ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26-06-2022
«Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω ημάς αλιείς ανθρώπων»
«Αφέντες το πλοίον και τους γονείς αυτών ηκολούθησαν αυτόν»
Ο Χριστός ενώ κόβει βόλτα στην παραλία της θάλασσας της Γαλιλαίας βλέπει δύο αδελφούς Πέτρο και τον Ανδρέα, βάλοντας αμφίβληστρον στη θάλασσα, ήσαν αλιείς.
Άμεσα τους καλεί να πάνε μαζί του και εκείνοι τα παράτησαν όλα και τον ακολούθησαν. Μαζί με αυτούς τους δυο εκεί κοντά βρίσκονταν και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι οποίοι και εκείνοι πήγαν μαζί του.
Έτσι ο Χριστός σε μία στιγμή βρίσκει και παίρνει μαζί του την πρώτη τετράδα των μαθητών του.
Από τότε άρχισε να κηρύττει, να μιλεί για τη βασιλεία των ουρανών και να θεραπεύει κάθε λογής ασθένεια.
Ξεκινά από τον ουρανό και ερμηνεύει με απλό, καθαρό και κρυστάλλινο λόγο τι είναι αυτό που λέμε βασιλεία των ουρανών. Και πώς έρχεται ανάμεσά μας να αλλάξει, να διαφοροποιήσει, να αναβαθμίσει και τελικά να σώσει τη ζωή μας. Γιατί γι’ αυτό το λόγο ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, να σώσει τον αμαρτωλό άνθρωπο, του οποίου δεν θέλει τον θάνατο ως το επιστρέψαι και ζειν αυτώ.
Ο άγιος ευαγγελικός λόγος μιλεί για τη βασιλεία του Θεού, την ερμηνεύει και την καθιστά χειροπιαστή πραγματικότητα, γι’ αυτό και τον ονομάζουμε ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, με κύριο χαρακτηριστικό ότι τα ουράνια πνευματικά και αγγελικά πρόσωπα μπαίνουν από σήμερα ανάμεσα στα γήινα υλικά πρόσωπα των ανθρώπων, τα οποία αγιάζονται, συνυπάρχουν και συμβιώνουν με τα ουράνια πνευματικά.
Άλλο χαρακτηριστικό της βασιλείας ότι τα ανθρώπινα πρόσωπα που προσλαμβάνονται από τα πνευματικά εάν έχουν κάποια ασθένεια, θεραπεύονται με τρόπο θαυμαστό και μεγάλο, που δίνει μεγάλη χαρά και στη γη και στον ουρανό.
Η συνύπαρξη του ουρανού και της γης, των πνευματικών και των υλικών που εναρμονίζονται και λειτουργούν εν δυνάμει Θεού με κύριο χαρακτηριστικό την ελευθερία και την αλήθεια στην πληρότητα της θεϊκής ύπαρξης.
Το «γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» είναι λόγος Κυρίου, όπως είναι επίσης άγιος λόγος το «επ’ ελευθερία εκλήθητε».
Αυτό επαληθεύεται από την πρόσκληση των πρώτων μαθητών του Χριστού που στην πρώτη πρόσκληση ελάτε μαζί μου, χωρίς να ζητήσουν καμία διευκρίνιση έστω που θα πάμε ή τι θα κάνουμε, ακολούθησαν.
Θα λέγαμε ότι κυριολεκτικά τους σαγήνεψε ο λόγος του Χριστού γιατί είναι λόγος αλήθειας και ζωής. «Εγώ ειμί η αλήθεια και η ζωή» και φυσικά πάντοτε ο λόγος του Χριστού είναι ελκυστικός, σκλαβώνει εκείνο στον οποίο απευθύνεται και τον κάνει ακαταννοήτως πλήρως δικό του.
Η κλήση των μαθητών του Χριστού δείχνει ότι εγκαινιάζει ο ίδιος μια νέα σχολή διδασκαλίας με μόνιμο ακροατήριο, το οποίο εκείνο θα αναμεταδώσει τη διδαχή του Χριστού στα πέρατα της οικουμένης, «ά είδον και ήκουσαν και ά αι χείραι αυτών εψηλάφισαν».
