Για κείνους, τους… αρκετούς που καυχώνται πως κρατούνε τα ήθη και τα έθιμα τούτου του τόπου, αυτό το σημείωμα!
Για κείνους που σε παρέες και καζάνια, σε μιτάτα ή σε συγκεντρώσεις θα τραγουδήξουν ριζίτικα τραγούδια, θα τραγουδήξουν μαντινάδες για τ’ αγρίμια, για τα ωριοπερβόλια, για αητούς και λάφια· τους γνώστες ή μη των αλληγορικών, μεταφορικών στίχων…
Για εκείνους των οποίων οι πράξεις -κι είναι πάμπολλες αυτές- δεν “συμπορπατούν” με τις έννοιες των τραγουδιών· με τα πραγματικά ήθη (πρβ. ήθος) και τα έθιμα αυτού εδώ του τόπου!
Απλά: δεν μας ταιριάζουν! Δεν αντιπροσωπεύουν τούτον τον τόπο κι ας μην επαίρονται!
Γιατί πώς να το κάνουμε; Δεν ταιριάζει να τραγουδείς για τ’ αγρίμι στο τζουγκρί και την άλλη να το καυχάσαι πως το ’χεις καλό μεζέ στο… τσικάλι σου!
Δεν ταιριάζει να τραγουδείς για «τσι γύπες και τσι καναβούς των ορέων και την άλλη να τους “παίζεις” εκεί που πίνουν νερό ή πετούνε στον αέρα!
Σημ.: Με αφορμή τον θάνατο από σκάγια ενός χρυσαετού, τέταρτο γνωστό θύμα μέσα
σε διάστημα λίγων εβδομάδων στο νησί μας!
Κρητικός δεν είναι ο άντρας ο δειλός που κάποια στιγμή χωρίς να τον βλέπει κανείς σκοτώνει ένα σύμβολο της Κρήτης είναι ο άνθρωπος που θα τα προστατεύσει από κάθε Δειλος που τα σκοτώνει και τα κυνηγά για να αποδείξει ότι είναι άντρας και μαύρο πουκαμισάς Είναι χαρά και υπερηφάνια να βλέπεις αυτά τα σύμβολα να πετούν ελεύθερο και να τρέχουν στα βουνά της Κρήτης ας μην τα σκοτώνουμε λοιπόν