Ακου τι… έγινε!

Ρωτήθηκε ο κ. Στουρνάρας (“Χ.Ν.” 11/1/16) να πει πού βρήκε τα 17 δισ. €, από ποιους κωδικούς τα πήρε και τα διέθεσε για ευρωπαϊκά ομόλογα, θέμα που ανακίνησε ο ευρωβουλευτής κ. Νότης Μαριάς, κάνοντας παρεμβάσεις όπου έπρεπε. Αντί του κ. Στουρνάρα απάντησε ο κ. Ντράγκι της Ε.Κ.Τ. ότι «η Ελλάδα αγόρασε χρέος άλλων ευρωπαϊκών κρατών αξίας 17 δισ. € μέσα στο 2015». Δηλαδή εμείς, που ψυχορραγούμε οικονομικά, συνδράμαμε ευρωπαϊκές χώρες και τους οργανισμούς ESM και EFSF απ’ όπου δανειζόμαστε, αγοράζοντας ομόλογά τους στο πλαίσιο “ποσοτικής χαλάρωσης” της Ε.Κ.Τ. ύψους 1,1 τρισ. €. Τους δανείζουμε για να μας δανείσουν! Το επιβεβαίωσε ο Ντράγκι. Σειρά είναι τώρα του Ελληνα τραπεζίτη να εξηγήσει από πού βρήκε τα λεφτά. “Καλά κρασιά”!!
Στο ευρω-ιερατείο υπάρχει ένας Ολλανδός βοστρυχοφόρος με “πτυχίο κηπουρού”, που διαφεντεύει τις τύχες των χωρών της Ευρωζώνης ονομαζόμενος Γερούν Ντάισελμπλουμ. Το όνομά του μας πάει στο “γερούνδιον”. Το μαθαίναμε στο Γυμνάσιο στη Γραμματική, πρόκειται δε, κατά Μπαμπινιώτη, για ρηματικό τύπο της Λατινικής, που μοιάζει με «το έναρθρο απαρέμφατο της αρχαίας ελληνικής». Ενώ, λοιπόν, χτυπούν γύρω του καμπάνες περί “Brexit” και η Αυστρία έχει σηκώσει μπαϊράκι αυτός, πρόεδρος της Ευρωζώνης, «κοιμάται τον ύπνο του δικαίου» και ξυπνάει με τη σκέψη πώς θα μπει μαχαίρι στις συντάξεις των Ελλήνων.
Εχουμε και τον έτερο Καππαδόκη, εκ Δανίας αυτός, τον Πωλ Τόμσεν, πειθήνιο όργανο της Λαγκάρντ, της οποίας ανανεώθηκε η θητεία για τα επόμενα 5 χρόνια, να λέει ότι «στο προσεχές μέλλον έρχεται ένα δύσκολο διάστημα για την Ελλάδα», επιμένοντας στις θέσεις του για ανάγκη λήψεως περισσοτέρων μέτρων και ότι τα στελέχη του Δ.Ν.Τ. θα συμφωνήσουν μόνο, όταν δουν εξέλιξη στα στοιχεία για το δημοσιονομικό κενό.
Το εξωφρενικό, που λέγεται είναι ότι όσοι πρωθυπουργοί και αρχηγοί κομμάτων μπλέχτηκαν με τα μνημόνια και την κρίση του χρέους πρέπει να κατηγορηθούν για έλλειψη φαντασίας. Ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου ο Γ’, που έλεγε ότι βλέπουμε φως στο τέλος του τούνελ. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ότι το βαρέλι έφτασε στον πάτο. Ο Σαμαράς, που από “πρωθυπουργός της χρεοκοπίας”, έγινε κι αυτός “φορέας ελπίδας”, με τους “δέκα Παπασταύρους του”, αν τους είχε. Κανείς δεν εξαιρείται από έλλειψη φαντασίας. Ούτε και ο Δραγασάκης του ΣΥΡΙΖΑ με το ευτράπελο ότι «η Ελλάδα είναι ένα ποτήρι, στο οποίο το νερό έχει φτάσει μέχρι το χείλος». Και για να μην παρεξηγηθεί με την αποκοτιά του διευκρίνισε: «Οσο γρήγορα η Ελλάδα αποκτήσει μια καλή οικονομική προοπτική, τόσο ευκολότερα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του προσφυγικού ζητήματος»!
Από τη μια μεριά μιλάνε ότι αδειάσαμε από ρευστό κι απ’ την άλλη ότι ξεχειλίσαμε από… μετανάστες.
Μην ξεχνάμε και τον Κυριάκο, που εμφανίζεται ως η εναλλακτική λύση, αφού ανασυγκροτήσει τον κεντροδεξιό πυλώνα του φιλελευθερισμού, τηρώντας, προς το παρόν, «ίσες αποστάσεις», για να επιτευχθούν οι στόχοι της χώρας με βάσει τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Να δούμε να το κάνει και να μην το πιστεύουμε.
Οσον αφορά τον σημερινό πρωθυπουργό, ακούσαμε τα περί «τελεσιγράφου στους Ευρωπαίους και τους Αυστριακούς, να μην αποφασίζουν ερήμην της Ελλάδας», θέτοντάς τους προ ιστορικών ευθυνών. Και είδαμε την προειδοποιητική βολή του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών να ανακαλεί την πρέσβειρά μας απ’ τη Βιέννη «για… διαβουλεύσεις», προάγγελο μιας ρήξης ή ενός βέτο, δύο κακά, που, όταν συνέβησαν, ακριβά τα πληρώσαμε!