Mία άνιση μάχη με τη γραφειοκρατία, παράλληλα με την αναμέτρηση ενάντια στο χρονόμετρο του κολυμβητηρίου δίνει εδώ και χρόνια ο Αντώνης Τσαπατάκης.
Ενα τροχαίο ατύχημα πριν από δέκα χρόνια είχε ως αποτέλεσμα να αποχωρήσει λόγω αναπηρίας από τη Σχολή Αστυφυλάκων και έκτοτε δίνει τον δικό του αγώνα για δικαίωση. Ονειρό του να συνεχίσει την πορεία στο αστυνομικό Σώμα, προσφέροντας τις υπηρεσίες του από μία θέση γραφείου. Ωστόσο η προσπάθεια αποδείχθηκε δυσκολότερη από ό,τι αρχικά υπολόγιζε, καθώς έχει να αντιμετωπίσει ένα πολυδαίδαλο νομοθετικό πλαίσιο.
«Αισιοδοξώ πως αυτό το δύσκολο ταξίδι που έχω κάνει περνώντας ανάμεσα από Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες θα δικαιωθεί στο τέλος» δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο 28χρονος Αντώνης, που παρά τα εμπόδια δεν χάνει το χαμόγελό του. Στα χέρια του κρατά ένα εισιτήριο με προορισμό τη Βραζιλία. Αναχωρεί την Τρίτη για να λάβει μέρος ως αθλητής κολύμβησης και σε αυτούς τους Παραολυμπιακούς Αγώνες.
Η «οδύσσειά» του φέρνει στο φως το νομοθετικό «αλαλούμ» που επικρατεί στη χώρα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολίτες διαφορετικών ταχυτήτων. Παρότι υπάρχει νομοθετική ρύθμιση για ανάλογα περιστατικά από το 2007 και μετά, ο Αν. Τσαπατάκης παραμένει στον αέρα επειδή είχε το ατύχημα έναν χρόνο νωρίτερα.
Νομοθετικό κενό
Για το θέμα έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό, στην οποία περιγράφει τα εμπόδια που συνάντησε σε όλη αυτή την προσπάθεια και το νομοθετικό κενό. Η επιστολή αυτή προκάλεσε το ενδιαφέρον του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε για την υπόθεση και ζήτησε να υπάρξει δίκαιη αντιμετώπιση. Ετσι το επόμενο διάστημα θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Ηταν 19 χρόνων όταν ο Αντώνης Τσαπατάκης οδηγώντας τη μηχανή του χάνει τον έλεγχο με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά. Νοσηλεύεται για επτά μήνες και ξεκινά ένας δύσκολος αγώνας για την αποκατάσταση. Μετά το ατύχημα ακολουθεί η αποχώρησή του από τη Σχολή της Αστυνομίας επειδή κρίνεται ακατάλληλος για τη συνέχιση των σπουδών από την υγειονομική επιτροπή λόγω της αναπηρίας. Βρίσκεται στον αέρα και βλέπει τις πόρτες να κλείνουν η μία μετά την άλλη.
Είναι η οικογένειά του που τον στηρίζει και πηγαίνει σε κέντρο αποκατάστασης στη Γλασκόβη. Επιστρέφει στην Ελλάδα και βρίσκει «καταφύγιο» στο κολυμβητήριο των Χανίων. Η αγάπη του για τον υδάτινο κόσμο ξεκίνησε στα παιδικά του χρόνια και θέριευε μέρα με τη μέρα. Ως έφηβος είχε ασχοληθεί εντατικά με το πόλο και συμμετείχε στην ομάδα των Χανίων, παίρνοντας μέρος σε πολλούς αγώνες με σημαντικές διακρίσεις.
Μετά το τροχαίο ατύχημα επανέρχεται στον γνώριμο χώρο της πισίνας για ιατρικούς λόγους αλλά και για να νιώσει ξανά αυτή την αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει το νερό. «Οταν βγήκα από το νοσοκομείο πέρασα έξω από το κολυμβητήριο και είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να επιστρέψω» σημειώνει και προσθέτει «δεν σκόπευα να μείνω κλεισμένος στο σπίτι». Συνεχίζει επισημαίνοντας «η αρχή δεν ήταν εύκολη, αλλά και σε τελική ανάλυση πότε είναι;». Δεν απογοητεύεται και συνεχίζει την προσπάθεια, με στόχο όπως ο ίδιος λέει «να ξανασταθώ στα πόδια μου».