Αυτήκοοι αυθεντικοί μάρτυρες της διδαχής του Χριστού και όχι μόνον αλλά και της ίδιας της ταυτότητας του δασκάλου τους, που σύμφωνα με κοινή λαϊκή ομολογία «ουδέποτε ελάλησε άνθρωπος ως ούτος ο άνθρωπος».
Εκείνος εξάλλου θα τους αναθέσει αυτή την ευθύνη του «πορευθέντες μαθητεύσαντες πάντα τα έθνη».
Οι μαθητές ορίζονται αναμεταδότες του κηρύγματος του Ιησού και εκείνοι είναι που μεταφέρουν τον λόγο του Θεού στα έθνη βαπτίζοντες αυτούς «εις το όνομα του πατρός και του υιού και του αγίου πνεύματος».
Πράγματι οι απόστολοι το έπραξαν αυτό, οι περισσότεροι μάλιστα «επί τιμή αίματος», οι οποίοι και διέτρεξαν την οικουμένη και δίδαξαν και εβάπτισαν και ίδρυσαν κατά τόπους εκκλησίες Χριστού, σταυρωθέντος και αναστάντος, λύτρωσης και σωτηρίας των πιστών και μάλιστα διόρισαν ιερείς συνεχιστές του δικού τους έργου, από τους οποίους ιερείς προέκυψε η ιεραρχία και η γενικότερη διοικητική ανάπτυξη της εκκλησίας.
Είναι ευλογημένο το έργο των αγίων Αποστόλων και αποτελεί για μας χαρά μεγάλη, που προέρχεται από την ευλογία του Θεού, ενδεικτική της αγάπης του στο πρόσωπο και τη ζωή μας.
Η εκκλησία ως νέα παραλία της θάλασσας Γαλιλαίας μπορεί και για μας να είναι ο τόπος συνάντησής μας με τον Χριστό και όχι μόνο, αλλά και ο τόπος που ο Χριστός θα μας κάνει την πρόσκλησή του να τον ακολουθήσουμε και να ζήσουμε μαζί του σύμφωνα με το άγιο θέλημά του.
Φυσικά και η δική μας ευθύνη είναι να ακούσουμε τη θεϊκή πρόσκληση και χρειάζεται μεγάλη δύναμη να την διεκδικήσουμε και να κάνουμε την υπέρβασή μας, δηλαδή να ανταποκριθούμε, αφήνοντας όσα έχουμε και προπάντων την ίδια τη ζωή μας στα χέρια του, ως παρακαταθήκη ασφάλειας και σιγουριάς για το παρόν και το μέλλον.
Αφήνουμε πάντα όσα έχουμε, το πλοίο και τα δίχτυα, τους γονείς και τα παιδιά και τον ακολουθούμε όπως τότε, οι άγιοι απόστολοι, για να αναζητήσουμε μαζί του την πληρότητα της ζωής και της σωτηρίας, της χαράς και της λύτρωσης, τον αγιασμό, την ελευθερία από την αμαρτία, το κακό και τον θάνατο, δηλαδή να ζήσουμε ως επίγειοι άγγελοι και ως ουράνιοι άνθρωποι την ευλογία και το πλούσιο έλεος του Θεού με τις όποιες δυνάμεις και τις όποιες αδυναμίες μας.
Ο Αβραάμ στην πρώτη πρόσκληση του Θεού φεύγει από την πατρίδα του και ταξιδεύει για το άγνωστο, όπως ακριβώς του λέει ο Θεός και γίνεται ο πατέρας και ο πατριάρχης του λαού του Θεού. Μεγάλη η πρόσκληση, μεγαλύτερη η τιμή της θεϊκής αμοιβής.
Η Παναγία δέχεται την πρώτη πρόσκληση του Θεού με αυτή τη μεγάλη απάντηση: εδώ είμαι Κύριε, κάνε με ό,τι θέλεις, για να γίνει η μητέρα του αιώνιου άσαρκου και παντοδύναμου λόγου του Θεού, δηλαδή η μητέρα του Θεού. Μεγάλη η πρόσκληση στη μικρή Μαριάμ, μεγάλο και υπερτελές, θαυμάσιο και θεοπρεπέστατο το τίμημα.
