Στον δηµοσιογραφικό χώρο γεννήθηκε κάτι νέο, σαν «ένα παιδί», η τεχνητή νοηµοσύνη (AI), που µεγαλώνει γρηγορότερα εν σχέσει µε τον άνθρωπο και η οποία προώρισται, να επιδεινώσει, παρά να βελιώσει την ικανότητα του ανθρώπου, να κρίνει αλλά να επιφέρει σιγά-σιγά την ψυχική αναστάτωση στον κόσµο των γραµµάτων.
Η κατάλληλη χρήση αυτού του εργαλείου, µπορεί να καθιστά τη δουλειά ειδησιογράφων αρθρογράφων κλπ. πιο εύκολη αυξάνοντας τις ευκαιρίες επιτυχιών, µεγαλώνουν όµως, τους κινδύνους, χωρίς όσοι κάνουν χρήση, να το αντιλαµβάνονται. Η AI λειτουργεί ως ένας «συνάδελφος», «βοηθός», που παρέχει δυνάµεις, τις οποίες δεν είχε ο άνθρωπος από πριν. ∆ηλαδή ανεύρεση πληροφοριών, αποµαγνητοφώνηση συνεντεύξεων, επεξεργασία µακροσκελών κειµένων, εντοπισµός στοιχείων των λόγων από µία γλώσσα στην άλλη. ∆ιευκολύνει την εξεύρεση επαφών χρήσιµων στη δηµοσιογραφία, αλλά δεν παύει, να παραµένει δίκοκο µαχαίρι εναντίον αυτού, που κάνει χρήση.
Παρά τις δυνατότητες, που παρέχει η Τεχνητή Νοηµοσύνη, πολλοί δηµοσιογράφοι παραµένουν επικριτικοί, διότι όταν κάτι σου παραδίδεται έτοιµο, ελλατώνει την ατοµική έµπνευση και αυξάνει το αίσθηµα της πνευµατικής µοναξιάς. Υπάρχει και ο κίνδυνος διείσδυσης ξεπερασµένων και µη ανθρώπινων πληροφοριών που µπορούν να ενισχύσουν προκαταλήψεις και να δηµιουργήσουν «φάντασµα δηµοσιογραφικού ροµπότ». Επηρεάζονται οι µισθοί και οι αµοιβές των εργαζοµένων, όπως και η «ευηµερία του επαγγέλµατος» όταν γίνεται κατάχρηση της Τεχνητής Νοηµοσύνης.
Η πολιτεία δεν έχει κάνει τίποτα µέχρι τώρα, να υποστηρίξει αλλαγές στην καλλιέργεια του δηµοσιογραφικού κατεστηµένου, ώστε να µην επηρεάζονται οι λειτουργοί και αποχαυνώνονται από την AI ,αλλά να αξιοποιήσουν καλύτερα αυτή την τεχνολογία.
Η αλλαγή στα ΜΜΕ και στις διάφορες υπηρεσίες πρέπει να γίνει µέσω προσεκτικών πολιτικών παρεµβάσεων, ώστε να υπάρξει δοµηµένη και θεµελιώδης αλλαγή. Η ανθρώπινη γνώση είναι ατελής. Το Ίντερνετ είναι διέξοδος, φαντάζει µια αγορά χωρίς οριοθέτηση και φτηνή, που επιβάλλεται συστηµατικά ως αυτοµατοποιηµένη εργασία εναρµονισµένης µε την καθηµερινότητα και τις επιθυµίες των µηχανών, που κατασκευάζονται έτσι από τον ίδιο τον άνθρωπο, για να θυµηθούµε τη ρωµαϊκή έκφραση «Homo, homini lupus est: Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος είναι».
