«Ανθρωπός τις εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς».
Ο λόγος του Θεού είναι επικοινωνιακός και αποκαλυπτικός, λόγος πληρότητας και ζωής.
Λόγος για φαγητό, δείπνο ευωχίας, τράπεζα με πολλούς καλεσμένους, δεν έχουν παρελκυστικό χαρακτήρα είναι πραγματικά με ντοκουμέντα, με αποδείξεις. Υπάρχει πρόσκληση, υπάρχει καλεστής, που επιδίδει την πρόσκληση. Οι προφήτες είναι οι απεσταλμένοι του Θεού και κάτι άλλο ακόμα. Δεν παραγνωρίζεται η κοινωνική διάρθρωση της εποχής, πρώτοι καλεσμένοι είναι οι πλούσιοι, οι άρχοντες, οι έχοντες.
Όμως δεν φτάνει μόνο η πρόσκληση, χρειάζεται να γίνει αποδεκτή από τους καλεσμένους. Αυτοί που είχαν τα πρώτα δικαιώματα αποκλείστηκαν από μόνοι τους για να απολαύσουν το δείπνο. Δείπνο είναι το βραδινό γεύμα στο τέλος της ημέρας. Επουράνια πνευματική πανδαισία επιφυλάσσεται για τους εκλεκτούς. Εκάλεσε πολλούς και με πολλούς τρόπους, δηλαδή με διάφορα γεγονότα, ημερομηνίες, αναγνώσματα, εσωτερικές φωνές της καρδιάς, κλήσεις και κλίσεις. Και απέστειλε τους δούλους του την ώρα του δείπνου να πουν στους καλεσμένους ότι είναι όλα έτοιμα και ότι είναι ώρα να προσέλθουν. Ο πρώτος ζήτησε να δικαιολογηθεί ότι δεν πηγαίνει διότι αγόρασε αγρόν και θα πάει να τον καμαρώσει. Ο δεύτερος το ίδιο και αυτός, γιατί αγόρασε ζεύγη βοών πέντε και θα πάει να τα δοκιμάσει. Και ο τρίτος γιατί ετοιμάζεται για γάμο, έχει δικές του χαρές και δεν μπορεί να φύγει από αυτές. Και οι τρεις ζητούν να δικαιολογηθούν αδικαιολόγητα όμως. Γιατί κανένας δεν αγοράζει κτήματα αν δεν τα γνωρίσει πρώτα και ζώα αν δεν τα δοκιμάσει και εξάλλου αυτός που παντρευόταν μπορούσε να πάρει τη γυναίκα του και να πάνε μαζί. Η πρόσκληση επεκτείνεται και έξω από τα σύνορα, θέλω να γεμίσει το σπίτι μου με κόσμο, «ανάγκασον εισελθείν» μη φοβηθούν να έρθουν. Οι πρώτοι αυτοαποκλείστηκαν, αυτοτιμωρήθηκαν. Στο δείπνο μετέχουν άλλοι, άγνωστοι και ξένοι. Σημειώνουμε ο χριστιανισμός δεν απορρίπτει κανέναν, είναι πανανθρώπινο κάλεσμα.
Η πρόσκληση του Θεού είναι ευκαιρία της ζωής μας, αυτός που ετοιμάζει το μέγα δείπνο είναι ο ίδιος ο Θεός που αποφασίζει να βάλει στο σπίτι του τον άνθρωπο, να συγκατοικήσει και να συμβιώσει μαζί του. Ανοίγει τις πόρτες της βασιλείας του και καλεί πάντες, οι ψεύτικες δικαιολογίες εξοργίζουν τον Κύριο του δείπνου, δεν καταρράται και δεν καταδικάζει κανένα. Στρέφεται στους φτωχούς και τους περιφρονημένους, αλλά και τους ξένους. Η βούληση της σωτηρίας ανήκει σε εμάς, στον άνθρωπο, η ίδια η σωτηρία προσφέρεται από τον Θεό. Ό,τι έχει ο Θεός, μπορούμε να το έχουμε και εμείς όσο το θέλουμε και μπορούμε, να φτάσουμε να γίνουμε όμοιοι με τον Θεό όχι από μόνοι μας αλλά με τη χάρη του.
