Φέτος σημειώθηκε ρεκόρ θερμοκρασιών προερχόμενες από καυτές αέριες μάζες της Σαχάρας, που έχουν να φανούν εδώ και 146 χρόνια, αφότου άρχισαν να μετρούν το φαινόμενο, το 1873. Στο Παρίσι, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, σε πολλά κρατίδια της Γερμανίας ο υδράργυρος πέρασε τους 40 βαθμούς Κελσίου, θυμίζοντας διακεκαυμένες ζώνες. Στο Λονδίνο για δεύτερη φορά η θερμοκρασία άγγιξε τους 38°C και στην Αλάσκα το λιώσιμο των πάγων έχει προκαλέσει ανησυχίες στις αρχές και στον κόσμο. Οι “κλιματολογούντες” ευαισθητοποιούνται να βρουν τρόπους ν’ αντιμετωπίσουν την τάση της κλιματικής αλλαγής, γιατί έτσι όπως πάμε, μέχρι το 2050 οι επιπτώσεις θα είναι μη αναστρέψιμες.
Η χώρα μας πρόσφατα έχει δοκιμασθεί επανειλημμένως από φυσικές καταστροφές ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως στη Μάνδρα το 2017, στο Μάτι πέρυσι τον Ιούλιο και πριν από ένα μήνα στη Χαλκιδική. Επιστημονικοί κύκλοι αποδίδουν τα γεγονότα στην κλιματική αλλαγή. Προκαλείται από τις ανθρώπινες επεμβάσεις στη φύση, που προϋπήρχαν, που συνεχίζονται σήμερα και δυστυχώς δεν θα πάψουν να γίνονται τα επόμενα χρόνια.
Οι πλημμύρες οφείλονται στην “αστικοποίηση”, που προκαλείται απρογραμμάτιστα και άναρχα με το μπάζωμα των ρεμάτων και την αποψίλωση των δασών, επιτείνουν δε τις επιπτώσεις στη ζωή των κατοίκων. Οι αναλύσεις απ’ τους ειδικούς πάνω στα αποτελέσματα ένεκα της κλιματικής αλλαγής δεν καταλήγουν σε πρακτικές και βιώσιμες λύσεις. Αρκούνται στην πιθανή πρόβλεψη επερχόμενων κινδύνων και κατόπιν των καταστροφών, διαπιστώνονται από την πολιτεία οι… απώλειες. Ενίοτε επέρχεται αποκατάσταση ζημιών για τη συνέχιση της δημόσιας ζωής.
Για το θέμα της Χαλκιδικής διέκριναν οι ειδικοί τη διαδρομή της καταιγίδας. Ξεκίνησε από την Αλβανία, εκδηλώθηκε στις Πρέσπες, πέρασε από τη Φλώρινα, τη Βέροια, για να καταλήξει στη Χαλκιδική. Ο άνεμος έτρεχε πάνω από 130 χλμ. την ώρα, τα νέφη ξεπέρασαν τα 13 χλμ. σε ύψος, η δε θερμοκρασία έπεσε απότομα 7 έως 10 βαθμούς μέσα σε λίγα λεπτά. Υπήρχε λένε, οι επαΐοντες, περιθώριο τεσσάρων και πλέον ωρών από την έναρξη του φαινομένου μέχρι την κατάληξή του, να ληφθούν προφυλακτικά μέτρα.
Η Κρήτη δεν είναι άμοιρη τέτοιων καταστροφών τούτο τον χρόνο. Γέφυρες κατεστράφησαν, όπως στον ποταμό Κερίτη τον επονομαζόμενο Ιάρδανο απ’ τα Ομηρικά χρόνια. Οι δρόμοι στα χωριά “Δασκαλιανά”, “Μποριανά”, κ.α. στους πρόποδες των Λευκών Ορέων έγιναν αδιάβατοι από τις βροχοπτώσεις του Φεβρουαρίου και οι καθιζήσεις προβληματίζουν τους τοπικούς παράγοντες, πώς θα λυθούν τα προβλήματα και “για το τι μέλλει γενέσθαι το επόμενο διάστημα”. (“Χ.ν.” 31/7/19).
Το πρόβλημα πάντως συνίσταται στην ορθή πρόγνωση, όταν αυτά τα φαινόμενα βραχυπρόθεσμα μπορεί να προβλεφθούν. Μακροπρόθεσμα δεν γίνεται τίποτα αν και τα τελευταία χρόνια από ανασκαφές και επιστημονικές μελέτες έχει καταγραφεί, ότι πολιτισμοί καταστράφηκαν από ακραία καιρικά φαινόμενα, περιλαμβανομένων και των σεισμών.