ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΘΕΜ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΘΕΟΛΟΓΟΥ τ. ΛΥΚΕΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ
Ένα ποτηράκι μισογεμάτο καφέ γερμένο στην είσοδο κλειστού μαγαζιού που ακόμα ποτίζει καφέ ζουμιά το πεζοδρόμιο, μια ανήμπορη γερόντισσα που εις μάτην προσπαθεί να βρει τον δρόμο της μπλεγμένη στη δύνη των γρήγορων τροχοφόρων, ένα δίκυκλο που ντεραπάρισε, σχεδόν πλάκωσε τον αναβάτη του κι ο βιαστικός διαβάτης παραδίπλα κοίταξε μόνο απορημένος τη σκηνή και προσπέρασε…
Απ’ το πιο μικρό συμβάν αδιαφορίας και πώρωσης, μέχρι το πιο σημαντικό, μια είν’ η απάντηση: «Ακηδία»!
«Και τι σημαίνει αυτή η λέξη, η παράξενη, που πρώτη φορά την ακούμε και μας θυμίζει λίγο «κηδεία»; Και πως μπορεί να καλύπτει ένα τόσο μεγάλο εύρος…παραπτωμάτων;», θα μου πείτε;
Ας ανοίξουμε το τελευταίο βιβλίο με το ομώνυμο τίτλο του σεβαστού πνευματικού πατέρα Ιγνάτιου Χατζηνικολάου, κι ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά στο εξώφυλλο. Τρείς άνθρωποι, ο κουστουμαρισμένος έτοιμος για διασκέδαση και ψυχαγωγία, ο ανέμελος που βαδίζει με το σακάκι στον ώμο και τίποτα δεν τον νοιάζει παρά μόνο ο εαυτός του, και στη μέση ο ανήμπορος συνάνθρωπος καθισμένος στις κρύες πλάκες του πεζοδρομίου να ζητά ελεημοσύνη. Ας δούμε τώρα και το οπισθόφυλλο: Εδώ βρίσκεται ο γνωστός μας καλός Σαμαρείτης έτοιμος να προσφέρει χείρα βοηθείας…
Κάτι καταλάβαμε λοιπόν, λίγο μπήκαμε στο νόημα, θα χρειαστεί ωστόσο να μελετήσουμε το εκλεκτό αυτό βιβλίο με προσοχή, κεφάλαιο το κεφάλαιο, για ν’ ανακαλύψουμε στις σελίδες του πολλά και διάφορα, ίσως και τον ίδιο τον εαυτό μας, τον ανίδεο κι επαναπαυμένο!
«Ακηδία»!
Έννοια βγαλμένη απ’ το πλούτο της ασυναγώνιστης πατρογονικής γλώσσας μας που σημαίνει «έλλειψη φροντίδας», κι υποδηλώνει μια σοβαρότατη, δύσκολη στη διάγνωση ασθένεια «με αμέτρητες μορφές και φρικτές συνέπειες», μας εξηγεί ο σεβαστός πατέρας! Μια λέξη που μέσα της κλείνει πολλές άλλες, όλες με πρώτο γράμμα το στερητικό «α»: Αναισθησία, ασυνέπεια, απάθεια, αναλγησία, ανεμελιά, αμέλεια, αταξία ζωής, απονέκρωση συναισθημάτων, ασέβεια προς το πλησίον και το περιβάλλον στο οποίο ζει, χαρακτηρίζουν τον πάσχοντα!
Και βεβαίως μια μόνιμη, παραπλανητική μακαριότητα που συνήθως συνοδεύει ανάλογες συμπεριφορές.
Όμως, όπως μας εξηγεί στην συνέχεια ο πατήρ Ιγνάτιος, ενώ η ακηδία νεκρώνει τον άνθρωπο, και τον κάνει σκληρό κι άσχετο με τους πάντες και τα πάντα, απ’ τη φύση του αποζητά τη συντροφικότητα, την συμπόνια, την αλληλεγγύη.
Διότι δεν ζούμε μόνοι σ’ αυτόν τον κόσμο!
Είμαστε ισότιμα μέλη μιας οικογένειας, μιας κοινωνίας, ενός λαού, ενός κόσμου ολόκληρου!
Κι ο ασθενής ενώ δεν προσφέρει τίποτα απολύτως, διεκδικεί ζεστασιά, φροντίδα κι αγάπη, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει τη δική του κακή συμπεριφορά…
Οφείλουμε λοιπόν να δώσουμε την πρέπουσα προσοχή στο θέμα, αφού «…Η Ακηδία σκοτώνει κάθε ευαισθησία και κάθε εξαίσιο συναίσθημα». Και κάθε ασθενής «…Είναι ζωντανός νεκρός, γιατί τον νέκρωσαν τα πάθη, με πρώτο τον εγωισμόν και την συνοδοιπόρον φιλαυτία…» , διαβάζουμε σε κάποιο άλλο σημείο καθώς μελετάμε το εκλεκτό αυτό βιβλίο, μπαίνουμε σε σκέψεις, προβληματιζόμαστε αλλά και διδασκόμαστε.
Σελίδα τη σελίδα διαπιστώνουμε πόσο επικίνδυνη για τον ίδιο τον πάσχοντα αλλά και για το περίγυρό του, μπορεί ν’ αποδειχτεί η ύπουλη ασθένεια που είναι ικανή να σε μετατρέψει σταδιακά σε απάνθρωπο μισάνθρωπο!
Χρέος μας λοιπόν, με πίστη, επιμονή και μέθοδο- να την παλέψουμε, να την αποδυναμώσουμε, και να την νικήσουμε!
Οι γονείς έχουν κι αυτοί καθήκον να τη διαγνώσουν εγκαίρως και να τη προλάβουν, πριν καταλάβει εξ ολοκλήρου τα παιδιά τους.
‘Έδωσα μόνο μια μικρή ιδέα του θέματος που μας αφορά όλους, πολλά ακόμα θα μπορούσα ν’ αναφέρω, δύσκολο ωστόσο, σ’ ένα τόσο σύντομο σημείωμα να περιγράψει κανείς εκτενώς το περιεχόμενο του βιβλίου. Μπορώ μόνο να πω πόση ηρεμία μου χάρισε ο λόγος του συγγραφέα! Αλλά και πόση γνώση αποκόμισα απ’ τις σοφές διδαχές του! ‘Όπως και απ’ τα σχετικά, ενσωματωμένα αποσπάσματα των Πατέρων της Εκκλησίας μας, που μας άφησαν γραπτώς, θησαυρό ανεκτίμητο τη σκέψη και τα συμπεράσματά τους..
Θησαυρός που απαλαίνει ψυχές και τα 26 ανάλογα βιβλία του συγγραφέα, που ακούραστος συνεχίζει το έργο του, γαληνεύει, πλουτίζει ζωές, πλαταίνει ορίζοντες…
Ευχαριστούμε θερμά πάτερ!
Με χαρά θα πάρουμε στα χέρια και το επόμενο βιβλίο σας!
