Στο τουρκικό κοινοβούλιο δημιουργήθηκε μεγάλος σάλος από τη δολοφονία στελέχους του κόμματος HDP, φίλα προσκείμενου προς το κουρδικό στοιχείο. Πρόκειται για την Ντενίζ Ποϋράζ, που σκότωσαν με 6 σφαίρες μέσα στο γραφείο του κόμματος στη Σμύρνη. Η αντιπολίτευση ομιλεί περί πολιτικής δολοφονίας, κατηγορώντας τον Ερντογάν, ότι στοχεύει να διαλυθεί αυτό το φιλοκουρδικό κόμμα, που είναι το τρίτο στο τουρκικό κοινοβούλιο.
Οι επιθέσεις εναντίον στελεχών του HDP επιβεβαιώνουν την προσπάθεια να τεθεί το κόμμα εκτός νόμου, χαρακτηριζομένης αυτής της πράξεως ως πρακτική αυταρχισμού. Η εισαγγελία της Κωνσταντινούπολης απέστειλε αίτημα στο Συνταγματικό Δικαστήριο να εξετάσει τη νομιμότητα του HDP, με την κατηγορία ότι έχει σχέση με τους Κούρδους αντάρτες. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση και αναμένεται η έκδοση σχετικής απόφασης.
Στην προκειμένη περίπτωση, η υποκριτική συμπεριφορά του Ερντογάν δεν έχει τα όρια της. Αν και έχει καταδείξει αντιπάθεια για την ύπαρξη του HDP στο Κοινοβούλιο, καταδικάζει ως πολιτική τη δολοφονία της Ντενίζ Ποϋράζ, αλλά στην ουσία στοχεύει να τεθεί το κόμμα της εκτός βουλής, ώστε ν’ αντλήσει ψηφοφόρους στις επόμενες εκλογές, για τις οποίες τα προγνωστικά τον φέρνουν να υστερεί κατά πολύ των αντιπάλων του.
Επικρατεί στην Τουρκία μία κατάσταση σύγχυσης και αταξίας, ένεκα του κουρδικού στοιχείου από το 1977 κι ύστερα, όταν ο Οτσαλάν ίδρυσε το Εργατικό Κόμμα των Κούρδων P.K.K. Αργότερα η κατάσταση έγινε δυσκολότερη, όταν κατεβλήθη προσπάθεια μετασχηματισμού του τουρκοκουρδικού στοιχείου από εθνοτική οντότητα σε υποτακτική και ανεκτική ομάδα. Επειδή όμως ο Ερντογάν βρήκε δραστική αντίσταση, εστράφη εναντίον των μεγάλων κουρδικών πόλεων, εξαπολύοντας αντάρτικο πόλεμο με κόστος δεκάδων χιλιάδων ανθρωπίνων ζωών.
Παρά ταύτα εμφανίστηκε το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (H.D.P), κατά βάση φιλοκουρδικό, η λειτουργία του οποίου επιβεβαίωσε τη δυνατότητα των Κούρδων να έχουν δικαίωμα στην τουρκική πολιτική σκηνή. Το κόμμα τούτο ο Ερντογάν πολεμούσε και δυσκόλευε τις κινήσεις του.
Ο ειδικός σχολιαστής στο “American Enterprise” Μάικλ Ρούμπιν, με άρθρο του στον αθηναϊκό Τύπο, παρομοιάζει το κουρδικό στην Τουρκία με το φαινόμενο των άλλων κρατών, που κατέληξαν σε διασπάσεις και «δεν πέτυχαν πραγματική διεθνή αναγνώριση». Τι έγινε από τη Ρωσία στη Γεωργία για την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία; Η Ιαπωνία δημιούργησε εις βάρος της Κίνας τη Ματζουρία. Τι συμβαίνει στην Ουκρανία, που ευνοείται η αυτονόμηση των μειονοτήτων που συνορεύουν με τη Ρωσία; Ο Ερντογάν επιχειρεί τον χωρισμό της Κύπρου σε Βόρεια και Δυτική, πολεμάει δε εναντίον των Κούρδων βασιζόμενος σε εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές.
Το “Κουρδιστάν”, λοιπόν, μάχεται ν’ αυτονομηθεί με πρωτεύουσα το Ντιαρμπακίρ, να γίνει ανεξάρτητη οντότητα αλλά βρίσκει αντίσταση του πολεμικού μηχανισμού του Ερντογάν. Μήπως το αγκάθι γι’ αυτόν είναι να μη φτάσουν τα πράγματα στη διάσπαση της Τουρκίας με τους Κούρδους; Ίσως τότε προκληθούν ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, να διατηρήσουν μόνιμη ειρηνευτική δύναμη στην Τουρκία, οπότε οι «ερντογανιστές» θα υποχρεωθούν ν’ αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των καμωμάτων τους.