Οι διακρίσεις
Οι διακρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Αρχικά έρχονται τα ρεκόρ σε πανελλήνιο επίπεδο και στη συνεχεία οι επιτυχίες εκτός συνόρων. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 έρχεται τέταρτος στα 100 μέτρα πρόσθιο. Ακολουθεί η τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2013 και δύο χρόνια αργότερα έρχεται το αργυρό μετάλλιο. Το τελευταίο διάστημα είχε μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη και προπονούνταν συστηματικά για την Παραολυμπιάδα του Ρίο. Αναχωρεί για Βραζιλία σε δύο μέρες, με στόχο να ανέβει στο βάθρο και όπως λέει «να γίνω βασιλιάς του αγωνίσματος». Ανθρωπος με πολλά ενδιαφέροντα, δεν περιορίζεται εύκολα. Πρόσφατα αποφάσισε να «κολυμπήσει» σε αχαρτογράφητα νερά. Μαζί με την Ελενα Θωίδου έγραψαν ένα παραμύθι για παιδιά με τίτλο «Το όνειρο».
Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και αποδείχτηκε «καλοτάξιδο» καθώς ήδη ετοιμάζεται για τη δεύτερη έκδοσή του. Οπως σημειώνει, «πήρα την απόφαση κατά τη διάρκεια επισκέψεών μου σε σχολεία. Είχα δεχτεί προσκλήσεις να μιλήσω για τους Παραολυμπιακούς και τον αθλητισμό. Τότε σκέφτηκα για πρώτη φορά πως θα ήθελα να γράψω ένα παραμύθι για παιδιά».
Ο ήρωας είναι ο μικρός Τόνυ, που ζει με την οικογένειά του σε ένα νησί και βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο. Οπως τονίζει «αποδεικνύει τη δύναμη του ?μπορώ?. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να στείλω. Μιλάω για ένα παιδί που δεν το βάζει κάτω και προσπαθεί να κατακτήσει τον κόσμο και να κάνει πράξη τα όνειρά του».
ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΕΑ ΡΥΘΜΙΣΗ
Διόρθωση στις διατάξεις του 2011 και του 2012
Με το δαιδαλώδες νομοθετικό πλαίσιο και τα γρανάζια της γραφειοκρατίας έδωσε τη μάχη ο Αντώνης Τσαπατάκης, με στόχο να επιστρέψει στο Αστυνομικό Σώμα. Δύο ρυθμίσεις που πέρασαν το 2011 και το 2012 δεν «κάλυψαν» τον 28χρονο Χανιώτη, που ακόμα κυνηγά το όνειρο του.
Τώρα περιμένει να υπάρξει νέα ρύθμιση, ώστε -όπως λέει- να διορθωθεί μια αδικία ετών.Αναζητώντας τη δικαίωση τα προηγούμενα χρόνια, είχε χτυπήσει πόρτες αρμοδίων και είχε στείλει σειρά επιστολών.
Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνει: «Πρέπει να υπάρξει ισότιμη αντιμετώπιση. Να έχω τα ίδια δικαιώματα αλλά και τις ίδιες υποχρεώσεις. Στόχος μου είναι να μπορέσω να εργαστώ και να προσφέρω».
Στον πρωθυπουργό
Αυτό ανέφερε και στην επιστολή που έστειλε στον πρωθυπουργό και η οποία προσέλκυσε το ενδιαφέρον του. Τώρα αναμένεται να κατατεθεί νομοθετική ρύθμιση από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Στόχος είναι να υπάρξει συναίνεση με τα άλλα κόμματα για να περάσει η διάταξη, καθώς το θέμα δεν προσφέρεται για πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Να σημειωθεί πως στο παρελθόν και ο Συνήγορος του Πολίτη έχει επισημάνει πως η απόφαση που οδήγησε τον Αν. Τσαπατάκη εκτός Σώματος παραβιάζει τον νόμο 3304/2005 περί ίσης μεταχείρισης των πολιτών.
Η προσπάθεια του Αντώνη Τσαπατάκη ξεκίνησε το 2011. Τότε πέρασε μια διάταξη στην οποία αναφέρεται πως οι δόκιμοι αστυφύλακες που κρίνονται ακατάλληλοι παραμένουν σε υπηρεσία γραφείου.
Το 2012 έρχεται νέα διάταξη (ν. 4058/2012) που επεκτείνει την προηγούμενη ρύθμιση αναδρομικά για τα έτη 2007 (ως χρόνος κατάταξης) έως 2011.
Ωστόσο, ο 28χρονος Κρητικός δεν καλύφθηκε από τη συγκεκριμένη ρύθμιση επειδή είχε το ατύχημα το 2006 και δεν μπόρεσε να επιστρέψει στο Αστυνομικό Σώμα και να προσφέρει από μια θέση γραφείου.
Τώρα περιμένει να δοθεί λύση στο θέμα για να μπορέσει να κάνει πράξη το όνειρό του.
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
