Αλαζονεία και τιμωρία…

Εάν πάρουν τα μυαλά σου αέρα, έχεις χάσει ανεπιστρεπτί το παιχνίδι της ζωής! Το ξέρουμε όλοι καλά, έτσι δεν είναι;
Η αλαζονεία, η των αρχαίων ύβρις, θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα του ανθρώπου στο πέρασμα των χρόνων. Συνήθως σχετίζεται με την ανάληψη εξουσίας ή την απόχτηση υλικών αγαθών. Θα δούμε, όμως, ακολούθως μερικά παραδείγματά της και, συνάμα, πώς καταλήγουν οι αλαζόνες κομπορρήμονες και οι άφρονες μεγάλαυχοι.
Ας θυμηθούμε, λοιπόν, πρώτα – πρώτα πώς, όπως λένε οι μύθοι των Ελλήνων, την “πάτησε” ο Καπανέας (Ευριπίδης, “Φοίνισσαι”). Γεμάτος έπαρση, καυχήθηκε πως θα κάψει τη Θήβα κόντρα στη θέληση των θεών και βρήκε απ’ αυτούς τραγικό τέλος για την αλαζονεία του…
Ένα ακόμη παράδειγμα αλαζόνος από την ελληνική μυθολογία είναι ο Τάνταλος (Πίνδαρος, “Ολυμπιόνικοι”). Δεν φχαριστιόταν με όσα καλά του χάρισαν οι θεοί και θέλησε, αγνώμονας και καυχησιάρης, να τους περιπαίξει. Η τιμωρία του, όμως, ήταν να κρεμάσουν πάνω απ’ το κεφάλι του οι θεοί μιαν μεγάλη πέτρα, η οποία δεν τον άφηνε καθόλου να ησυχάσει, καθώς ανά πάσα στιγμή κιντύνευε να πέσει και να τον συντρίψει…
Ο Πενθέας, βασιλιάς της Θήβας, αλαζόνας και υπερόπτης από την εξουσία του, δεν επιτρέπει τη διάδοση της λατρείας του θεού Διονύσου στα μέρη του. Και ο θεός, όπως βλέπουμε στις “Βάκχες” του Ευριπίδη, τρελαίνει μαζύ με όλες τις Θηβαίες γυναίκες και τη μάνα του βασιλιά, την οποία οδηγεί να σκοτώσει τον επηρμένο γιο της…
Και θα κλείσουμε με τον Κρέοντα, που διαδέχτηκε τον Οιδίποδα στη βασιλεία της Θήβας, μετά την αποκάλυψη του φριχτού μυστικού της αιμομιξίας. Ο Σοφοκλής, στην πασίγνωστη τραγωδία του “Αντιγόνη”, παρουσιάζει καταρχάς τον Κρέοντα να κομπορρημονεί ασύνετος για το θρόνο και τη βασιλική του εξουσία νομίζοντας πως η δύναμή του θάναι ισόβια, μα στο τέλος του δράματος τον βλέπουμε, από την αστοχασιά του αυτή, να χάνει και το θρόνο και την οικογένειά του…
Θα μπορούσα να αναφέρω και μια σειρά από παραδείγματα σύγχρονων αλαζόνων. Δε θάθελα, όμως, να σας κουράσω!
Έτσι, μια ματιά γύρωθέ μας είναι αρκετή να σας δείξει ποιοι είναι οι υπερφίαλοι και ασύνετοι που μας περιτριγυρίζουν αφενός και ότι δεν κάνουν κακό σε μας, με την αχαλίνωτη συμπεριφορά τους, αλλά μονάχα στον εαυτό τους αφετέρου, αφού ακόμα κι αν δεν υπάρχουν Ολύμπιοι θεοί να τιμωρήσουν τους υβριστές, η τιμωρία τους, εκεί που δεν το περιμένουν και εφησυχάζουν, θάρθει κάποια στιγμή από την ίδια την ζωή σε μιαν από τις απρόβλεπτες στροφές της…