» Οι λιγοστοί µόνιµοι κάτοικοι κι επιχειρηµατίες του νησιού µιλούν στα “Χ.ν.” για το χθες και αγωνιούν για το αύριο
“Φρουροί” του τελευταίου συνόρου της Ευρώπης, οι ακρίτες της υπέροχης Γαύδου επιµένουν να ζουν και να ονειρεύονται στον τόπο τους. Παράλληλα εκφράζουν την απογοήτευση για τη διαχρονική αδιαφορία της πολιτείας απέναντι σε αιτήµατά τους, ενώ εκφράζουν την αγωνία τους για το µέλλον.
Στο πρόσφατο οδοιπορικό µας στη Γαύδο είχαµε την ευκαιρία να γνωρίσουµε τις οµορφιές του νησιού ενώ παράλληλα καταγράψαµε δηλώσεις κατοίκων και επιχειρηµατιών, οι οποίοι περιµένουν το κεντρικό κράτος να στρέψει το βλέµµα του στον… νότο.
Με το πλοίο της ΑΝΕΝ∆ΥΚ το “Σαµαριά” και πλοίαρχο τον κ. Ανδρέα Βαρδουλάκη ταξιδέψαµε φιλοξενούµενοι από και προς το λιµανάκι της Χώρας Σφακίων για το λιµανάκι της Γαύδου τον Καραβέ, απολαµβάνοντας µια δίωρη θαλάσσια διαδροµή µε τον καιρό και τις δύο φορές ευνοϊκό.
Κι ενώ το νησί έχει µεγάλη ιστορία από παλιά, µετά τη Γερµανική κατοχή και τον εµφύλιο πόλεµο είχε επιλεγεί ως τόπος εξορίας πολιτικών κρατουµένων. Η κρατική αδιαφορία της πολιτείας για τη Γαύδο, είχε υποχρεώσει πολλούς κατοίκους της να µεταναστεύσουν σε χώρες του εξωτερικού όπως και στην Κρήτη µε τους περισσότερους να χτίζουν τη δική τους συνοικία στην Παλαιόχωρα της τότε επαρχίας Σελίνου που ονοµάστηκε “Γαυδιώτικα”.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΠΟΣΗΜΑ
Στη δυτική πλαγιά του βουνού της παραλίας και χωριού Σαρακίνικο, ο Ευσέβιος ∆ασκαλάκης, µας δείχνει το κτήριο όπου στεγάζονταν οι εξόριστοι πολιτικοί κρατούµενοι, ενώ στη συνέχεια µας ξενάγησε µέχρι τον Φάρο για να µας πει: «Ο ιστορικός Φάρος στην Άµπελο της Γαύδου βοµβαρδίστηκε από τους Γερµανούς το 1941. Εδώ όµως και 25 χρόνια αφότου ανακαινίστηκε λειτουργεί τουριστικά ως έκθεση ιστορικών φάρων προσελκύοντας εκατοντάδες επισκέπτες εκ των οποίων αρκετοί απαθανατίζουν µε τον φακό τους τα απογεύµατα το θαυµάσιο ηλιοβασίλεµα, ίσως από τα ωραιότερα της Ελλάδος». Ο ίδιος στη συνέχεια µας διευκρίνησε µια απορία µε τα δένδρα που ονοµάζονται αβοράτοροι λέγοντας µας ότι «οι αβοράτοροι που συνυπάρχουν µε τους κέδρους στο νησί, είναι ένα είδος άγριου κυπαρισσιού».
Τα χρόνια κυλούσαν µε την Γαύδο να συνεχίζει να παραµένει ξεχασµένη από την πολιτεία ακόµα και τη δεύτερη δεκαετία της µεταπολίτευσης παρά την έντονη δραστηριότητα που είχε επιδείξει ο µακαριστός κοινοτάρχης του νησιού ένας εξαίρετος άνθρωπος µα και καπετάνιος, ο Θεόφιλος Τσιριντάνης.
ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ∆ΟΚΙΕΣ
Στο λιµάνι του νησιού, τον Καραβέ συναντήσαµε µία ηλικιωµένη γυναίκα την κυρία Λίτσα Τσιγωνάκη που διατηρεί επιχείρηση ταβέρνας µε τον σύζυγό της τον Γιώργο, για να µας πει πως ήταν η Γαύδος πιο παλιά: «To 1976 παντρεύτηκα µε τον σύζυγό µου και εδώ που είµαστε σήµερα η κατάσταση ήταν πρωτόγονη, µπορώ να πω. ∆εν είχαµε λιµάνι, δεν είχαµε δρόµο, δεν είχαµε ρεύµα αλλά δόξα τω Θεώ µε αγάπη και αλληλοϋποστήριξη που υπήρχε µεταξύ όλων των κατοίκων µπορέσαµε και δηµιουργήσαµε ό,τι βλέπετε σήµερα. Πολλά πρέπει να γίνουν ακόµα, αλλά χρειαζόµαστε ουσιαστική και όχι παροδική υποστήριξη από την πολιτεία. Θα σας δείξω παλιές φωτογραφίες του 1976 πως ήταν το λιµάνι µας…».
