» Ο Αλέξης Χαρίτσης µιλά στα “Χ.ν.” µε αφορµή τη σηµερινή του οµιλία στα Χανιά
«Η Νέα Αριστερά δηµιουργήθηκε µε ένα πρόγραµµα ριζοσπαστικού ρεαλισµού το οποίο µπορεί να λειτουργήσει ως αξιόπιστη και συσπειρωτική εναλλακτική καλύπτοντας το τεράστιο κενό εκπροσώπησης στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς».
Αυτό επισηµαίνει ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της Νέας Αριστεράς και πρώην υπουργός Αλέξης Χαρίτσης µιλώντας στα “Χανιώτικα νέα”, µε αφορµή την παρουσία του στα Χανιά, σήµερα ∆ευτέρα Φεβρουαρίου, όπου θα µιλήσει σε ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση, που οργανώνει η συντονιστική επιτροπή της Νέας Αριστεράς Χανίων στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (Μεγάλο Αρσενάλι) στις 7 µ.µ.
Ο κ. Χαρίτσης αφήνει αιχµές για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους αγρότες, µιλάει για «ηθική αποδοκιµασία της κυβέρνησης Μητσοτάκη» που αποτυπώνει το πρόσφατο ψήφισµα του Ευρωκοινοβουλίου για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα, ενώ δίνει το στίγµα της Νέας Αριστεράς ως προς τις επικείµενες ευρωεκλογές, τασσόµενος υπέρ των συνεργασιών µεταξύ αριστερών και πράσινων δυνάµεων.
…Τα κόµµατα χρειάζονται τον χρόνο τους για να αποκτήσουν ορατότητα και να κερδίσουν εµπιστοσύνη…
• Εν µέσω κινητοποιήσεων των αγροτών εσείς µιλάτε για την ανάγκη ενός Εθνικού Σχεδίου για την Γεωργία. Πόσο όµως εφικτό είναι κάτι τέτοιο στο πλαίσιο της ΚΑΠ και των δεσµεύσεων που θέτει η Ε.Ε.;
Είναι λάθος να θεωρούµε ότι η αγροτική πολιτική είναι µια πολιτική την οποία η χώρα δεν σχεδιάζει και για την οποία δεν έχει λόγο. Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη διαπραγµατεύονται την πολιτική κατεύθυνση των χρηµατοδοτικών εργαλείων. Έχουν λόγο, καταρτίζουν τα Στρατηγικά Σχέδια τα οποία στη συνέχεια δύναται να τροποποιούν. Μην θεωρούµε ότι υπάρχει µια πολιτική για την οποία η κυβέρνηση και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δεν φέρουν ευθύνη. Την όποια πολιτική την έχουν συνδιαµορφώσει. Και κατά τη συνδιαµόρφωση αυτή δεν έχουν καταφέρει ή δεν έχουν προσπαθήσει να πείσουν για τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής γεωργικής παραγωγής που δεν είναι εκβιοµηχανισµένη, βασίζεται σε µικρό κλήρο, υφίσταται ως µεσογειακή εντονότερα τις επιπτώσεις τις κλιµατικής κρίσης κ.λπ. Η πολιτική ηγεσία έχει ευθύνη, πχ., γιατί θα έπρεπε να έχει εργαστεί και για την υποδοχή της νέας ΚΑΠ: στο επίπεδο των παραγωγών µε συµβουλευτική, στο επίπεδο της διοίκησης µε πλήρη λειτουργία των ψηφιακών συστηµάτων. Για το ότι καθυστερούν οι δηλώσεις ΟΣ∆Ε και άρα οι πληρωµές των παραγωγών –βασικός λόγος δυσαρέσκειας των αγροτών–, για το ότι το σύστηµα δηλώσεων-πληρωµών-διασταυρωτικών ελέγχων είναι αργό και αναξιόπιστο δεν ευθύνεται κάποια αόρατη ευρωπαϊκή δύναµη αλλά η εθνική πολιτική ηγεσία. Όπως και για το γεγονός ότι ο ΕΛΓΑ δεν έχει έναν επικαιροποιηµένο κανονισµό που να ανταποκρίνεται στις καταστροφές που υφίσταται το φυτικό και ζωικό κεφάλαιο από την κλιµατική κρίση. Άρα ναι, µπορεί να υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο για τη γεωργία, το οποίο θα έπρεπε ούτως ή άλλως να λάβει υπόψη τη βασική αρχή της νέας ΚΑΠ που είναι η πράσινη µετάβαση. Χωρίς όµως να αφήνει τον παραγωγό απροστάτευτο όπως συµβαίνει τώρα. Ναι, λοιπόν, στην εκπόνηση ενός Εθνικού Σχεδίου για την Γεωργία που θα συνδέει την αγροτική παραγωγή µε τις τεράστιες δυνατότητες που δηµιουργούν οι δύο µεγάλες επαναστάσεις της εποχής µας: η περιβαλλοντική και η ψηφιακή.
• Πριν λίγες ηµέρες εκδόθηκε ένα ψήφισµα από την Ολοµέλεια του Ευρωκοινοβουλίου που επικρίνει την Ελλάδα ως προς τη λειτουργία του κράτους δικαίου και της ελευθερίας του Τύπου. Εκτιµάτε ότι αυτό µπορεί να έχει πολιτικές συνέπειες για τη χώρα;
Ας δούµε λίγο τα πεδία τα οποία θίγει το Ψήφισµα: ανεξαρτησία του τύπου και slapps εναντίον της ερευνητικής δηµοσιογραφίας, επαναπροωθήσεις και πιθανή εµπλοκή λιµενικών αρχών, µη διερεύνηση του δυστυχήµατος των Τεµπών, αστυνοµική αυθαιρεσία, υποκλοπές και πιέσεις σε ανεξάρτητες αρχές, ζητήµατα που συνολικά υπονοούν µια προβληµατική λειτουργία της δικαιοσύνης. ∆εν πρόκειται για ένα µεµονωµένο θέµα, κάτι περιθωριακό, αλλά για τον καχεκτικό τρόπο λειτουργίας του κράτους δικαίου συνολικά.
Η εκτελεστική εξουσία πρέπει να ελέγχεται. Είναι βασική αρχή της δηµοκρατίας. Όταν η κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας αντιδρά στον δηµοκρατικό έλεγχο επικαλούµενη το εύρηµα του «εσωτερικού εχθρού» –κάνοντας λόγο για ανθέλληνες και άλλα τέτοια φαιδρά– τότε το πιο µετριοπαθές που µπορεί να ειπωθεί είναι ότι πρόκειται για αντίδραση αυταρχική.
Έχει ενδιαφέρον ότι το καταδικαστικό ψήφισµα έρχεται από ένα θεσµικό όργανο όπου την πλειοψηφία την έχει Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόµµα στο οποίο η Νέα ∆ηµοκρατία ανήκει. Είναι σηµαντικό ότι απέναντι σε αυτό συνασπίστηκαν ετερόκλητες πολιτικές οικογένειες που δεν συµπράττουν τόσο συχνά – η Αριστερά, οι Πράσινοι, οι Σοσιαλδηµοκράτες, ακόµα και οι κεντρώοι-κεντροδεξιοί Φιλελεύθεροι. Η σύµπραξη ετερογενών πολιτικών δυνάµεων είναι το µεγάλο πολιτικό µήνυµα για το εύρος της ηθικής αποδοκιµασίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και αυτό θα έπρεπε να µας προβληµατίσει περισσότερο από κάθε παρελκυστική συζήτηση περί πιθανής επανεξέτασης της ροής των κοινοτικών κονδυλίων για την οποία πραγµατικά υπαίτια είναι η κυβέρνηση και οι καταδικαστέες πρακτικές της.
