Δίνουν καθημερινό αγώνα για μόρφωση κάτω από αντίξοες συνθήκες καθώς μοιράζουν τον χρόνο τους ανάμεσα στη δουλειά, την οικογένεια και τα μαθητικά θρανία. Κι όμως οι δυσκολίες γι΄ αυτούς δεν αποτελούν λόγο για να εγκαταλείψουν την προσπάθεια αλλά ένα επιπλέον κίνητρο για να πετύχουν τον στόχο τους. Ο λόγος για τους μαθητές του Εσπερινού ΕΠΑΛ Χανίων που με τη στάση τους διδάσκουν ότι ποτέ δεν είναι αργά για να κάνει κάποιος τα όνειρά του πραγματικότητα!
Συναντήσαμε μαθητές και εκπαιδευτικούς του Εσπερινού ΕΠΑΛ Χανίων στην 2η Έκθεση Επαγγελματικής Εκπαίδευσης που ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ στις εγκαταστάσεις του Εργαστηριακού Κέντρου Χανίων στον πρώην “Δαίδαλο”.
Το Εσπερινό ΕΠΑΛ αποτελεί από πολλές απόψεις ένα ιδιαίτερο σχολείο που καλύπτει ένα σημαντικό κενό για όλους εκείνους τους ανθρώπους που εργάζονται και παράλληλα θέλουν να πάρουν απολυτήριο λυκείου αλλά και ένα πτυχίο σε κάποια ειδικότητα.
Χαρακτηριστικό της δυναμικής του είναι ότι τη φετινή χρονιά οι εγγραφές άγγιξαν τα 600 άτομα. Μαθητές που η ηλικία τους κυμαίνεται από την εφηβεία μέχρι και πάνω από τα 70!
«Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα κόσμου που είτε δεν έχει απολυτήριο λυκείου είτε πτυχίο τεχνικής επαγγελματικής ειδικότητας είτε και τα δύο. Είναι, λοιπόν, ένα σοβαρό πλεονέκτημα ότι τα ΕΠΑΛ προσφέρουν και τα δύο», εξήγησε ο εκπαιδευτικός πληροφορικής στο Εσπερινό ΕΠΑΛ Βαγγέλης Ψωματάκης. Σημείωσε δε ότι οι περισσότεροι μαθητές του σχολείου επιδεικνύουν μεγάλη συνέπεια στα μαθήματα, ωστόσο, δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που κάποιοι αναγκάζονται να σταματήσουν μη αντέχοντας το κόστος από τα μεταφορικά καθώς το Εσπερινό ΕΠΑΛ εξυπηρετεί άτομα από όλο τον Νομό Χανίων μέχρι και από το γειτονικό Ρέθυμνο.
ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Οι περισσότεροι μαθητές που μίλησαν στα “Χ.ν.” αναφέρθηκαν σε μια δεύτερη ευκαιρία που τους έδωσε το Εσπερινό ΕΠΑΛ προκειμένου να τελειώσουν το λύκειο που άφησαν κατά το παρελθόν στη μέση.
«Πάντα μου άρεσε το σχολείο αλλά για κάποιους λόγους στο παρελθόν δεν με είχε αφήσει ο πατέρας μου να το τελειώσω. Οπότε πήρα την απόφαση να το συνεχίσω τώρα», σημείωσε η Ιωάννα Περκολαράκη που σπουδάζει στον τομέα τουριστικών επιχειρήσεων.
Η Ιωάννα εργάζεται ήδη σε ξενοδοχείο και πιστεύει ότι το απολυτήριο – πτυχίο που θα πάρει μπορεί να τη βοηθήσει στη δουλειά της.
Μαζί της ήταν ο αρραβωνιαστικός της Κώστας Μπλαζάκης που φοιτά στον τομέα πληροφορικής. Το καθημερινό του πρόγραμμα μοιάζει “ασφυκτικό”: «Θα σχολάσω στις 5, θα πάω σπίτι να φάω -αν φάω κι αν προλάβω να κοιμηθώ- και γύρω στις 7 θα έρθω στο σχολείο», ανέφερε σχετικά.
ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ
Δεν είναι λίγοι οι μαθητές του Εσπερινού ΕΠΑΛ που αντιμετωπίζουν το σχολείο ως κάτι περισσότερο από μια διαδικασία μάθησης. Κι αυτό γιατί πολλοί από αυτούς είναι σαν να “κλείνουν” παλιούς ανοιχτούς λογαριασμούς: «Στο Εσπερινό ΕΠΑΛ με έφερε το απωθημένο μου για μάθηση. Κάτι που δεν έκανα όταν θα έπρεπε. Πιστεύω όμως ότι ποτέ δεν είναι αργά», τόνισε η Κατερίνα Κτιστάκη που τη συναντήσαμε μαζί με άλλους συμμαθητές της στον τομέα γεωπονίας.
Για την Κυριακή Γονάκη το σχολείο αποτέλεσε όπως λέει ένα “ψυχοθεραπευτικό μέσο”: «Ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισα με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα στη ζωή μου», υπογράμμισε, ενώ στην ερώτηση πως αντιμετώπισε η οικογένειά της την απόφασή της να επιστρέψει στα θρανία μετά από χρόνια απάντησε: «Τα παιδιά μου χάρηκαν πολύ. Άλλωστε κι ο γιος μου εδώ τελείωσε το λύκειο. Οι γονείς μου όμως το πήραν λίγο περίεργα».
Η σχέση της με το παιδί της βάρυνε και στην απόφαση της Δέσποινας Κατινάρη: «Όταν τελείωσε το δημοτικό ο γιος μου τον ρώτησα τι θα κάνει. Κι εκείνος ως έφηβος μου απάντησε: “εσύ έχεις πάρει χαρτί μαμά;”. Τώρα πια εκείνος είναι στη Β’ Γυμνασίου και είμαστε στην “κόντρα” για τους βαθμούς».
Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε τους μαθητές του τομέα γεωπονίας -οι οποίοι περίμεναν τους μαθητές από την Τεχνική Γεωργική Σχολή Αυγόρου Κύπρου που με τη σειρά τους είχαν επισκεφθεί στο πλαίσιο εκπαιδευτικής εκδρομής πέρυσι τον Νοέμβριο- ρωτήσαμε την καθηγήτρια Άννα Βαλιανάτου αν είναι διαφορετικό το μάθημα στο Εσπερινό ΕΠΑΛ: «Σίγουρα γιατί πρώτον το μάθημα εδώ γίνεται συνεργατικά αφού οι μαθητές έχουν τις δικές τους εμπειρίες και απόψεις γι’ αυτά που λέμε και κάνουμε. Από εκεί και πέρα, οι μαθητές αυτοί με τη στάση τους μας διδάσκουν όλους εμάς ότι ποτέ δεν είναι αργά κι ότι πάντα μπορείς να κάνεις κάτι δημιουργικό για εσένα».
