∆ίκαιος είναι κάθε άνθρωπος ο οποίος ταυτόχρονα χωρίς παρωχηµένες ιδεοληψίες να καταδυναστεύουν το πνεύµα του και δίχως νοσηρά πάθη να έχουν κυριέψει την ψυχή του σέβεται, τηρεί και εφαρµόζει τους γραπτούς και άγραφους νόµους της κοινωνίας του και απονέµει δίκαιο στους συνανθρώπους του. Έτσι, αυτός ο άνθρωπος έχει τη δικαιοσύνη στην καρδιά του και στη ζωή του ως καθηµερινό οδηγό.
∆ικαιοσύνη είναι εποµένως και το σύνολο των κανόνων δικαίου σε µια κοινωνία και η µε ισονοµία εφαρµογή απ’ όλους µα και η απονοµή όσων ορίζουν αυτοί στα µέλη της. Απώτερο σκοπό της χωρίς παρωπίδες και ωτασπίδες δικαιοσύνης ας λογαριάσουµε την εύρυθµη λειτουργία των οργάνων της πολιτείας και την αρµονική συνύπαρξη των µελών του κοινωνικού συνόλου µε ταυτόχρονη προστασία των ατοµικών του καθενός και κοινωνικών για όλους δικαιωµάτων.
Αυτό, λοιπόν, που έχουµε χρέος όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες είναι µε διαρκή και ασταµάτητο αγώνα να υπερασπίζουµε την ελευθερία, τη δηµοκρατία, τη δικαιοσύνη·συνάµα, να κάνουµε τα πάντα για τον τερµατισµό της εκµετάλλευσης των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων από τους οικονοµικά και πολιτικά δυνατούς της κοινωνίας µας.
Πολλοί λένε ότι στις µέρες µας ως δίκαιο και δικαιοσύνη έχει επικρατήσει ό,τι επιβάλλει η δύναµη και η επιρροή των κοινωνικοπολιτικά ισχυρών. Των ισχυρών, που για να κρύψουν τις αδικίες τους σε βάρος των αδυνάτων φορούν συχνά µανδύα και µάσκες φιλανθρωπίας.
Ξεχνούν, όµως, πώς ο Άγιος Αυγουστίνος (4ος – 5ος αι. µ.Χ.) έλεγε ότι «Η φιλανθρωπία δεν µπορεί να είναι υποκατάστατο για τη δικαιοσύνη που δεν απονεµήθηκε». Και για αυτό, θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα οι µάσκες τους θα πέσουν· αρκεί βέβαια όλοι οι υπόλοιποι να σεβόµαστε και να εφαρµόζουµε απαρέγκλιτα το δίκαιο στις καθηµερινές διαπροσωπικές και δηµόσιες σχέσεις µας.
Στην ιδανική, όµως, κοινωνία, που εµείς ονειρευόµαστε και επιθυµούµε να δούµε στην πράξη χωρίς κοινωνικές ανισότητες και λαϊκή εκµετάλλευση, οι νέοι αγωνίζονται µε όλες τις ψυχοσωµατικές και τις πνευµατικές τους δυνάµεις και οι µεγαλύτεροι σε ηλικία µε την εµπειρία και τη σύνεσή τους, για να διαβαίνει και να ακολουθεί η πολιτεία τους τους δρόµους της αληθινής δικαιοσύνης!
Άντε, λοιπόν, όλοι µαζύ χωρίς οκνηρία, δόλο, ιδιοτέλεια και άργητα στον αγώνα, για να ανοίξουµε το µονοπάτι αν όχι για µας τους ίδιους αλλά για τα παιδέγγονά µας τουλάχιστον το οποίο θα φέρει σε µιαν τέτοιαν κοινωνία…
