Tούτη τη στιγμή αστόχησε ο κ. Παπανδρέου σ’ αυτή του την κίνηση να προστρέξει στην παρουσίαση του βιβλίου της κας Μαριλένας Κοππά. Τίποτα δεν τον υποχρέωνε να το κάνει ούτε για επικοινωνιακούς λόγους. Είναι πρώην πρωθυπουργός, θα ’πρεπε να έχει προβλέψει ότι θα δημιουργούσε προβλήματα και απαράδεκτες καταστάσεις, όχι μόνο στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε όλο το πολιτικό φάσμα. Η πράξη του δεν λειτουργεί θετικώς για το “περήφανο” ΠΑΣΟΚ είτε είναι με την “Ελιά” είτε δίχως “Ελιά”.
Μίλησε για ένα άλλο ΠΑΣΟΚ. Ισως να ’χει δημιουργήσει στο μυαλό του ένα δικό του ΠΑΣΟΚ. Λέγεται ότι υποβόσκει μια πολιτική διαμάχη μεταξύ του τέως και του νυν αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και ήρθε η ώρα να ανταποδώσει ο κ. Παπανδρέου στον κ. Βενιζέλο το αντίτιμο της συμπεριφοράς του. Κανείς δεν αποκωδικοποίησε τις σκέψεις του Παπανδρέου, αν επιδιώκει ή όχι να σχηματίσει μετά τις ευρωεκλογές ένα σχήμα που να αποκτήσει την αξιοπιστία που είχε το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Ηταν μια “αθώα” πρόσκληση, που “αθώα” τη δέχθηκε ή μήπως ήταν ο συνδετικός κρίκος η ευρωβουλευτής και το βιβλίο της για την προσέγγιση των δύο ομάδων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως προοιωνίζεται η δημιουργία ενός διαφορετικού φορέα ως σφήνα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και χρειάζεται σ’ αυτόν η παρουσία του Παπανδρέου;
Πάνε να φτιάξουν έναν ενδιάμεσο χώρο, που να μπορούν να κουβεντιάζουν με τους εκ δεξιών τους και τους εξ αριστερών τους χωρίς να γίνονται “πατερίτσα” ούτε του ενός ούτε του άλλου. Αν κάτι τέτοιο συμβεί, θα είναι το άκρον άωτον της πελαγοδρόμησης των ας πούμε υγειών πολιτικών, να αποδέχονται τους αποδεδειγμένα ανίκανους ως κατάλληλους σωτήρες. Το βιβλίο αφορά μια σειρά άρθρων της πολιτικού απ’ το 2010 ως σήμερα με αντικείμενο την κρίση στην Ευρώπη και τον σοσιαλισμό για να τοποθετηθούν οι άνθρωποι πάνω στα καυτά θέματα που ανακύπτουν. Μήπως η κίνηση αυτή συμβάλλει στον καθορισμό μιας νέας διαφορετικής κατάστασης και η συμμετοχή Παπανδρέου είναι απαραίτητη;
Πάντως ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος αφότου έχασε την αρχηγία του, την πρωθυπουργία, δεν εμφανιζόταν στα γραφεία του κόμματος ούτε και στη Βουλή, εκτός κρισίμων ψηφοφοριών, πήγε στη βιβλιοπαρουσίαση. Του δόθηκε η ευκαιρία να πει ότι “δεν περίμενα η παρουσίαση ενός βιβλίου για τη σοσιαλδημοκρατία ότι θα εθεωρείτο αντισυμβατική κίνηση”. Μίλησε για “κυβερνήσεις συνεργασίας, για κυβερνητική σταθερότητα, αλλά με ξεκάθαρο προοδευτικό πρόσημο”, πράγμα που δεν έκανε, όταν ήταν πρωθυπουργός! “Οσοι μιλούν επικριτικά, τόνισε, υποκρύπτουν συνειδητά τα όσα ειπώθηκαν εν σχέσει με το «λεφτά υπάρχουν»”. Είπε, ότι “είμαι μέλος του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζω να υπηρετώ από την ίδρυσή του, ότι δεν δικαιούμεθα να είμαστε παρακολούθημα κανενός”.
Οι άνθρωποί του δεν τον θεωρούν διατιθέμενο να συναινέσει σε σχέδιο αμφισβήτησης του Βενιζέλου, ο οποίος απάντησε “σιβυλλικά” για την παρουσία του στον “Ιανό” με στίχο του Εγγονόπουλου από τον “Μπολιβάρ”. “Στρατηγέ με ζητούσες στη Λάρισα, συ ένας Υδραίος;”. Σαν να του ’λεγε “τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι”. Επίσης υποστηρίζουν ότι “δεν υπάρχει οργανωμένο σχέδιο επιστροφής του”, ότι είναι παρών και ενεργός στην πολιτική και ότι “η αποχή από τις εκδηλώσεις στην “Ελιά” συνέβη, διότι δεν συμφώνησε με τον τρόπο συγκρότησής της”. Ο κ. Παπανδρέου δεν είναι περαστικός, να ’ρθει να μας πει ότι στον τόπο όλα είναι χάλια. Αν έχει τα χάλια του, αν το ΠΑΣΟΚ έπεσε τόσο χαμηλά, αυτή η κυβέρνηση δεν έχει προοδευτικό πρόσωπο, ο ίδιος πρέπει να διερωτηθεί ποιος φταίει και να μην βγάζει τον εαυτό του απ’ έξω.
Να σχολιάζει και να κρίνει, αλλά να κάνει και αυτοκριτική, κάτι αδιανόητο για τον ίδιο. Αλλοι φταίνε, οι αντίπαλοι, οι διαπλεκόμενοι, ο ίδιος είναι ανεύθυνος. Η κατάσταση χωρίς αμφιβολία είναι έτσι όπως την παρουσιάζει, αλλά ξεκινάμε πρώτα απ’ τον αυτοέλεγχο κι ύστερα κάνουμε τον κολασμό. Στο σκηνικό του κόσμου κυριαρχούν τα πρόσωπα. Ετσι τα βλέπουν, έτσι τα ερμηνεύουν. Εχει αλλάξει η πολιτική και τα πράγματα δεν είναι όπως τα ξέραμε, αλλά όπως τα βρίσκουμε!
