χύνω.
Ο Άγιος Βαλεντίνος είναι θαμμένος στην πόλη Τσέρνη, Βόρεια της Ρώμης.
Μπροστά στόν τάφο του τα ερωτευμένα ζευγάρια δίνουν όρκους αιώνιας αγάπης.
Ο τάφος του Αγίου είναι πάντα σκεπασμένος με πολύχρωμα φρέσκα λουλούδια που μοσκοβολάνε και τα αφείνουν νέοι ή μεσήλικες ή γερόντοι, άνθρωποι που αγαπούν και κάνουν ,μπροστά στόν τάφο του μία Ευχή, αυτή η Αγάπη να διαρκέσει ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Εύχομαι σε όλους Χρόνια-Πολλά, για την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου.
Αυτή η γιορτή είναι μία γιορτή που πρέπει να γιορτάζεται από όλο τον Κόσμο και όλες τις ηλικίες. Αλλωστε η Αγάπη δεν εχει ούτε Ηλικία ούτε και Σύνορα.
