» Ένα κείμενο με αφορμή τη διοργάνωση αγώνα δρόμου εις μνήμην του Γιώργου Καστρινάκη στον Στύλο Αποκορώνου
Το άγνωστο πάντα φοβίζει, το ίδιο και μία χρόνια ασθένεια ή μία αναπηρία. Αυτό που κάνει τον φόβο να ξεπερνιέται και στις δύο περιπτώσεις, είναι η ενημέρωση και η γνώση.
Την περασμένη Κυριακή, διοργανώθηκε ένας αγώνας δρόμου στα χωριά του Στύλου, των Αρμένων και των Καλυβών του Αποκορώνου, με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού στην προσπάθεια βελτίωσης της ποιότητας ζωής των νεφροπαθών και σε θέματα που αφορούν στις μεταμοσχεύσεις, τη δωρεά οργάνων και ιστών, την αιμοδοσία, του υγιεινού τρόπου ζωής καθώς και της προσφοράς και της αλληλεγγύης.
Τον αγώνα δρόμου συνδιοργάνωσαν ο Δήμος Αποκορώνου, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Νεφροπαθών «Γιώργος Καστρινάκης» και η Ομοσπονδία Σωματείων Αποκορώνου Αττικής και η συμμετοχή μικρών και μεγάλων σε αυτόν ήταν συγκινητική, όχι μόνο γιατί αψήφησαν τη ζέστη και την υγρασία του καλοκαιριού, αλλά γιατί έδωσαν ένα μήνυμα υπέρ της ζωής.
Η Χρόνια Νεφρική Νόσος είναι μία ασθένεια που από τη φύση της, δεν προδίδει εύκολα την «παρουσία» της. Αποτελεί, όμως, έναν συνεχή αγώνα δρόμου για τον πάσχοντα και για την οικογένειά του, αν σκεφτεί κανείς ότι ένας νεφροπαθής υφίσταται μέρα παρά μέρα την πολύωρη διαδικασία της αιμοκάθαρσης. Μία παράταση ζωής, όπως συνήθιζε να αναφέρει ο Γιώργος Καστρινάκης, δημοσιογράφος και πολιτικος με μακρά πορεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και αναγνωρισμένο το έργο του στην βελτίωση των συνθηκών νοσηλείας και της ποιότητας ζωής των νεφροπαθών και των ατόμων με αναπηρία γενικότερα στην Ελλάδα.
Και όντως, πρόκειται για μία μικρή παράταση, αφού η αποχή από την αιμοκάθαρση οδηγεί στους… τίτλους τέλους.
Αυτό δεν χρειάζεται να φοβίζει όσους διαβάσουν αυτές τις γραμμές. Σκοπός είναι, αρχικά, η συνειδητοποίηση της κατάστασης την οποία βιώνει περίπου το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, ένας στους δέκα συμπολίτες μας. Μπορεί να είναι ένας συνάδελφος, ένας ξάδερφος, ή ακόμα και ένας συμμαθητής στο σχολείο.
Η κατανόηση τις ιδιαιτερότητας της νόσου από πλευράς κοινωνίας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας στη βελτίωση της καθημερινότητας των πασχόντων, για αυτό τον λόγο και η ενημέρωση σχετικά με το «τι σημαίνει Χρόνια Νεφρική Νόσος» είναι το βασικό «κλειδί».
Σε δεύτερο χρόνο, αλλά εξίσου σημαντική, έρχεται η ενημέρωση σχετικά με την πρόληψη της νόσου, με στόχο τον όσο το δυνατόν μικρότερο αριθμό νέων διαγνώσεων. Σύμφωνα με την ιατρική κοινότητα, παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της Χρόνιας Νεφρικής Νόσου είναι κυρίως η ύπαρξη υπέρτασης, σακχαρώδους διαβήτη, παχυσαρκίας, καρδιαγγειακών νοσημάτων, η αύξηση της χοληστερίνης και τριγλικεριδίων. Επιπρόσθετοι παράγοντες είναι το κάπνισμα και η έκθεση σε νεφροτοξικά φάρμακα, όπως η μακροχρόνια λήψη αναλγητικών (ακόμα και ήπιων).
Από τα παραπάνω, γίνεται σαφής ο ρόλος του υγιεινού τρόπου ζωής για την πρόληψη της νόσου. Το υγιές σώμα αποτελεί τον βασικό σύμμαχο των υγειών ατόμων κατά των ασθενειών. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι όρισαν την έννοια της υγείας ως ένα υγιές σύνολο νου και σώματος με το ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Ο υγιεινός τρόπος ζωής, η σωστή διατροφή και η άθληση όχι μόνον φροντίζουν την υγεία του πνεύματος, αλλά και προλαμβάνουν από σοβαρές ασθένειες.