• Το 2024 είναι χρονιά ευρωεκλογών. Η Νέα Αριστερά τι θα πράξει και τι περιθώρια συνεργασιών υπάρχουν για εσάς;
Οι επικείµενες ευρωεκλογές θα καθορίσουν τον συσχετισµό δυνάµεων στα ευρωπαϊκά όργανα για µια περίοδο µε πολλά ανοιχτά µέτωπα. Σκεφτείτε τις ταυτόχρονες κρίσεις: κλιµατική, ενεργειακή, γεωπολιτική. Είναι σηµαντικό σε αυτό το υπόβαθρο η ευρωπαϊκή δεξιά και ακροδεξιά να βγουν κατά το δυνατό αποδυναµωµένες. Πρέπει να ενισχυθούν δυνάµεις µε αριστερό-οικολογικό πρόσηµο και µάλιστα δυνάµεις, όπως η Νέα Αριστερά, υπέρ των συνεργασιών µεταξύ αριστερών και πράσινων δυνάµεων. Τα µεγάλα στοιχήµατα των επόµενων χρόνων για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι, αφενός, η αντιστροφή της κλιµατικής κρίσης µε την προώθηση µιας κοινωνικά δίκαιης –και αυτό είναι κλειδί– ενεργειακής µετάβασης και αφετέρου η διασφάλιση των δικαιωµάτων και του κράτους δικαίου που βάλλονται από την άνοδο αυταρχικών και ακροδεξιών κυβερνήσεων και κοµµάτων. Η µάχη µε τον αντιδραστικό συντηρητισµό είναι µάχη κοινωνική, θεσµική και οικονοµική. Το ψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς για τις ευρωεκλογές θα αποτυπώνει και σε επίπεδο προσώπων αυτές τις προτεραιότητες.
• Τα ποσοστά της Νέας Αριστεράς σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις κυµαίνονται σε πολύ χαµηλά επίπεδα. Πώς το ερµηνεύετε αυτό;
Η Νέα Αριστερά είναι ένας πολιτικός χώρος που µετρά λίγους µήνες ζωής και ο οποίος δεν έχει πλήρως αναπτυχθεί οργανωτικά. ∆εν έχει ακόµα πραγµατοποιήσει ιδρυτικό συνέδριο. Έχει όµως µέσα σε µικρό διάστηµα σταθεροποιηθεί ως δύναµη στο κοµµατικό σύστηµα, ενώ καταγράφεται ένα όχι ασήµαντο ποσοστό πολιτών που δηλώνει ότι δυνάµει θα µπορούσε να τη στηρίξει εκλογικά. Τα κόµµατα χρειάζονται τον χρόνο τους για να αποκτήσουν ορατότητα και να κερδίσουν εµπιστοσύνη. Το σηµαντικό είναι ότι η Νέα Αριστερά κινείται, αποκρυσταλλώνει τον χαρακτήρα της και γίνεται σαφές ότι εκφράζει ένα πολιτικό κενό εκπροσώπησης στο χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Γι’ αυτό και πιστεύουµε, βάσιµα, ότι θα πάει καλά και στις ευρωεκλογές.
• Η δεξιά µοιάζει να έχει όχι µόνο την εξουσία αλλά και την ιδεολογική ηγεµονία, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Βλέπετε εσείς “ρωγµές” σε αυτή την κυριαρχία;
Ας ξεκινήσουµε από ένα αριθµητικό δεδοµένο. Η συµµετοχή στις εκλογές του Ιουνίου ήταν µόλις 53,74%. Οι πολίτες είναι απογοητευµένοι, δυσαρεστηµένοι, απαιτητικοί. Αυτό κατά τη γνώµη µου δείχνει ότι αφενός η ηγεµονία της Νέας ∆ηµοκρατίας δεν είναι τόσο ευρεία όσο κάποιοι θέλουν να πιστεύουν και δεύτερον ότι δεν θεµελιώνεται τόσο στην ιδεολογική επιρροή αλλά, κυρίως, στην απουσία πειστικής εναλλακτικής πρότασης. Απουσία εναλλακτικής που σε µεγάλο βαθµό οφείλεται σε µια συναίνεση σε κεντρικές επιλογές της Ν∆ που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Σε µια προσπάθεια να κερδίσουν τους ψηφοφόρους ενός λίγο πολύ «φανταστικού» κέντρου και µιας απροσδιόριστης µεσαίας τάξης, τα παραδοσιακά κόµµατα αριστερά του κέντρου αποφεύγουν να αντιπαρατεθούν µε τη Ν∆ σε µια σειρά από ζητήµατα: προοδευτική µεταρρύθµιση του φορολογικού, ένταξη των οικονοµικών µεταναστών, εναντίωση σε υπέρογκα εξοπλιστικά προγράµµατα, πραγµατική απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιµα, αόρατοι εργαζόµενοι. Η Νέα Αριστερά δηµιουργήθηκε µε ένα πρόγραµµα ριζοσπαστικού ρεαλισµού το οποίο µπορεί να λειτουργήσει ως αξιόπιστη και συσπειρωτική εναλλακτική καλύπτοντας το τεράστιο κενό εκπροσώπησης στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς.
