«Κάθε έργο τέχνης µπορεί να µας προσφέρει πολύτιµα εφόδια, να µας δείξει τρόπους να διαχειριστούµε την αναταραχή και να µας ανοίξει µονοπάτια για να βρούµε την ελπίδα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η τέχνη µας ενδυναµώνει και µας εµπνέει να συνεχίσουµε τον αγώνα για έναν καλύτερο κόσµο, ακόµα και µέσα από τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουµε».
Αυτό επισηµαίνει, µεταξύ άλλων, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Άκης Κασιωτάκης, µιλώντας στις “διαδροµές” µε αφορµή τη θεατρική παράσταση που σκηνοθετεί µε τίτλο “Η Αποβάθρα”, η οποία θα παρουσιαστεί για δύο τελευταίες παραστάσεις, σήµερα Σάββατο και αύριο Κυριακή, στη σκηνή του Youca. Ένα έργο που µιλάει για το “εκκρεµές” της ανθρώπινης ύπαρξης: από την απελπισία στην ελπίδα κι από την αγωνία στον αγώνα.
Με τον Χανιώτη ηθοποιό και σκηνοθέτη µιλήσαµε για τον υπαρξιακό χαρακτήρα της παράστασης, τον ρόλο της τέχνης σε µια εποχή όπως η σηµερινή όπου κυριαρχούν η αβεβαιότητα και η απαισιοδοξία, για την αξία της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, αλλά και το αδιαπραγµάτευτο ανθρώπινο στοιχείο του θεάτρου που µπορεί να αποτελέσει “ανάχωµα” στις σαρωτικές αλλαγές που φέρνει η τεχνητή νοηµοσύνη στη ζωή µας.
Τι παράσταση είναι η “Αποβάθρα”; Για τι πράγµα µιλάει;
Η “Αποβάθρα” είναι ένα έργο που εξετάζει τις βαθιές ανησυχίες και τα υπαρξιακά ερωτήµατα που προκύπτουν από την παιδική ηλικία και συνεχίζουν να µας απασχολούν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής µας. Μέσα από προσωπικές συζητήσεις και εντάσεις, που όλοι µας έχουµε βιώσει, το έργο αναδεικνύει τις εσωτερικές συγκρούσεις του ανθρώπου και την αέναη αναζήτηση της ελπίδας σε έναν κόσµο που συχνά µοιάζει να καταρρέει και να βυθίζεται σε δυστοπία. Η παράσταση εξετάζει την ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία, κατανόηση και, τελικά, την πίστη ότι υπάρχει πάντα µια δυνατότητα για αλλαγή, ακόµα κι αν η κοινωνία γύρω µας φαίνεται σκοτεινή και απογοητευτική.
Η ατµόσφαιρα του έργου, όπως περιγράφεται στο σηµείωµα της παράστασης, µοιάζει να “κουµπώνει” και µε την περιρρέουσα ατµόσφαιρα της εποχής µας. Κάπως σαν να έχει γίνει κανονικότητα η αβεβαιότητα, η αγωνία, η ανασφάλεια. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον τι µπορεί να µας προσφέρει η τέχνη;
Η αβεβαιότητα, η αγωνία και η ανασφάλεια είναι συναισθήµατα που τροφοδοτούν τον φόβο, και η τέχνη έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως αντίβαρο σε αυτά, προσφέροντας ένα είδος προειδοποίησης και προστασίας. Προϋπόθεση για να συµβεί αυτό, είναι να της δώσουµε χώρο και προσοχή, να την ακούσουµε και να την ενσωµατώσουµε στη ζωή µας. Κάθε έργο τέχνης µπορεί να µας προσφέρει πολύτιµα εφόδια, να µας δείξει τρόπους να διαχειριστούµε την αναταραχή και να µας ανοίξει µονοπάτια για να βρούµε την ελπίδα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η τέχνη µας ενδυναµώνει και µας εµπνέει να συνεχίσουµε τον αγώνα για έναν καλύτερο κόσµο, ακόµα και µέσα από τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουµε.
∆ραστηριοποιείστε θεατρικά στα Χανιά. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να κάνει θέατρο κανείς σε µια επαρχιακή πόλη;
Η δραστηριοποίηση στο θέατρο, είτε σε µια µεγάλη πόλη είτε σε µια επαρχιακή, φέρει τις ίδιες προκλήσεις και τις ίδιες αφορµές για δηµιουργία. Όλες οι δυσκολίες που ανακύπτουν µπορούν να ξεπεραστούν µε οµαδικότητα, συνεργασία και µια βαθιά αγάπη για την τέχνη. Ωστόσο, το µεγαλύτερο πρόβληµα είναι η έλλειψη αναγνώρισης του θεάτρου ως επαγγέλµατος και η ανεπάρκεια κρατικής στήριξης. Χωρίς αυτήν την υποστήριξη, είναι δύσκολο να δηµιουργηθούν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν στις τέχνες να εξελιχθούν και να ενισχύσουν πνευµατικά και ηθικά τις κοινωνίες µας.
