Οι εποχες όπου οι κάθε λογής αξίες έμπαιναν σε πρώτη γραμμή, οι περίοδοι εκείνες όπου τα κόμματα έδειχναν τον πραγματικό στυγνό τους πρόσωπο λόγω των προκλητικών προβαλλόμενων απόψεων που πρέσβευαν για την κοινωνία και τους πολίτες, πέρασαν ανεπιστρεπτί και αυτό δεν το εκφράζω εν είδει νοσταλγίας για κάτι που πέρασε και δεν θα ξανάρθει με άλλο τρόπο. Εξάλλου, πάντα έτσι γινόταν, η κοροϊδία πάντα επικρατούσε, ανεξάρτητα από ντουντούκες ή μπροσούρες.
Το λεω αυτό γιατί σήμερα είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτική η κατάσταση, όταν και πάλι ετερόκλητα κομματικά σχήματα διεκδικούν την ψήφο των πολιτών, με την πραγματική δημοκρατία και τους πρεσβευτές της εβρισκόμενους από καιρό στο εδώλιο ή απλά εξαφανισμένους. Αυτό που υπάρχει και σήμερα δεν είναι παρά μια ψευδεπίγραφη δημοκρατία και τίποτε περισσότερο.
Αν οι αρχαίοι Ελληνες δεν ανακάλυψαν την Πνύκα ανάμεσα στα λουλούδια και τα δέντρα, αν οι θεσμοί την μακρινή εκείνη εποχή είχαν την αξία και το μέτρο, αν η ύβρις αποτελούσε το όριο μετά το οποίο ακολουθούσαν δεινά στο όνομα του ξεπεράσματος του αξιακού συστήματος ζωής, αν με λίγα λόγια η θέσπιση του πολιτεύματος συνοδευόταν από άμεση συμμετοχή των πολιτών στις διαδικασίες και τα ψηφίσματα, όλα τούτα που βιώνουμε σήμερα δεν είναι παρά ένα τεράστιο ψέμα ή μια ωμή για την καταδίκη της ελευθερίας αλήθεια.
