Πατάτες Κύπρου και Αιγύπτου, λεµόνια ειδικά αυτήν την περίοδο εισαγόµενα και αυτά, πορτοκάλια ακόµα και αυτά εισαγωγής µέσα στον χειµώνα όταν τα δικά µας οµφαλοφόρα πέφτουν από τα δέντρα αφού κανείς δεν νοιάζεται να τα µαζέψει… Και αν για το σταφύλι αποφύγαµε για λίγο τις εισαγωγές καθώς δόθηκε έµφαση επιτέλους στις τοπικές ποικιλίες που κάνουν τη διαφορά για κρασιά και στο αβοκάντο το µεγαλύτερο µέρος του χρόνου έχουµε µια κάποια αυτάρκεια, τι να πεις για το κρέας;
Με εξαίρεση το αρνί και το κατσίκι παντού ελλειµµατικοί! (Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής είναι αµείλικτα).
Τα παραδείγµατα παραγωγών, όπως αυτά των Σφακίων, που γράφαµε στο χθεσινό φύλλο είναι η εξαίρεση και αυτό το γνωρίζουµε όλοι καλά. Η παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων έχει κατακρηµνιστεί τις τελευταίες δεκαετίες και στην Κρήτη.
Οι αιτίες πολλές και διαφορετικές ίσως η πιο σηµαντική από αυτές οι κατευθύνσεις από την Ε.Ε. προς µια “µονοκαλλιέργεια” στην Ελλάδα αυτή του τουρισµού… Όµως τα χρόνια περνούν και είναι ξεκάθαρο στον καθένα πως δίχως διατροφική επάρκεια -και αν είναι δυνατόν και αυτάρκεια στα βασικά προϊόντα- µια κοινωνία δεν µπορεί να είναι βιώσιµη, µια οικονοµία δεν µπορεί να µην είναι ελλειµµατική. Ειδικά από τη στιγµή που δεν µπορεί να αναπτύξει ούτε βαριά βιοµηχανία, ούτε να πρωτοπορήσει στις νέες τεχνολογίες!
Ο πρωτογενής τοµέας στη χώρα µας είναι απίστευτα υποβαθµισµένος σε όλα τα επίπεδα και την υποβάθµιση αυτήν την πληρώνουµε πολύ ακριβά…
Παρασκευάς Περάκης και Μιχαήλ Λαμπαθάκης κάνουν… unboxing την επικαιρότητα
Ένα από τα εγκλήματα που βαρύνουν όσους κυβέρνησαν τη χώρα εδώ και δεκαετίες είναι το ότι άφησαν την ύπαιθρο να ρημάξει. Ανιστόρητοι, δεν μπορούσαν (ή δεν ήθελαν) να σκεφτούν ότι η Ελλάδα πάντα στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στην αγροτική παραγωγή. Δυστυχώς, όσο βαριά και αν είναι η καταδίκη τους από την Ιστορία, η ζημιά που έχει γίνει μόνο με θαύμα διορθώνεται.