Κήρυγμα Κυριακής 9 Ιανουαρίου 2022
«Ο λαός ο καθήμενος εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλε αυτοίς».
Ο λαός που ζούσε από χρόνια μέσα σε βαθύ σκοτεινό περιβάλλον χωρίς ελπίδα ζούσε πραγματικά μια τραγική κατάσταση στατικότητας και νάρκωσης.
Το σκοτάδι ήταν αυτό που τον ακινητοποίησε.
Ήταν πνευματικό σκοτάδι. Που προέκυψε από την απομάκρυνση των ανθρώπων από τον Θεό. Ήταν σκοτάδι ασέβειας και άρνησης του Θεού. Ποιοι φταίξανε γι’ αυτό; Ο νόμος και οι προφήτες; Μια τέτοια υπόθεση θα ήταν χειρότερο και από παρανοϊκή.
Εστιάζουμε την ευθύνη σε αυτούς που ερμήνευαν τον νόμο και εδίδασκαν τον προφητικό λόγο του Θεού όχι σύμφωνα με το πνεύμα του Θεού, αλλά σύμφωνα με τα δικά τους ατομικά συμφέροντα.
Εμείς γνωρίζουμε ότι ο νόμος δόθηκε από τον Θεό στον Μωυσή προς λύτρωση του Ισραήλ και ακόμα γνωρίζουμε ότι ό,τι δίνει ο Θεός δεν μπορεί να είναι κακό και επικίνδυνο για τον άνθρωπο το πλάσμα των χεριών του.
Ο νόμος είναι λυτρωτικός, ήταν και είναι φωτεινός και αποκαλυπτικός, αποκαλύπτει τον ίδιο τον λόγο του Θεού, οι εντολές επίσης είχαν και έχουν διαχρονική ισχύ και δύναμη, λαμπρύνουν και φωτίζουν τον ορίζοντα. Οι προφήτες τέλος είναι οι διαχρονικοί ουράνιοι θεϊκοί δάσκαλοι της λύτρωσης και της σωτηρίας του λαού του Θεού.
Έτσι βρισκόμαστε μπροστά στο ερώτημα πώς χάθηκε η φωτεινότητα του νόμου και από πού έρχεται το σκοτάδι της παρακμής και της ασέβειας.
Φταίξανε οι προφήτες που μίλησαν για τον Μεσσία που έρχεται και που επαληθεύτηκαν συνολικά όλοι τους;
Εδώ ανακαλύπτουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο φταίξιμο και στο κακό που δυσκολεύει τη ζωή των ανθρώπων και εντοπίζουμε ότι αυτό που έρχεται εκ καθ’ έδρας δηλαδή από τους ερμηνευτές και τους δάσκαλους του νόμου και των προφητών που όχι μόνο ευλόγησαν την δολοφονία των προφητών αλλά πολλοί από αυτούς υπήρξαν και αυτόχειρες του θανάτου, του λόγου του Θεού και όλοι παραδέχονται ότι οι πατέρες των δολοφόνησαν τους προφήτες άρα και οι ίδιοι είναι απόγονοι των δολοφόνων.
Σκληρές και απάνθρωπες ερμηνευτικές διατάξεις, κείμενα ασήκωτα από τους ώμους των παιδιών των οπαδών του νόμου που δεν έχουν καμία σχέση όχι μόνο με τον νόμο αλλά και με τον ίδιο τον Θεό.
Έτσι μαυρίζει σιγά σιγά ο ορίζοντας της ζωής και ο λαός του Θεού ζούσε μέσα σε αυτό το σκοτάδι και τη σκιά του θανάτου και αξιώθηκε να δει φως μέγα όταν ήρθε το πλήρωμα του νόμου και των προφητών. Ο Χριστός μας βεβαιώνει ότι δεν ήρθε για να καταλύσει το νόμο και τους προφήτες αλλά να τους επαληθεύσει όχι με άλλες διατάξεις αλλά με την ίδια τη ζωντανή παρουσία του.
Δεν τον καλούμε εμείς, εκείνος έρχεται μόνος του και πράγματι μας αιφνιδιάζει με την παρουσία του και όχι μόνον αλλά και ανοίγει τη στρόφιγγα και χύνεται άπλετο φως, μέγα φως γύρω μας και πάνω μας ως ελπίδα, ως αισιοδοξία πνοής και ζωής. Από τότε ο Χριστός άρχισε να κηρύσσει και να διδάσκει ότι ήλθε η βασιλεία των ουρανών που αποτελεί διαχρονική και αιώνια πρόσκληση του Θεού φώτων και φωτισμού, ζωής και σωτηρίας.