Ο διάβολος θέλει να γίνει Θεός χωρίς τον Θεό. Είχε αυτό το αποτέλεσμα και είχε αυτό το αποτέλεσμα να πέσει από τους ουρανούς σαν αστραπή στα τάρταρα του Άδη. Η βασιλεία του Θεού είναι πάντοτε στη διάθεσή μας. Είμαστε η έγνοια του Θεού, η στοργή, η αγάπη του. Η πρόσκλησή του είναι διαχρονική, μπορεί να την αρνηθήκαμε τότε κυριευμένοι από το πάθος της εξάρτησή μας για τα γήινα, τα κτήματα, τα γεννήματα, τις απολαύσεις, αλλά τώρα μπορεί να αλλάξουμε γνώμη, να αξιοποιήσουμε την πρόσκληση, μας το λέει ο ίδιος ο αρχικαλεστής, ο σωτήρας και μεσίας του κόσμου, ο Ιησούς Χριστός «μεταννοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών». Η μετάνοια έχει τις δυσκολίες της αλλά βρίσκεται κάτω από την επήρρεια της δικής μας βούλησης, εμείς αποφασίζουμε για αυτό.
Να θυμούμαστε τον άσωτο, που ανάμεσα από τους χοίρους ξεχώρισε και πήρε το δρόμο για το μεγάλο δείπνο, για το σπίτι του πατέρα. Μεγάλη δύναμη η μετάνοια, είναι θεϊκό δώρο μέσα μας που έχουμε την ευθύνη να την ενεργοποιούμε. Στο σπίτι του πατέρα υπάρχει αιώνια απόλαυση και ζωή, περίσσευμα άρτων, χαρά και ευχαρίστηση.
«Θεέ μου, Θεέ μου, προς σε Κύριε κατέφυγον» λέει ο προφήτης. Ο Θεός είναι η καταφυγή μας, η δύναμή μας. Ο δρόμος που ξεκινά από εδώ και φτάνει ως το μεγάλο δείπνο περνά μέσα από την εκκλησία, που με την εξομολόγηση, την θεία κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού, βρισκόμαστε μπροστά στο μεγάλο δείπνο που σημαίνει ότι επαληθεύουμε το λόγο του Χριστού «ο τρώγων μου τη σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ». Με τα φτερά της μετάνοιας κατακτούμε τους ουρανούς. Η βασιλεία του Θεού δεν είναι για μερικούς, είναι για όλους. Είναι διασκέδαση και απόλαυση η διαδρομή προς τη βασιλεία του Θεού. Μας το βεβαιώνουν αυτό ευλογημένα πρόσωπα πολλών μοναχών και ασκητών της ερήμου που παρά της σκληρή ασκητική ζωή τους, γελούν, χαίρονται, διακονούν, λειτουργούν, με χαρά το θέλημα του Θεού.
Καμιά λογική απάντηση δεν βρίσκουμε σε αυτή την συμπεριφορά τους και φυσικά δεν είναι άλλη από τη θαυματουργό παρέμβαση του Θεού στους λειτουργούς του και ανταποκριτές του της ουράνιας πρόσκλησης στο δείπνο. Όλα τα ιστορικά μοναστήρια και οι ιερές σκήτες είναι χαρά και ευλογία, υπακοή και πνευματοφορία αγιασμού και χάρης. Αν έχετε κάποια επιφύλαξη περί τούτων «έλθου και ίδε» για να δεις και εκπλαγείς «μείζω τούτο».
Πραγματικά θα δεις ανοιχτούς ουρανούς κάποιους μοναχούς και ασκητές να συγχορεύουν με τους αγγέλους, ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας από τη γη στους ουρανούς.
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί…» Για να έχουμε πληρότητα ζωής, για να έχουμε προσδοκία σωτηρίας και αγιασμού, για να μη μας λείπει τίποτα, για να βρεθούμε ως τα σύννεφα, για να σκορπούμε χαρά γύρω μας και παντού. Να τολμήσουμε αυτή την αναζήτηση της παρουσίας του Θεού στο πρόσωπο και τη ζωή μας. Να ανιχνεύσουμε και να εντοπίσουμε που βρίσκεται κρυμένη η χαρά του Θεού, να την κυνηγήσουμε και να την κατακτήσουμε. Είναι παραφροσύνη να θεωρούμε χαρά μας τη βίαιη συμπεριφορά μεταξύ μας, τα γκαζάκια και τις καταστροφές που προκαλούν γύρω μας και να απεμπολούμε τη χαρά του Θεού που λειτουργεί μόνιμα την κοινωνία των αγαπημένων προσώπων, των όμοιων και των διαφορετικών, που προάγει την ενότητα και ικανοποιεί τις αισθήσεις και προπάντων χαροποιεί τα πρόσωπα, δίνει χαρά και κέφι για προσφορά και διακονία προς εαυτούς και αλλήλους.
Έχουμε την πρόσκληση από τον Θεό στα χέρια μας και χασομερούμε να ανταποκριθούμε σε αυτήν γιατί φοβούμαστε ή υποψιαζόμαστε ότι είναι χωρίς περιεχόμενο, ψευδής και απατηλή, εμείς λέμε όχι στην αδράνεια, όχι στον φόβο, όχι στον βάλτωμα, τολμούμε, δοκιμάζουμε και προχωρούμε.
