Αφημένο στον χρόνο το φρούριο Ιτζεδίν, ένας χώρος μνήμης εγκαταλελειμμένος, καταρρέει μέρα με τη μέρα και μαζί με τις πέτρες χάνονται για πάντα κομμάτια ιστορίας.
Σήμερα ο χώρος του φρουρίου δεν είναι επισκέψιμος για το κοινό λόγω της επικινδυνότητας των κτισμάτων. Η βαριά σιδερένια πόρτα της πύλης ανοίγει μόνο μια φορά τον χρόνο -στη γιορτή του Αγίου Ελευθερίου στην καρδιά του Δεκέμβρη- για να υποδεχτεί τους πιστούς.
Το εξωτερικό κομμάτι του προμαχώνα προς τη βόρεια πλευρά ανήκει στο Πολεμικό Ναυτικό, δηλαδή στο Υπ. Αμυνας, ενώ το υπόλοιπο έχει περάσει στα “χέρια’” της Εταιρείας Ακινήτων του Δημοσίου.
Με πρόσφατες τις δηλώσεις του υπ. Αμυνας για δημιουργία “στρατιωτικού Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.”, αλλά και την τύχη φιλέτων που περνούν σε ιδιώτες με “Δούρειο Ιππο” την… αξιοποίηση και την… ανάπτυξη, μπορεί να υποθέσει κανείς την τύχη ιστορικών χώρων όπως το Ιτζεδίν.
Αυτήν την περίοδο δύο μεταπτυχιακές φοιτήτριες της Αρχιτεκτονικής εκπονούν μία ενδιαφέρουσα εργασία για την ανάδειξη του μνημείου.
Το Ιτζεδίν… εκπέμπει S.O.S. Ακούν οι τοπικοί άρχοντες; Θα αδράξουν την ευκαιρία ή θα τους προλάβουν οι εξελίξεις;
Οφείλουμε να διασώσουμε ως τοπική κοινωνία την ιστορική μας μνήμη και κληρονομιά, αλλά και το εν λόγω μνημείο που μαρτυρά με τον δικό του τρόπο τις βουλές, μα και τα παθήματα των ανθρώπων. Επιβάλλεται να το πράξουμε απέναντι στο μέλλον του τόπου και των επόμενων γενεών.