Το πολίτευμα της γης φωτίζεται και λαμπρύνεται από το πολίτευμα του ουρανού, «σήμερον τα άνω τοις κάτω συνομιλεί».
Πρόκειται για σαφή πρόσκληση στροφής και επιστροφής στο Θεό τον οποίο καταδίωξαν και τον έβγαλαν από τη μέση, τον εξόρισαν στους ουρανούς.
Η πρόσκληση του Χριστού προς το φως την αλήθεια και τη ζωή δεν μας προσκαλεί να ψάξουμε να τα βρούμε, αυτά είναι ο ίδιος ο Χριστός, «εγώ ειμί η αλήθεια και η ζωή» γι’ αυτό και καλεί ήσυχα και καθαρά «δεύτε οπίσω μου», ελάτε μαζί μου.
Το σκοτάδι αποτελεί παρελθόν.
Τα πάντα φωτίζονται και καταυγάζονται και λαμπρύνονται με την του Κυρίου παρουσία. Το μεγάλο ερώτημα για μας είναι ως πότε θα παραμείνουμε στην ανασφάλεια που προκαλεί, που τρέφει και συντηρεί ο σκοταδιστικός πολιτισμός μας.
Ως πότε θα υποφέρουμε την απειλή του θανάτου, τη δυναστεία του μηδενισμού και της απελπισίας;
Θέλουμε να ζήσουμε με την ελπίδα και τη βεβαιότητα της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας. «Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών».
Φως μέγα, ελπίδα μεγάλη, πηγή ζωής, χαρά Θεού, αγάπη πλατειά.
Ελευθερία απεριόριστη που προσδιορίζει και τη δικαιοσύνη που την έχουμε άμεσα ανάγκη.
Αναζητούμε την εγγυημένη καρδιακή ενότητα, την συναντίληψη και την καταλλαγή, την κοινωνία της αγάπης, την αρμονική λειτουργία της ζωής.
Χωρίς τη σκιά του θανάτου, χωρίς τον διασυρμό των προσώπων και προπάντων χωρίς την υπονόμευση των ναρκωτικών και όλων των άλλων εξαρτησιογόνων. Είναι λυπηρό όταν αντικρύζουμε στους δρόμους και στις πλατείες νέους ανθρώπους ως ανθρωπόμορφα τέρατα, γερασμένες φιγούρες με ανύπαρκτη δύναμη σωματική και ψυχική, με πλήρη καχεξία.
Κάποιοι σκοτεινοί κύκλοι και φυσικά άνθρωποι πατρονάρουν και συντηρούν αυτό το σκοτάδι της αχρήστευσης των νέων ανθρώπων, των παιδιών μας.
Ωραία αγόρια και πανέμορφα κορίτσια προσφέρουν τη δύναμη της ομορφιάς των στο βωμό των νακρωτικών και του θανάτου αντί να τα αξιοποιήσουν για να ζήσουν τις χαρές του κόσμου, της γης και του ουρανού.
Επισημαίνουμε ακόμα τον κίνδυνο από την αλόγιστη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, όπως όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε προωθούνται προγράμματα ελκυστικά μεν αλλά θανάσιμα και επικίνδυνα για τα παιδιά μας που καθώς ζουν την αθωότητα και την αγνότητα της ζωής καταποντίζονται και χάνονται σε αυτό τον νέο καιάδα της αυτοκαταστροφής που και εδώ και πίσω από όλα αυτά κρύβεται το χέρι του πονηρού για την υπονόμευση των νέων όπως και στα ναρκωτικά.
Πρόκειται για μια εστία νέου σκοταδιστικού νέου τεχνολογικού κινήματος που όλοι οφείλουμε την προστασία της ζωής των παιδιών μας, που όλοι έχουμε χρέος να βγούμε από τον λήθαργο της αδιαφορίας και του εφησυχασμού και μην περιμένουμε να πέσει στην παγίδα το δικό μας παιδί, γιατί τότε θα είναι πολύ αργά.
Άλλη μία φορά το βρωντοφωνάζουμε ναι στην λελογισμένη χρήση της τεχνολογίας, όχι όμως στην ανεξέλεγκτη χρήση της και μάλιστα από ανθρώπους αδαείς. Καλούμε όλους ιδιαίτερα τα νιάτα της πατρίδας μας, τα παιδιά μας, να επιδιώξουν και να μάθουν άμεσα χωρίς αναστολή ουδεμιάς ημέρας να σπουδάσουν, αυτές τις θανάσιμες σκοτεινές πλευρές της τεχνολογικής ανάπτυξης, ώστε να την χρησιμοποιούν με σιγουριά και ασφάλεια.