Εκτός της πρόληψης όμως, υπάρχουν δύο μορφές αλληλεγγύης και προσφοράς που βοηθούν άμεσα στην πράξη τους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη: η δωρεά οργάνων και ιστών και η αιμοδοσία.
Εκτός της πρόληψης όμως, υπάρχουν δύο μορφές αλληλεγγύης και προσφοράς που βοηθούν άμεσα στην πράξη τους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη: η δωρεά οργάνων και ιστών και η αιμοδοσία
Για να το συνειδητοποιήσει κανείς τη σημασία της δωρεάς οργάνων και ιστών σώματος, αρκεί να σκεφτεί ότι από έναν συνάνθρωπό μας που δεν είναι πια στη ζωή μπορούν να σωθούν έως και 8 ασθενείς που χρήζουν μεταμόσχευσης οργάνων ή να σωθούν έως και 100 ασθενείς μέσω της δωρεάς ιστών. Η ενημέρωση και η συζήτηση σχετικά με τη Δωρεά είναι καθοριστική, αν σκεφτεί κανείς ότι τα όργανα από πολλούς δυνητικούς δότες δεν αξιοποιούνται προς μεταμόσχευση, απλά επειδή δεν είχαν συζητήσει ποτέ εν ζωή με την οικογένειά τους τη θετική τους στάση απέναντι στη δωρεά.
Η δωρεά οργάνων και ιστών είναι η μοναδική πράξη που μπορεί να γεφυρώσει τη ζωή με τον θάνατο και να αναδείξει το μεγαλείο ψυχής, την ώρα του μεγαλύτερου πόνου της απώλειας. Ας μη φοβόμαστε να συζητήσουμε το θέμα αυτό, γιατί μπορεί -κυριολεκτικά- να σώσει εκατοντάδες ζωές.
Όσον αφορά την αιμοδοσία, η Ελλάδα είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που δεν είναι αυτάρκης σε αίμα και στηρίζεται στους εθελοντές αίματος. Όμως, το ποσοστό των τακτικών εθελοντών αιμοδοτών στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλό. Τα παραπάνω, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία της πανδημίας, θέτουν εμπόδια στη θεραπεία μακροχρόνιων αιματολογικών -και όχι μόνο- ασθενειών, στην έγκαιρη παροχή αίματος σε τραυματίες από τροχαία ατυχήματα και στην πραγματοποίηση καρδιαγγειακών εγχειρήσεων και μεταμοσχεύσεων.
Η αιμοδοσία λοιπόν, και ιδιαίτερα η εθελοντικη αιμοδοσία, αποτελεί έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης και ανιδιοτελούς προσφοράς προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας. Ο εθελοντής αιμοδότης είναι ένας αλτρουιστής, ένας άνθρωπος που παρέχει χωρίς ανταμοιβή το πολυτιμότερο αγαθό, το αίμα.
Συνοψίζοντας, το τρίπτυχο δωρεάς οργάνων και ιστών-αιμοδοσίας-πρόληψης καθίσταται ο βασικός σύμμαχος των νεφροπαθών -και των Ατόμων με Αναπηρία γενικότερα- στον αγώνα ζωής που δίνουν καθημερινά. Μαζί με τις προσπάθειες της Πολιτείας, που οφείλει να προσφέρει τις κατάλληλες δομές και τα καλύτερα μέσα για τη βελτίωση της διαβίωσης των χρόνια νοσούντων, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει ο καθένας και η καθεμία από εμάς πώς μπορεί να βοηθήσει έναν συνάνθρωπό μας με απλά βήματα.
Μπορεί να είναι η τακτική αιμοδοσία ή και η ενημέρωση των οικείων μας για τη θετική μας στάση απέναντι στη δωρεά οργάνων.
Μπορεί να είναι απλά η συμμετοχή σε έναν αγώνα δρόμου που στέλνει μήνυμα συμπαράστασης και ελπίδας: Ότι σε αυτή τη ζωή όλοι τρέχουμε, με τον δικό του ρυθμό και τις δικές του δυσκολίες ο καθένας και η καθεμία. Τρέχουμε όμως μαζί και όταν ο διπλανός πέφτει ή δυσκολεύεται, μπορούμε να τον στηρίξουμε ή να τον σηκώσουμε.
Η ζωή, ένας αγώνας δρόμου είναι.
*Η Αθηνά Καστρινάκη είναι δημοσιογράφος (μέλος της ΕΣΗΕΑ), συντάκτρια εκπαιδευτικού ρεπορτάζ στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων
