Δυο στίχοι κάνουν μαντινάδα
κι άμα ταιριάξεις πιο πολλές,
ρίμα θα βγει, αν μπουν αράδα
μ’ επίκαιρες αθιβολές.
Είναι παράδοση τση Κρήτης
οι μαντινάδες κι οι σκοποί
κι ώστε να στέκ’ ο Ψηλορείτης
δεν θ’ απομείνουμε… ταπί.
Και το ριζίτικο τραγούδι
π’ ακούμε πάντα σε χαρές,
μοιάζει αμάραντο λουλούδι
που ’χει τσι ρίζες του γερές.
Τα χωριουδάκια που ’ναι πάνω
εις τση Μαδάρας τσι πλαγές,
φροντίζουν με το παραπάνω
κι έχ’ αποφύγει τσι πληγές.
Από τα χρόνια των προγόνων
αντέχει και καλά κρατεί
και στην πορεία των αιώνων
ίδιο πορεύεται στρατί.
Ενα θεριό είναι η Κρήτη,
είναι γοργόνα στο γιαλό,
που σε τραβά σαν το μαγνήτη
γι’ αυτό το χώμα τση φιλώ.