Μεγάλη η πρόσκληση στους ψαράδες της Γαλιλαίας, μέγιστη ουράνια θεϊκή τιμή στους αποστόλους που γίνονται μαθητές και απόστολοι του Θεού στον κόσμο, κήρυκες και δάσκαλοι της ευσέβειας.
Ανήκει σε μας η ευθύνη και ευχόμαστε να βρούμε και τη δύναμη της ανταπόκρισης, όταν ακούσουμε τη φωνή του Θεού να μας λέει: ελάτε μαζί μου, να συγκατοικήσετε στην ευλογημένη βασιλεία των ουρανών που εκτείνεται από τον ουρανό μέχρι τη γη και που καλύπτει το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, μέσα στο αιώνιο παρόν του Θεού.
Όλη αυτή η εμπειρία των αιώνων, λειτουργεί υπέρ ημών. Χαλυβδώνει την πίστη μας. Γιγαντώνει την προσδοκία μας, ετοιμάζει τη ζωή μας. Είναι στο χέρι μας να μη μείνουμε έξω του νυμφώνος Χριστού.
Το ‘χουμε, δεν το ‘χουμε καταλάβει, είναι ανάγκη να το καταλάβουμε ότι η πρόσκληση του Θεού, δεν είναι στιγμιαία, παροδική, είναι αιώνια, διαχρονική, όπως παλιά κάλεσε ο Θεός τους εκλεκτούς του, καλεί και μας σήμερα και είναι ανάγκη και δική μας ευθύνη να ακούσουμε την πρόσκληση, να τα βροντήξουμε όλα κάτω και να παραδοθούμε στη χάρη του.
Είναι το διαβατήριό μας όχι για τον πρώτο μόνο, αλλά και για τον δεύτερο και τον τρίτο ουρανό.
Να παραμερίσουμε από το βουητό της καθημερινότητας, να ξεμοναχιαστούμε στο ταμείο μας και μέσα στην ησυχία και την κατάνυξη της μοναξιάς μας, με παρέα μόνο τον Θεό, να ακούσουμε την πρόσκληση, να αρπάξουμε την ευκαιρία, να αλαλλάξουμε το Θεό και να πάρουμε την ψηφιακή άγραφη πρόσκλησή του και χωρίς καμιά επιφύλαξη να την ενεργοποιήσουμε, να την τρέξουμε, να την καταθέσουμε, πριν χάσουμε την ευκαιρία στο ταμιευτήριο της αιωνιότητας.
Να αναζητήσουμε τη γλύκα και την ομορφιά της συντροφιάς της θεϊκής παρέας με ταπείνωση και να ζήσουμε όλη την πληρότητα, την ακρίβεια της ζωής «εν ενί στόματι και μία καρδία» ουρανοφρόνως και θεοφρόνως.
Οι μαθητές του Χριστού με όλη την απλότητα και όλη την καθαρότητα του νου και του προσώπου τους μας φόρεσαν τα γυαλάκια της θεογνωσίας και ακολούθησαν τον Χριστό.
Απλοί άνθρωποι του λαού και της εργασίας καταξιώθηκαν και αναδείχθηκαν διαπρεπείς θεολόγοι, άξιοι και ικανοί να διαδεχθούν τον θεανθρώπινο διδάσκαλό τους και να συνεχίσουν το έργο του ως τα πέρατα της οικουμένης.
«Αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν». Δηλαδή αυτό το έργο που είναι έργο του αγίου πνεύματος ευδοκίμησε και η αγία μας εκκλησία, παρά τους διωγμούς παραμένει λειτουργική και θριαμβεύουσα.
Υποκλινόμαστε στο ήθος και το φρόνημα των αγίων Αποστόλων, τιμούμε τα πρόσωπά τους και χαιρόμαστε την παρουσία τους.
Μεγάλα, ιερά και αξιόλογα πρόσωπα δύναμης και ζωής, με πλήρη αποφασιστικότητα διεκδικούν την αλήθεια του Θεού την οποία κατάφεραν να περάσουν στον κόσμο και να κατευθύνουν την ανθρωπότητα στο δρόμο του Θεού.