Τα τελευταία χρόνια τα καλλιτεχνικά µαθήµατα έχουν περιοριστεί στο σχολείο. Αντιµετωπίζονται από την Πολιτεία σαν να είναι χαµένος χρόνος για τα νέα παιδιά η ζωγραφική, η µουσική ή το θέατρο. Εσείς πώς βλέπετε τη στάση της Πολιτείας σε αυτό το θέµα;
Κάθε φορά που ανοίγει αυτό το θέµα, νιώθω µια βαθιά θλίψη και ανησυχία για το µέλλον. Οι δεξιότητες που αναπτύσσει κάθε παιδί µέσω των τεχνών είναι θεµελιώδεις για την ηθική και πνευµατική ανάπτυξη της κοινωνίας µας. Η τέχνη δεν είναι απλώς µια «δραστηριότητα» ή µια «ανάπαυλα», αλλά ένα εργαλείο που βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν κριτική σκέψη, δηµιουργικότητα και συναισθηµατική νοηµοσύνη. ∆εν µπορώ να φανταστώ έναν κόσµο καλλιτεχνικά αναλφάβητο, γιατί αυτό θα σήµαινε έναν κόσµο στερηµένο από την ικανότητα να εκφραζόµαστε, να κατανοούµε και να επικοινωνούµε µε βάθος και ευαισθησία.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται µια µεγάλη συζήτηση για την επίδραση της τεχνητής νοηµοσύνης στη ζωή µας και τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Το θέατρο έχει να φοβηθεί κάτι από αυτές τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις;
Φυσικά, κάθε µεγάλη τεχνολογική εξέλιξη έχει προκαλέσει σοβαρές κοινωνικές αναταράξεις. Όπως συµβαίνει σε κάθε τέτοια περίπτωση, υπάρχουν και θετικά στοιχεία, όµως πιστεύω πως τα αρνητικά θα είναι πολύ περισσότερα. Στο θέατρο, ειδικά, η τεχνητή νοηµοσύνη δεν µπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη παρουσία, την αυθεντικότητα και την αµεσότητα της ζωντανής παράστασης. Το θέατρο είναι µία τέχνη που στηρίζεται στην ανθρώπινη εµπειρία και στην αλληλεπίδραση µεταξύ ηθοποιών και κοινού. Αν και η τεχνολογία µπορεί να προσφέρει νέες δυνατότητες, το ανθρώπινο στοιχείο παραµένει αδιαπραγµάτευτο και αναντικατάστατο.
Infos
Ο Πολύδωρος (Άκης) Κασιωτάκης είναι από τα Χανιά και ασχολείται ενεργά µε το θέατρο από το 2013. Ξεκίνησε να παρακολουθεί µαθήµατα θεάτρου στο Theatre 73100 µε την Ιώ Ασιθιανάκη, ενώ έχει συµµετάσχει σε σεµινάρια µε σηµαντικούς δασκάλους όπως οι: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Ιώ Ασιθιανάκη, Μάρω Θεοδωράκη και Μαρία Μαλαξιανάκη. Επιπλέον, έχει παρακολουθήσει µαθήµατα θεατρικής γραφής και σκηνοθεσίας στην Tabula Rasa.
Έχει συµµετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και performances σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, είτε ως ηθοποιός είτε σε άλλες δηµιουργικές θέσεις. Έχει συνεργαστεί µε οµάδες όπως “Ανάµεσα στο φως και τη σκιά” και Theatre 73100.
Το 2022 σκηνοθέτησε το έργο “Κωλοδουλειά”, ενώ το 2023 συνεργάστηκε µε τη Ρούσσα Μαρκάκη για τη σκηνοθεσία του έργου “Μικρό Πόνι”.
Η παράσταση
Η παράσταση “Η Αποβάθρα” παρουσιάζεται σήµερα Σάββατο 1 (στις 21:30) και αύριο Κυριακή 2 Μαρτίου (στις 20:00) στη θεατρική σκηνή του Youca (Καραϊσκάκη 76).
«∆ύο άνθρωποι, δύο κόσµοι, σε έναν τόπο που ισορροπεί στο χείλος του τίποτα. Ο ένας ψάχνει την έξοδο, ο άλλος την σωτηρία. Η ελπίδα, όπως το φως µέσα στο σκοτάδι, εµφανίζεται και χάνεται, χωρίς να µας αφήνει ποτέ σίγουρους. Στις σκιές, τρία έργα µας κοιτούν, σαν µυστικά παράθυρα, προς έναν κόσµο που ίσως αξίζει να σωθεί. Σ’ αυτό το παιχνίδι λευκού και µαύρου, η αναζήτηση για κάτι καλύτερο είναι ταυτόχρονα αδύνατη και απαραίτητη», αναφέρεται, µεταξύ άλλων, στο σηµείωµα της παράστασης.
ΣΥΝΕΛΕΣΤΕΣ
Κείµενο: Γιώργος Καλιτσουνάκης
Σκηνοθεσία: Άκης Κασιωτάκης
Επί σκηνής: Γιώργος Καλιτσουνάκης και Σταύρος Ζουλάκης
Φωτογραφία – Αφίσα: Κωνσταντίνος Ρουµελιωτάκης
Trailer: ∆ιόνυσος Σαββ.
Φωτογραφία σκηνικού: Ευγενία Κασπαρίδου, Γιώτα Σαµιώτη Κωνσταντίνος Ρουµελιωτάκης.
∆ιάρκεια παράστασης: 1 ώρα.
