Ακίνητα. Φόρος Δήμευσης

Εχουμε πέσει σ’ έναν φαύλο κύκλο υπερφορολόγησης των πάντων. Η ακίνητη περιουσία, στην οποία δεν μπορεί κανείς να βάλει καρούλια να την πάει αλλού, είναι η περισσότερο πληγείσα απ’ τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης. Είναι η σταθερότερη πηγή εσόδων για τους μνημονιακούς κυβερνήτες και να μην τα ρίχνουμε όλα στην τρόικα. Λες και είναι καταραμένος εκείνος που έχει ένα “κονάκι”, το όνειρο της ζωής του, να βάλει ένα κεραμίδι να στεγαστεί και τώρα το πρόβλημά του είναι πώς θ’ απαλλαγεί απ’ αυτό που του ’πεσε στο κεφάλι.
Το αγροτικό ζήτημα έμεινε εκεί που ήταν το 2009. Κανείς δεν επιχείρησε να το θίξει. Τα εκτός οικισμών αγροτεμάχια είναι το εργαλείο του αγρότη. Του φορολογούν το εργαλείο του, το χώμα, τη γη του, το μυστρί και το σφυρί του χτίστη. Διευρύνοντας όλο και περισσότερο τη βάση δεδομένων της φορολόγησης, φτάσανε στου αγρότη τη χέρσα γη και στα μαντριά. Πρόκειται περί ψευδεπίγραφης φορολογικής βάσης. Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει κληρονομήσει κάτι απ’ τον παππού με σχίνα και πουρνάρια κι έρχεται το κράτος να φορολογήσει αυτό που δεν παράγει τίποτα, δεν φέρνει εισόδημα. Και τον λέει φόρο ακίνητης περιουσίας, που στην ουσία είναι φόρος δήμευσης.
Το κράτος, διά του κ. Στουρνάρα, νομοθετεί κατά της ιδιοκτησίας κυρίως κατά της αστικής. Λέει: “μου λείπουν 3,5 δισ. ευρώ, είναι εθνική οικονομική πολιτική, πρέπει να τα βρω και δεν με νοιάζει, αν τα πάρω απ’ την ακίνητη περιουσία”. Και ενώ ανακοινώνεται απ’ τις αρχές του 2013 η ανάγκη αναπροσαρμογής των αντικειμενικών τιμών, κάτι που εκ του νόμου γινόταν κάθε δύο χρόνια, ώστε να προσεγγίσουν στις εμπορικές αξίες, τις άφησαν εκεί που ήσαν, με αποτέλεσμα οι φόροι σε λίγα χρόνια, αθροιζόμενοι, να ισοδυναμούν με την αξία, που έχει κατρακυλήσει κάτω του 50% αυτής του 2009.
Από τον Αύγουστο παίζεται μια κακόγουστη φάρσα. Οταν πλησιάζει το συναπάντημα με τον Τόμσεν, αναζητούνται ευάλωτες κοινωνικές τάξεις να τις αποστεώσουν. Το πείραμα με την ΕΡΤ μπορεί να πέτυχε. Ακολούθησε η περίπτωση του πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας, ύστερα ήρθε το πετρέλαιο θέρμανσης, τώρα τα αγροτεμάχια. Σειρά έχει η αμυντική βιομηχανία. Μέτρα απαράδεκτα, αναποτελεσματικά, τα οποία ο κ. Σαμαράς τα πήρε στην πλάτη του. Αλλά ο κόσμος έχει καταλάβει ότι οι φάρσες παίζονται άσχημα. Ο ιδιωτικός τομέας με τόσους άνεργους έχει καταστραφεί. Θέλουν να μπει μαχαίρι και στο Δημόσιο. Για να καταστεί το χρέος βιώσιμο, να γίνει ανασυγκρότηση και να αυξηθεί η παραγωγή!! Μας παραμυθιάζουν, ενώ γνωρίζουν την πραγματικότητα, ότι το 2020 το χρέος θα είναι μεγαλύτερο απ’ αυτό που είχαμε όταν υπεγράφη το πρώτο μνημόνιο. Βάζουν φορολογικά μέτρα και αναζητούν να προτάξουν προσδιορισμούς. Τις απολύσεις τις βάφτισαν εφεδρεία, μετά κινητικότητα και ύστερα διαθεσιμότητα. Και αυτά τα μέτρα τα λένε κάθετα, οριζόντια ή διαρθρωτικά.
Πρωταγωνιστές οι πολιτικοί, που φορτώνονται κάθε μέρα περισσότερο πολιτικό βάρος, όταν αναγκάζονται να αποδέχονται αντιλαϊκά μέτρα με την ψήφο τους στο Κοινοβούλιο. Συμμετέχουν σε δύο “δημοκρατίες”. Η μία της τηλεόρασης, που βγαίνουν και ολοφύρονται ότι νοιώθουν τον πόνο του ανέργου, του αγρότη, του κτηνοτρόφου και κατόπιν πάνε στη Βουλή και λένε “ναι σε όλα”.
Εχουμε και τον κ. Γεωργιάδη, ο οποίος, πολέμιος του μνημονίου, όταν ήταν στον ΛΑ.Ο.Σ., από τότε που απέκτησε υπουργικό θώκο, δεν έγινε μόνο υποστηρικτής του, αλλά πήγε ακόμη παραπέρα. Θεωρεί ευτύχημα την ύπαρξή του και σωτήρια τη φορολόγηση κάθε χέρσου αγροτεμαχίου, γιατί ο 40άρης, που το κληρονόμησε, αλλά το άφησε να χορταριάσει, τώρα με την ανέχεια, θα αναγκαστεί να το καλλιεργήσει, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας!! Του αξίζει ένα μπράβο για την ευρηματικότητά του, αλλά και την ευθυκρισία του, όταν αναγνωρίζει ότι “το μεγαλύτερο αίσχος του πολιτικού μας συστήματος είναι ότι για να κάνουμε αυτά που είχαμε προαποφασίσει σε διάφορους τομείς, όχι μόνο στην υγεία και να βρούμε το πολιτικό θάρρος να το κάνουμε, προτιμήσαμε να τα βάλουμε στο μνημόνιο και να παρουσιάσουμε στον ελληνικό λαό τον μπαμπούλα της δόσης”. (ΑΝΤ1, 13-8-2013).
Οι επόμενες ημέρες ή εβδομάδες θα δείξουν τι πρόκειται να συμβεί στη χώρα, τι θα συμφωνηθεί και πώς θα διαμορφωθούν τα δημοσιονομικά μας. Η τρόικα “αγριεύει” και δείχνει τον Δεκέμβρη.