Συχνά περιγράφεται το έπος αυτών των υπεράνθρωπων που πάλεψαν στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας ενάντια σε πολλαπλάσιο εχθρό και πολεμικά μέσα, με μεγάλο αριθμό ακρωτηριασμών λόγω του χιονιού, με το αφάνταστο μαρτύριο της… φίρας.
Αγνοήθηκαν όμως κάποια… ζωντανά που με την δική τους συμβολή επετεύχθηκε η νίκη.
Είναι τα 150.000 επιταγμένα άλογα που στα εδάφη και που διεξήχθηκε η τιτανομαχία αυτή ήταν το μοναδικό μεταφορικό μέσον για πολεμόδια, εφόδια διατροφής και συντήρησης και ό,τι άλλο. Το ορειβατικό πυροβολικό επραγματοποίησε θαύματα στην Πίνδο με τη μεταφορά των λυομένων εξαρτημάτων κάθε πυροβόλου από τρία μουλάρια, εκτός από τα βλήματα.
Το τίμημα όμως ήταν βαρύ για τα αγαθά και τόσο χρήσιμα αυτά ζώα.
Όταν κάποιο τραυματιζόταν από βλήμα η πτώση σε άσχημο έδαφος με πόνο ψυχής ο αρμόδιος αξιωματικός εφάρμοζε την ευθανασία. Τραγική ήταν και η τύχη τους όταν εγκλωβιζόταν στο μεγάλο πάχος χιονιού.
Μετά την κατάρρευση του μετώπου ορισμένα τα πήραν οι κατακτητές. Λίγα “φιλοξενήθηκαν” σε χωριά της περιοχής ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός δεν επιβίωσε.
Ο κύριο Πλυμάκης ανέδειξε μια πτυχή του πολέμου που οι περισσότεροι ξεχνάμε!
Άρα δίπλα στους Έλληνες που θυσιάστηκαν να θυμόμαστε και αυτά τα δυστυχισμένα ζώα!
Μακάρι ο σεβασμός στην φύση και σε κάθε μορφή ζωής να πρυτανεύει στις αποφάσεις των ανθρώπων!
Σωστός πολύ ωραίο