Το κακό που προξενείται δεν κρίνεται ως ατύχημα αλλά είναι άγνοια. Γι’ αυτό μην ξεχνούμε τη σοφία των προγόνων μας «αμαθεία μεν θράσσος, λογισμός δε όκνον φέρει».
Να μάθουμε νέοι και ηλικιωμένοι να κινούμαστε και να ενεργούμε, να παράγουμε και να ζούμε τη χαρά της ζωής κάτω από το άπλετο φως, το ανέσπερο φως του Θεού.
Χωρίς το φως του Θεού υπάρχει σκότος και σκιά θανάτου.
Επισημαίνουμε επίσης το μεγάλο ζήτημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος που το μεταβάλλουμε και αυτό σε σκοτάδι και σκιά του θανάτου και βέβαια μας αφορά όλους μας.
Η ανεξέλεγκτη χρήση του περιβάλλοντος έχει και κατά κανόνα θανατοκεντρικό χαρακτήρα. Και δεν χρειάζεται επιστημονική επιβεβαίωση καθόσον είναι ζήτημα που το ζούμε καθημερινά.
Τρέχουμε όμως τον λόγο και την οικονομία του χρόνου, για να προσθέσουμε ότι το ίδιο επικίνδυνο είναι η χρήση του απεμπλουτισμού του ουρανίου όπου καθώς φαίνεται πρόκειται για πολιτικό και επιστημονικό έγκλημα πρώτου μεγέθους. Και καταλήγουμε στο θέμα της διακίνησης της διαδικτυακής πορνείας η οποία οδηγεί στην ηθική αποδυνάμωση και την ψυχική ερήμωση του ίδιου του ανθρώπου σκοτάδι και σκιά θανάτου. Με την ευλογία της τεχνολογίας ως αυτή λειτουργεί στο απυρόβλητο της δικής μας άγνοιας και αδιαφορίας. Ήδη παγκόσμια και στην πατρίδα μας βρισκόμαστε κάτω από την κρίση της κλιματικής αλλαγής, για την οποία η ευθύνη υπάρξεώς της είναι δική μας.
Δεν μπορούμε να μην τονίσουμε επιγραμματικά ότι ο θεάνθρωπος Κύριος είναι το μέγα φως και η μεγάλη ελπίδα των αδυνάτων, των καταπιεζομένων, ηθικά και κοινωνικά και ο ελευθερωτής από τη σκλαβιά του θανάτου πατήσας τον θάνατο ζωήν χαρισάμενος.
Αυτή είναι η ιστορικά καταξιωμένη αλήθεια ηθικά θριαμβεύουσα και κοινωνικά διωκώμενη, αυτή είναι η αλήθεια της εκκλησίας και της ορθοδοξίας. Στην προσευχή της εκκλησίας δεν διακρίνονται εχθροί και φίλοι. Όλοι ως παιδιά του Θεού έχουμε ανάγκη λύτρωσης και σωτηρίας. Να προσθέσουμε ότι ενώ λειτουργικά είδαμε το φως προτιμούμε να μένουμε στο σκοτάδι. Έχουμε ζωή και επιμένουμε να ζούμε θανατοκεντρικά. Έχουμε τον Χριστό και εμείς μιλούμε ανοήτως για τον αντίχριστο.
Ο πολιτισμός και η κύρια τεχνολογία που θεωρείται η κύρια έκφρασή του μπάζωσαν το βάθος της ζωής και τα ισοπέδωσαν όλα, χωρίς να αφήσουν περιθώριο για βαθύτερο νόημα. Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα ζούμε και αναπνέουμε τη μπόχα της ανασφάλειας, του άγχους, της ανορεξίας. Αυτό είναι το κατάντημα του σημερινού ανθρώπου που αρνείται την αλήθεια του Θεού όπως διατυπώνεται στο ευαγγέλιο και λειτουργείται στην ορθόδοξη λατρεία και ζωή της εκκλησίας μας. Η καινούρια ημέρα έχει ανατείλλει. Ο Θεός είναι με το μέρος των ανθρώπων. Η βασιλεία του Θεού ήρθε, δεν έρχεται. Ανήκει σε μας, να γυρίσουμε τον διακόπτη και να βρεθούμε μπροστά στην αιώνια μέρα του Θεού. Να ζήσουμε την αγάπη και τη χαρά του.
