Γερμανοί και Ρώσοι αντιμάχονταν, ανέκαθεν, η δε έχθρα τους κρατάει από την εποχή του Μπίσμαρκ (1815-1898) Πρώσου την καταγωγή, που διετέλεσε “σιδηρός Καγκελάριος του Β’ Ράιχ (1871-1890) θεωρώντας ότι η Γερμανία “δεν πρέπει να κόψει τους δεσμούς της με την Αγία Πετρούπολη”.
Τώρα η Γερμανία, αν και ενταγμένη στο ΝΑΤΟ, που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία, τιμά την έκκληση του Μπίσμαρκ, διατηρώντας μια μορφή ουδετερότητας, αφ’ ενός στο όνομα της ειρήνης και αφ’ ετέρου για οικονομικούς λόγους, κυρίως εξασφάλισης απ’ τη Ρωσία φθηνότερου φυσικού αερίου μέσω του αγωγού Nord Stream -2.
Ο εν λόγω αγωγός είναι κόκκινη γραμμή για τη Γερμανία. Διέρχεται απ’ όλη τη Βαλτική και έχει φέρει σε σύγκρουση Αμερική και ΕΕ κόντρα στη Μέρκελ, η οποία δεν συζητά ένα τέτοιο έργο αξίας 10 δισ. ευρώ, που παρακάμπτει Ουκρανία και Πολωνία και που απομένουν μόνο 100 μίλια να ολοκληρωθεί να το θάψει. Ο εν λόγω αγωγός θα μεταφέρει πάνω από 50 δισ. κυβ. μέτρα αερίου στη Γερμανία και θα δώσει στον Πούτιν τη δυνατότητα να ελέγχει πλέον Ουκρανία και Πολωνία, απ’ τις οποίες διέρχονται 13 ρωσικοί αγωγοί τροφοδοτώντας την Ευρώπη με φυσικό αέριο. Η Ουκρανία υπολογίζεται ότι το 2020 έχει εισπράξει περί τα 3 δισ. ευρώ για δικαιώματα διέλευσης.
Για το θέμα κατάργησης αυτού του αγωγού είχε επέμβει και ο Ντόναλντ Τραμπ, προτρέποντας την Μέρκελ «να σταματήσει ν’ αγοράζει αέριο από τον Πούτιν» αλλά εκείνη είχε τονίσει μέσω εκπροσώπου της, ότι «θα κάνουμε τα πάντα για να ολοκληρωθεί ο αγωγός».
Ομως είναι και ένας άλλος λόγος που επηρεάζει τη συνέχιση ολοκλήρωσης του Nord Stream-2, ο τέως καγκελάριος Γκέρχαρτν Σρέντερ (1988-2005). Μετά την αποχώρησή του απ’ την Καγκελαρία προσελήφθη απ’ την Γκαζπρομ, μια κρατική εταιρεία, που στην ουσία ελέγχεται απ’ το Κρεμλίνο και εργαζόταν από τότε για λογαριασμό της ως πρόεδρος της Επιτροπής Μετόχων των εταιρειών που κατασκευάζουν αυτόν τον αγωγό. Στην ουσία λειτουργεί κάτω από τις οδηγίες του Πούτιν, προπαγανδίζοντας, ότι πρόκειται για έργο, που εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα, ότι έχει ενεργειακή επάρκεια, ασφάλεια και χαμηλές τιμές. Κατόπιν τούτου η Μέρκελ δεν θα πήγαινε κόντρα στον τέως Καγκελάριο, για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις Τραμπ.
Αλλο σύμμαχο στις απόψεις της δεν έχει η Μέρκελ, καθ’ όσον οι Ανατολικοευρωπαίοι, το Μ. Βασίλειο, οι ΗΠΑ, στο τέλος και οι Γάλλοι δεν επιθυμούν την ύπαρξη της Nord-Stream 2. Ακόμα και Χριστιανοδημοκράτες και οι Γερμανοί Πράσινοι δεν θέλουν, νά ’χουν καμία σχέση σύμπραξης με τον Πούτιν, ύστερα απ’ την τροπή, που πήρε η υπόθεση Ναβάλνι, για την οποία τώρα τον Μάρτιο, προγραμματίζονται απ’ την ΕΕ κυρώσεις στη Ρωσία. Ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ανάγκη από άλλον αγωγό, αλλά εδώ πρόκειται για τεράστια οικονομικά μεγέθη, που στην ενεργειακή αγορά λειτουργεί ο νόμος “προσφοράς και ζήτησης”.
Στο μεταξύ υπάρχουν στο Κρεμλίνο ορθολογιστές, που προσβεύουν, ότι ο Πούτιν θα σταθμίσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα απ’ τη φυλάκιση Ναβάλνι και ενδεχομένως ν’ αλλάξει αποφάσεις, για ν’ αποφύγει, όχι μόνο κυρώσεις των “27” αλλά και να ολοκληρώσει τη συμφωνία του με τη Μέρκελ για τον αγωγό.