O επιχειρηµατίας τουριστικού καταλύµατος Γιάννης Κόνσολας αφουγκραζόµενος την αγωνία πολλών κατοίκων του νησιού για το µέλλον της Γαύδου, τόνισε ότι «έχουν δίκιο, αλλά παρά την έλλειψη ενδιαφέροντος για το νησί µας από το κράτος, είµαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι θα έχουµε λαµπρό µέλλον µε µια βελτίωση στις ακτοπλοϊκές διασυνδέσεις µε την Κρήτη».
Για την γενιά του που σήκωσε το βάρος της ανάπτυξης στο νησί µίλησε ο επιχειρηµατίας Μανώλης Βαϊλακάκης υπογραµµίζοντας τα εξής: «Το 1978 που τελείωσα το δηµοτικό σχολείο στη Γαύδο είµαστε 40 παιδιά. Από αυτά τα παιδιά έµειναν στο νησί µόνο οκτώ, µεταξύ αυτών κι εγώ που αγωνιστήκαµε και αγωνιζόµαστε για να αλλάξει η Γαύδος αφού η πολιτεία ήταν και παραµένει σχεδόν ανύπαρκτη. Έτσι λοιπόν, το µέλλον της Γαύδου θα πρέπει να το επωµιστεί η Γαύδος µε τους ανθρώπους της».
Με αγωνία για το µέλλον της Γαύδου, µας µίλησε η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Έφη Γεωργακά τονίζοντας ότι «η Γαύδος χρειάζεται αναγέννηση ώστε να αποκτήσει νέες οικογένειες µε µικρά παιδιά και να έχει σωστή πρωτοβάθµια και δευτεροβάθµια εκπαίδευση όπως έχουν όλα τα νησιά».
«Στη Γαύδο που είναι κατάφυτη από άγρια δένδρα, δεν ευδοκιµούν τα ελαιόδεντρα επειδή τα χώµατα είναι ζεστά µε αποτέλεσµα τα λίγα που υπάρχουν να αποδίδουν ελάχιστα και µόνο αν η χρονιά έχει πολλές βροχές», µας είπε στα Βατσιανά ο κ. Νίκος Λουγιάκης.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ∆ΗΜΟΥ
Κάτι είχε αρχίσει για πρώτη φορά να αλλάζει στη Γαύδο µετά από την επίσκεψη του Οικουµενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολοµαίου, τον Ιούνιο του 2002 Από τότε, όµως µέχρι σήµερα έχουν περάσει 22 χρόνια και η Γαύδος, ένα νησί µε πανέµορφες παραλίες εκ των οποίων, µια από αυτές του Αγίου Ιωάννη συµπεριλαµβάνεται στις καλύτερες της Ευρώπης και µαζί µε τόσες άλλες φυσικές οµορφιές και περιπατητικές διαδροµές µονοπατιών που έχουν δηµιουργηθεί από τις εκάστοτε δηµοτικές Αρχές Γαύδου, οι φίλοι της πεζοπορίας µπορούν να απολαµβάνουν τη φύση µέσα στην πλούσια βλάστηση του νησιού από κέδρους, αβορατόρους, πεύκα και διάφορους θάµνους.
Κι ενώ το νησί συνεχίζει να µην έχει την ιδανική υποστήριξη από την πολιτεία οι κάτοικοι του µαζί µε πολλούς άλλους απογόνους Γαυδιωτών οι οποίοι επέστρεψαν στα πατρογονικά τους καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ανάδειξης της Γαύδου έχοντας την καταστήσει πόλο έλξης εκατοντάδων επισκεπτών.
Από µεριάς του. ο ∆ήµος Γαύδου καταβάλλει προσπάθειες να παραµείνει το νησί καθαρό και το έχει πετύχει. Έχει επίσης εκδώσει σε δύο γλώσσες χάρτες που διατίθενται δωρεάν στους επισκέπτες ενηµερώνοντάς τους για την ιστορία του νησιού µε έγχρωµες φωτογραφίες, ενώ στα πλοία της ΑΝΕΝ∆ΥΚ που προσεγγίζουν την Γαύδο ο ∆ήµος του νησιού µε ηχητική ενηµέρωση καλωσορίζει επίσης σε δύο γλώσσες τους επιβάτες που πρόκειται ν’ αποβιβαστούν, ενηµερώνοντας τους για τα µνηµεία, τις φυσικές οµορφιές, τα χωριά και τις παραλίες του νησιού.
ΟΙ ΥΠΟ∆ΟΜΕΣ
Την Γαύδο βέβαια, την επισκέπτονται και πολλοί άλλοι µε δικά τους σκάφη κυρίως ταχύπλοα. Στο νησί υπάρχουν θαυµάσιες ταβέρνες, ενοικιαζόµενα δίκυκλα και οχήµατα που µπορεί κανείς να µισθώσει παρά του ότι υπάρχουν δύο ιδιωτικά τουριστικά λεωφορεία και ένα του ΚΤΕΛ Χανίων που εξυπηρετούν τους επισκέπτες. Το οδικό δίκτυο του νησιού είναι από και προς όλα τα χωριά µε άσφαλτο ενώ υπάρχουν και χωµατόδροµοι. Αρνητικό σηµείο σε αυτή την περίπτωση είναι πως δεν υπάρχει στο νησί πρατήριο υγρών καυσίµων και οι κλίνες των τουριστικών καταλυµάτων που µπορούν να εξυπηρετήσουν τον κόσµο ανέρχονται µόνο στις 350 περίπου.
χάλασε το ποσ μόνο μετρητά στη Γαύδο