Διέσωσαν αυθεντική τη διδασκαλία του θεανθρώπου, δεν πρόβαλλαν ποτέ τα πρόσωπά τους μπροστά, είχαν πάντοτε μόνο τον Χριστό, για τον οποίο έγραψαν, εδίδαξαν, εμαρτύρησαν, θανατώθηκαν αλλά και ζουν την αιωνιότητα και λαμπρύνουν με την παρουσία τους τη βασιλεία του Θεού.
Έχουμε μια θεϊκή πρόσκληση στα χέρια μας, την οποία καλούμαστε να αποδεχθούμε και να αξιοποιήσουμε, δηλαδή να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Τίποτα δεν ζητά ο Θεός για τον εαυτό του.
Τα χρήματα και τα αξιώματα μας τα χαλαλίζει. Αντίθετα μάλιστα μας υπόσχεται αν δεχτούμε την πρόσκληση ξέρετε τι; Να μας σώσει. Ελάτε μαζί μου, εγώ θα σας σώσω. Αν βρεθείτε μαζί μου και ζείτε τη χαρά της σωτηρίας, τα χρήματα και τα αξιώματά σας χρησιμοιποιήσετέ τα για τους συνανθρώπους σας. Βοηθήστε φτωχούς και εμπερίστατους, ως χαρά και ικανοποίηση της σωτηρίας σας.
Τα πλούτη μερικές φορές όχι μόνο εμποδίζουν το διάβα μας στον παράδεισο, διευκολύνουν να πάμε προς τα εκεί πιο γρήγορα.
Ο Αβραάμ ήταν πάμπλουτος και ξέρετε που βρίσκεται τώρα; Καταμεσής του παράδεισου.
Είναι στο χέρι μας να τολμήσουμε τώρα, χωρίς καμιά καθυστέρηση, αυτή την υπέρβαση. Να σαλπάρουμε προς τη βασιλεία των ουρανών.
Να ζήσουμε και να χαρούμε μόνιμα και διαχρονικά την παρουσία του Θεού στον κόσμο. Ο παράδεισος είναι για μας. Η αιώνια απόλαυση και μακαριότητα μας ανήκουν.
Να μάθουμε να κάνουμε όχι μόνο ορθολογική χρήση των αγαθών, αλλά και χρήση ελέους, προσφοράς και θυσίας. Να μάθουμε να μετρούμε με τα μέτρα του ουρανού, που πάντως δεν είναι μέτρα αρπαγής και καταλήστευσης, γιατί ο Θεός είναι ο δοτήρας παντός αγαθού, χωρίς να εισπράττει τίποτα. Και οι πρόγονοί μας γνώριζαν αυτό το μυστικό του Θεού «διδόναι μάλλον ή λαμβάνειν». Όταν δίνουμε, το καραβόσκοινο περνά από την ψιλή τρύπα της βελόνας και η πόρτα της ευλογημένης βασιλείας του Θεού ανοίγει μόνη της σ’ αυτούς που προσφέρουν και προσφέρονται. Να θυμούμαστε επίσης τον κύριο του αμπελώνος που χαρίζει τα μύρια τάλαντα και να οικτήρουμε, γιατί όχι, τον νεαρό πλούσιο που έβαλε πάνω από τη βασιλεία του Θεού, την οποία τάχα αποζητούσε, τα υπάρχοντά του. Και μαζί του να οικτήρουμε όλους τους σύγχρονους, άφρονες διαχειριστές του πλούτου, που χάνουν την αιωνιότητα αντί πινακίου φακής.
«Οι εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».
Τα κινητά και τα ακίνητα, το ρευστό χρήμα και οι καταθέσεις μας, όλα τα πλούτη και όλα τα αξιώματα του κόσμου είναι σκύβαλα, έχουν ημερομηνία λήξης, δεν αναπαύουν, δεν φέρνουν ευτυχία, προκαλούν ζάλη και ταραχή, ανασφάλεια και αβεβαιότητα.
Αυτός που δεν πλουτίζει κατά Θεόν πεθαίνει.
